Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Αν δεν υπήρχε Αύριο!!!

http://mariatzirita.blogspot.com -->

Ξαγρύπνησα.
 Στριφογύριζα όλη νύχτα στο κρεβάτι μου αναρωτώμενη...Αν δεν υπήρχε αύριο… Αν ήταν οι τελευταίες μέρες μου…Αν δεν είχα άλλο χρόνο…Τι θα έκανα;  Πως θα ήθελα να φύγω; Τι θα έπαιρνα μαζί μου;  Θα άδειαζα την ψυχη μου από περιττά βάρη και μικρότητες, η θα τα καβάλαγα μαζί μου;  Που; Στο τίποτα; Στο μηδέν; Στο πουθενά
;Όχι  όχι… θα ήθελα να φύγω  άδεια από …μικρά  πράγμ ατα. που να φορτώνεσαι τώρα…Φορτωμένη όμως  με συναισθήματα.Γεμάτη από αγάπη. Αγάπη για μένα… για σένα… για αυτόν… για τον άλλον… τον παρακάτω…Τελειώνει  λοιπόν…  Από πού θα ξεκινήσω; …
Θα  ζητήσω από όλους μου τους φίλους να συναντηθούμε. Όλοι  μαζί.  Να μιλήσουμε …να γελάσουμε… να κλάψουμε …να διαφωνήσουμε...να πούμε τις αλήθειες μας… Σαν μια μέρα μια οποιαδήποτε μέρα.
Θα τηλεφωνήσω σε όλους τους ανθρώπους που έβγαλα η.. με έβγαλαν από τη ζωή τους, και θα ζητήσω να τους συναντήσω.
Θα τους κοιτάξω στα μάτια, και θα ζητήσω να θυμηθούμε μαζί  το λόγο που μας απομάκρυνε. Θα τους ζητήσω   να με συγχωρέσουν για τα λάθη που έκανα και τον πόνο που τους προκάλεσα, ηθελημένα η μη… Θα τους συγχωρέσω  και εγώ, θα τους ζητήσω    να ζήσουμε  μέσα σε μια στιγμή ότι  δεν έχουμε  ζήσει  τόσον καιρό, που… ανόητοι εγωισμοί  και μικροκακίες της στιγμής  (φαντάζομαι) μας χώρισαν.
  Θα τους αγκάλιαζα ζεστά. Θα τους έλεγα ότι μόνο αγάπη νοιώθω γι αυτούς.Ποσο ανόητοι είμαστε οι άνθρωποι… κακιώνουμε… λέμε πικρές κουβέντες… και απομακρυνόμαστε από ανθρώπους που αγαπήσαμε κάποτε.
Γιατί; (αιώνιο ερώτημα μου αυτό)  Μας απογοήτευσε λέμε, έτσι πιστεύουμε. Όμως… δεν μας απογοήτευσε αυτός. Οι προσδοκίες μας από αυτόν ήταν περισσότερες από όσες άντεχε η μπορούσε. Τι φταίει λοιπόν αυτός;

Θα ζούσα όλα όσα δεν έζησα, όλα όσα λαχταρούσα πάντα.  Ίσως να προλάβαινα να ταξιδέψω λίγο…

Θα ζούσα έναν έρωτα ιδανικό.  Ναι … θα ήταν ιδανικός γιατί θα ξέραμε ότι είναι ο τελευταίος. Σε αυτόν τον έρωτα δεν θα υπήρχαν  ψέματα. Ούτε καχυποψία. Δεν θα χωρούσε η ζήλεια. Ούτε τα αντίποινα. Η  εμπιστοσύνη  θα έπαιρνε τη θέση της αμφιβολίας, και η αλήθεια θα καθρεφτιζόταν  σε μάτια ζεστά που δεν κοιτανε αλλού αποφεύγοντας απαντήσεις, ούτε  που χαμηλώνουν ντροπιασμένα. Σε αυτόν τον έρωτα δεν θα υπήρχαν ερωτήσεις, γιατί  οι απαντήσεις  είναι ήδη δοσμένες.
Τέλος… θα άνοιγα την αγκαλιά μου και θα έχωνα εκεί ότι  λάτρεψα σε αυτή τη ζωή. Θα  έλεγα όχι κάτι καινούριο… όχι κάτι  που δεν γνωρίζουν , αλλά θα ήταν η τελευταία φορά. Θα έλεγα ευχαριστώ σε αυτά τα τρία  υπέροχα πλάσματα που με έκαναν να γνωρίσω  τον εαυτό μου, τις δυνατότητες μου, την απεριόριστη και χωρίς αντάλλαγμα αγάπη . Σας αγαπώ. Σας ευχαριστώ. Χωρίς εσάς θα ήμουν ένα  κορμί που πηγαινοέρχεται χωρίς σκοπό και προορισμό.
Αυτά με έκανε  να σκεφτώ  ξενυχτώντας  το υπέροχο, το καταπληκτικό βιβλίο της Μαρίας  Τζιρίτα!!!
Αν λοιπόν ένα βιβλίο με κάνει να ξενυχτάω με τέτοιους προβληματισμούς…
Αν ένα βίβλο με κάνει να βιώνω τόσο έντονα της καταστάσεις που περιγράφει… με  κάνει να γίνομαι ένα με τους ήρωες  του… Μου στέλνει τέτοια μηνύματα ζωής…
Αυτό το βιβλίο… εγώ το θεωρώ Αριστουργηματικό!!!
Μαρία Τζιρίτα…
πέρα,  και άσχετα από τη φιλία που μας ενώνει …
Είσαι  μεγάλη συγγραφέας!!!
Μη σταματάς να μας δίνεις  μαθήματα. κάθε σου βιβλίο εμένα  προσωπικά με βοηθάει να  θέλω,  και να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος  άνθρωπος !!!

