Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Χωρίς...τίτλο.




Θα προσπαθήσω να μιλήσω για μένα, για τον δικό μου τρόπο σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων.
Δεν έμαθα γράμματα πολλά, για την ακρίβεια... Σχεδόν καθόλου!
Δεν ξέρω πως, δεν ξέρω γιατί, στην πορεία μου μέχρι τώρα... Είδα... Ακουσα... Μπορεί και... Να έμαθα.
Πάντα όμως είχα στο νου μου αυτό. Εγώ ξέρω καλύτερα!
Όχι εγωιστικά πιστεύω, αλλά... το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσω ήταν προδιαγεγραμμένο.
Ήρθα για ένα σκοπό, αυτόν έπρεπε να ακολουθήσω, αυτό δεν σημαίνει ότι έκλεισα αυτιά και μάτια, το αντίθετο.
Ηξερα όμως, ότι αυτό που έβλεπα και άκουγα δεν ήταν δικό μου, έτσι έπαιρνα ότι νόμιζα καλύτερο, δεν υιοθετούσα τίποτα, όταν διάβαζα κάποιο βιβλίο εσωτερικής αναζήτησης, η αυτοβελτίωσης, έλεγα...Ωραία! Γιατί εγώ τώρα θα πρέπει να ακολουθήσω αυτά που λέει αυτός ο τύπος, που θεωρεί σοφό τον εαυτό του, και...Την πουλάει ακριβά τη...Σοφία του, δίνοντας... <Συνταγές>; Εγω θέλω να κουβαλάω τη δική μου σκέψη και τρόπο, να μάθω από τη δική μου ζωή, και τη δική μου εμπειρία.


Δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να μπερδευτεί σε άγνωστα και αμφίβολα μονοπάτια.
Δέχτηκα από πολύ νωρίς ότι είμαι μια μετριότητα.
Ίσως και... Λίγο λιγότερο από μια μετριότητα. Όμως αυτή η μετριότητα ήμουν εγώ.
Χωρίς μπολιάσματα, χωρίς μπερδέματα. Ίσως γιατί... Ημουν τεμπέλα.
Η... Μήπως αυτάρκης;
Έχω έναν αδερφό ο οποίος πέρασε από πάμπολλα τέτοια ψαξίματα.
Τον παρακολουθούσα πάντα με προσοχή και ανησυχία, έχοντας τεντωμένες τις κεραίες μου να τον κρατήσω όρθιο σε κάποιο παραπάτημα.
Με καλούσε σε διάφορα…. Μερικές φορές πήγα.
Έτσι για να δω….Μήπως έχει δίκιο; αναρωτιόμουν...
Τον άκουγα νύχτες ολόκληρες, να μου μιλάει για την ομορφιά του νέου του μονοπατιού.
Με έλεγε άκαμπτη, προσπαθούσε να μου αναίρεση όλα όσα ήξερα και πίστευα, άλλοτε με αποδείξεις και άλλοτε με επιχειρήματα, σωστά η όχι…
Μετά έβλεπε ότι όλο αυτό που ακολουθούσε ήταν μια φούσκα που ξεφούσκωνε πολύ εύκολα, ότι δεν στηριζόταν σε γερά θεμέλια, και έφευγε.
Μετά ακολουθούσε κάτι άλλο…

Την τελευταία φορά προσπάθησε, να μου ανατρέψει την θρησκεία μου, την θρησκεία που εγώ και αυτός, και όλοι μας μάθαμε, γαλουχηθήκαμε, έγινε ένα με μας.
Πολλά από αυτά που μου έλεγε στεκόταν, είχαν αρχή και τέλος. Είχαν λόγο.
Τον άκουσα. Γνώρισα ανθρώπους που ήταν φίλοι και συνοδοιπόροι στο νέο του μονοπάτι, φάγαμε και ήπιαμε μαζί, καλαμπουρίσαμε, και συζητήσαμε με σεβασμό στην άποψη του άλλου.
Και ήρθε η ώρα που έπρεπε να αποφασίσω, αν θα ήμουν κοντά του στη μεγάλη αλλαγή.
Μου το ζήτησε. Σε θέλω κοντά μου σε αυτό που θα κάνω, άσχετα αν το δέχεσαι η όχι, θέλω να είσαι εκεί.
Πήγα...Σεβόμενη την επιθυμία του, και γιατί αγαπώ τον αδερφό μου.
Ήταν μια τελετή. Μια τελετή που αναιρούσε ότι μέχρι τότε έζησε και πίστεψε.
Άλλαξε το όνομα του, την θρησκεία του, τα άλλαξε όλα!

