Κοριτσάκια μου…

Σαν χθες μου φαίνεται που τοσοδούλικα μωράκια σας κράταγα στην αγκαλιά μου,σας τάιζα σας έντυνα, σας χάιδευα σας φιλούσα και σας έπαιζα,μα πιο πολύ αγωνιούσα για το αύριο, το δικό σας αύριο,πόσο ικανή ήμουν να σας ετοιμάσω σωστά για την είσοδο σας στον έξω κόσμο;Μεγαλώσατε εδώ και καιρό, γίνατε μητέρες η ίδιες,είμαι περήφανη που γίνατε καλές και υπεύθυνες μητέρες .Δεν σας αλλάζω πια και δεν σας ταΐζω…Η αγωνία μου όμως ποτέ δεν σταματά,βγήκατε στον κόσμο έτοιμες και ικανές…αλλά εγώ πάντα αγωνιώ για τη ζωή σας, για την υγεία σας…για την κάθε μέρα… την κάθε στιγμή σας…Τη δική σας… και των παιδιών σας.Συγνώμη αν έκανα λάθη – σίγουρα θα έκανα…-Δεν ήξερα…κανείς δεν μου έμαθε πως να είμαι μάννα.εσείς μου το μάθατε αυτό.Εσείς με κάνατε, να νοιώσω τι σημαίνει αγάπη…μαζί σας μοιράστηκα τα πιο όμορφα κομμάτια της ζωής μου…μαζί σας έζησα την τελειότητα.Δεν κατάφερα και πολλά στη ζωή μου…Αλλά τα κατάφερα όλα!!!Έχω εσάς…Και κοιτάζοντας σας, ξέρω ότι… τίποτα… τίποτα δεν πήγε στραβά.Είμαι μια περήφανη μάννα.Είμαι η δική σας μάννα!Κοριτσάκια μου…Σας ευχαριστώ για όλα όσα μου δώσατε!Για την αγάπη, τον αυτοσεβασμό,την υπευθυνότητα, την τρυφερότητα που πλημμυρίζει την ψυχή και τη ζωή μου,χωρίς εσάς ίσως να ήμουν ένα τίποτα…Σας ευχαριστώ που διαλέξατε εγώ να σας φέρω στη ζωή,και έτσι πήρα το μεγαλύτερο, το ουσιαστικότερο δώρο μάθημα.Ψυχές μου…