Ομολογώ ότι ήταν μια όμορφη, παράξενη τελετή. Εκεί... Στη μέση του πουθενά. Ακούγονταν ήχοι... Αγνωστοι, αλλά...Τόσο γνώριμοι κι' αγαπημένοι...
Ανθρωποι ντυμένοι με όμορφα ρούχα. Μια άγνωστη παράξενη μυρωδιά απλωνόταν παντού.
Σχηματίστηκε ένας κύκλος ανθρώπων που... Με δέος περιμένανε. Τι;
Άνθρωποι σπουδαίοι, άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών με σπουδαίες θέσεις
Και εγώ... Σα μύγα μες το γάλα να αναρωτιέμαι…

Είναι ευτυχισμένοι όλοι αυτοί; Είναι πιο ευτυχισμένοι από μένα;
Όταν τελείωσε όλο αυτό, είδα κατάλαβα ότι... Οχι δεν είναι!
Δεν είναι καν σίγουροι για αυτό που κάνουν!!!
Μια φράση του... «Αρχηγού» στάθηκε ικανή να τους κλονίσει όλους!!! Τους έβλεπα να αναρωτιούνται…
Να οργίζονται. Να αντιδρούν!!!
Και εγώ… Αισθάνθηκα τυχερή. Ασφαλής!
Το ήξερα από μικρή, το είχα αποφασίσει ότι, το ένστικτο μου μόνο θα άφηνα να με οδηγεί. Ήμουν σίγουρη ότι δεν θα έκανε λάθος.
Έτσι πάντα το βάζω στο τραπέζι απέναντι μου, και ...«μιλάμε» Εγώ,κι'εγώ.
Εγωισμός;
Ίσως. Ίσως και όχι.
Ίσως φόβος για το άγνωστο.
Η…Γνώση; Γνώση από το πουθενά.
Θέλω να πω με λίγα λόγια, ότι...
Η Σοφία βρίσκετε μέσα μας. Ο καθένας μας την κουβαλάει.

Απλά κάποιοι την κάνουν επάγγελμα, για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους και οφέλη.





Αφιερωμένο, στην αγαπημένη μου Anna-Silia http://silia.wordpress.com

21 σχόλια:

neni είπε...

Καλώς σε βρήκα!Καλημέρα!Ωραία η ανάρτησή σου.Αληθινή.

Ανώνυμος είπε...

Η Καλοσύνη , είναι πιο σημαντική από την Σοφία , και η συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος , είναι η ... αρχή της Σοφίας .
THEODORE ISAAC RUBIN
---------------------------
Σ' ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου , για την αφιέρωση .

tdjm είπε...

Καλά εγώ εσένα σε λάτρεψα!!!


Τέλος!!

patsiouri είπε...

Ως ένας από τους πιο επάξιους αντιπροσώπους του κυνισμού, ένα θα πω.
Τρίχες...
Εχουμε φτιαχτεί να ζούμε σε ομάδες, αλλά το μυαλό του καθενός μας είναι μια ομάδα μόνο του.
Πέρα από κάποιες βασικές αρχές του στυλ "Δεν πειράζω άνθρωπο η ζώο, δε μολύνω, δεν ενοχλώ κτλ...", θεεωρώ βλακεία το να ανήκεις κάπου. Ιδεολογικά εννοώ.
Και σε καμία περίπτωση δε σε κάνει πιο ευτυχισμένο εκτός αν ψάχνεις πατερίτσα.
Αν όμως κάτι τέτοιο γεμίζει εμένα, εσένα, τον αδερφό σου, οποιονδήποτε...γιατί όχι?

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

neni Καλωσόρισες!

Σε ευχαριστώ, θα τα λέμε!...;

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Αυτά... πάνε μαζί νομίζω Σίλια μου, η Σοφία, φέρνει την καλοσύνη γιατί ξέρει πως... Κανένα νόημα δεν έχει η κακία, και ότι η γαλήνη και η ευτυχία βρίσκετε μέσα από την καλοσύνη.

Σε φιλώ με αγάπη.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ξανθούλα...Τι σύμτωση!

Και εγώ σε λάτρεψα!!!

Αρχή!

φιλί...Λατρεμένο

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

patsiouri

Ετσι...εκτός...Αν ψάχνεις πατερίτσα!!

Βέβαια από την άλλη, και ποιος δεν χρειάζεται την πατερίτσα του, ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι τόοσο καλυμμένος;

Εξαρτάτε ίσως από το ..."υλικό" της πατερίτσας, σιδερένια, ξύλινη, χάρτινη, ανάλογα το βάρος που έχει να..."Κουβαλήσει". ;

Σε φιλώ.

panagiota είπε...

Για τον φίλτατο αδελφό σου δεν θα μιλήσω.Σέβομαι τα ιδεώδη και τα πιστεύω του κάθε ανθρώπου.Αλλωστε ξέρω από πρώτο χέρι τα σουσούμια του.

Οσο για την εσωτερική Σοφία δεν χρειάζεται να ξέρεις πολλά γράμματα για να την καλλιεργήσεις.Είναι θέμα αγνής ψυχής,θετικής σκέψης,ανθρώπινης καλοσύνης,ηρεμίας και αδιαφορίας για τους γήινους πλεονασμούς και όχι επίτευγμα πτυχίων.
Προχώρα έτσι!Εσύ απέναντι στο εσύ σου.Ισως να φτάσεις και πιο μακρυά από κάποιους άλλους που έχουν πτυχία από πάππου προς πάππου.
(και ο νοών νοείτω)
Φιλιά πολλά,αγάπη πολλή και...κράτα μου λίγα από τα γευστικά σου φασολάκια!!!

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Δεν χρειάζεται τίτλους ούτε και ταμπέλες η σκέψη μας...! Μόνο να εκφραστεί... έτσι απλά!

Καλώς σε (ξανα)βρήκα :))

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Χαχαχα Αχ... αυτά τα "καρφιά" σου Παναγιώτα μου...Τι καρφιά λέω; Προκάρες είναι.

Οι φασολιές είναι εδώ. όποτε σου κάνει κέφι, έλα και μάζεψε, γιατί αν τα μαζέψω εγώ, δεν θα είναι φρέσκα,μέχρι να έρθεις, ε και δε λέει... από τη φασολιά στον καταψύκτη λέει;

Αν έρθω εγώ συντομότερα, ενοήτε οτι θα σου φέρω.


Αγάπη πολύ, και από μένα φιλενάδα.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Καλώς το Τερατάκι μου!
Μου έλειψες!!!

Ελπίζω να πέρασες όμορφα.

Χαίρομαι που είσαι πάλι εδώ.

φιλί και αγάπη.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Δεν μπορώ να φανταστώ κάτι να μου άλαζε αυτά με τα οποία γαλουχήθηκα, ακόμα και στα δύσκολα είναι το μόνο, το υπέρτατο που μπορούμε να ελπίσουμε.Δεν είμαι παθασμένη με τίποτε μα αυτό που γεμίζει τη ψυχή μου κανείς δεν μπορεί να μου το κλονίσει.Δεν κρίνω κανένα, δέχομαι να πιστεύει τις απόψεις του εφ' όσον δεν προσπαθεί να μου τις επιβάλει, όμως διατηρώ το προνόμιο να είμαι αμετακίνητη στις θέσεις που πρεσβεύω!

Maria Tzirita είπε...

Καλή μου φίλη, πόσο όμορφα είναι αυτά που γράφεις... Απλά, αληθινά κι ανθρώπινα. Κάνεις πολύ καλά που δε δέχεσαι συνταγές και βρίσκεις τη σοφία μέσα σου. Κι εγώ μαζί σου... Φιλάκια πολλά!

Μιμης Ζερβος είπε...

θρησκείες και οινοπνεύματα..ψάχνουν και ψαχνονται..

Ανώνυμος είπε...

Δύο πράγματα από προσωπικά εμπειρία ξέρω. Το ένα είναι πως η παιδεία είναι αυτή που κάνει τον άνθρωπο να ξεχωρίζει. Το άλλο είναι, πως, όταν κάτι καλό που έχεις το δείχνει με τρόπο που βγάζει περιφάνεια, τότε αυτό το καλό στο χαρακτήρα σου, φαίνεται κακό.
Με αγάπη πάντα
Μαχ

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ετσι ακριβώς σκέφτομαι και εγώ Αχτιδούλα μου, άσε που...Με φοβίζει το άγνωστο, στα σίγουρα κι αγαπημένα λοιπόν.

Σε φιλώ γλυκά

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Σε ευχαριστώ Μαράκι μου,
απλή κι αληθινή δεν είναι και η ζωή μας;

φιλιά

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Το θέμα είναι τι βρίσκουν Μίμη Ζερβέ.
( μου αρέσει το ονοματεπώνυμο σου. στο έχω πει; γιαυτό το βάζω πάντα ολόκληρο) φιλί

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Agorafoviagr , χαθήκαμε, να είσαι πάντα καλά.

Ανώνυμος είπε...

Ας είσαι ευτυχισμένη στο καινούργιο δρομάκι που ετοιμάζεσαι ν' ανοίξεις. Και όχι μόνο! Καλή επιτυχία, αν και δεν χρειάζεται να το ευχηθώ, μιά και είσαι άξια!!!