9 σχόλια:

Maria Tzirita είπε...

Καρδούλα μου πόσο χαίρομαι που το βιβλίο μου αυτό σε ενέπνευσε να εκφράσεις τόσο όμορφα τα συναισθήματά σου... Εγώ σ'ευχαριστώ που ταξιδεύεις πάντα μαζί μου, πάντα πλάι μου... Σου εύχομαι χρόνια πολλά και καλά, να έχεις πάντα υγεία, χαρά και επιτυχίες σε όλους τους τομείς! Και του χρόνου να γιορτάσουμε πάλι μαζί φιλενάδα μου καλή που σ'αγαπώ τόσο πολύ!

ElenaG είπε...

Καλησπέρα Δέσποινα
σε παρακολουθώ εδώ και λίγο καιρό(από την Μαρία Τζ)
δεν σχολίασα ποτε όχι γιατί δεν είχα να σου πω κάτι
αλλα επειδή είχα πολλά και ποτε τον χρόνο να τα γράψω
Πραγματικά το βιβλίο της Μαρίας μας είναι καταπληκτικό
όπως καταπληκτική είναι και η ίδια.
Δέσποινα,πάρε χαρτί και μολύβι και γράψε...δεν ξέρω τι, αλλα γράψε...κορίτσι μου είσαι για να γραφης εξάλλου το είπαν και πιο ειδικοί από μένα.
Χριστός Ανέστη+

akrat είπε...

καλησπέρα Δέσποινα

πραγματικά

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ....

ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΕΙΣΕ ΚΑΛΑ...

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Πάντα θα είμαι δίπλα σου και κοντά σου κοριτσάκι μου, γιατί σου αξίζει όλη η αγάπη εσένα!
Εσύ, με την αγάπη, και την ανθρωπιά σου, με δικαίωσες που επέμενα πεισματικά τόσα χρόνια ότι δεν χάθηκαν όλα σε τούτη τη ζωή.
Είσαι ένα σπάνιο πλάσμα!
Αυτό... θα το λέω πάντα.
Σε ευχαριστω για την ααπη σου.
Σε ευχαριστώ για όλα όσα έχεις κάνει για μένα!!!

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

ElenaG... Κατ' αρχήν συγνώμη για την καθυστέρηση.
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Πραγματικά, ΚΑΙ αυτό το βιβλίο της Μαρίας δημιούργησε έναν "σεισμό" μέσα μου! Όσο για την ίδια τη Μαρία σαν άνθρωπο, νοιώθω πραγματικά ευλογημένη που την έχω φίλη μου. είναι το πιο καλό, ευγενικό,τρυφερό, ανιδιοτελές πλάσμα που γνώρισα!!

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ακρατ... να είσαι και εσύ καλά.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΕΡΑΣΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΧΑΜΟΓΕΛΑ:))))
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ.ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΩ.

Velvet είπε...

Αν δεν υπήρχε αύριο
Μια σκέψη που ποτέ δεν το έρχεται στο μυαλό μου
Πιστεύω ότι είμαι αθάνατος
Έτσι κι αλλιώς αποφεύγω να σκέφτομαι τα δυσάρεστα
Δεν ξέρω τι από όλα αυτά που γράφεις θα έκανα
Ίσως τίποτα γιατί δεν θα είχε καμία αξία μια τέτοια στιγμή
Θα ήταν αργά…
Θα κρατήσω όμως αυτό που έγραψες
Και θα προσπαθήσω να το τηρήσω

"Ποσο ανόητοι είμαστε οι άνθρωποι… κακιώνουμε… λέμε πικρές κουβέντες… και απομακρυνόμαστε από ανθρώπους που αγαπήσαμε κάποτε"

Την καλημερα μου…ναχεις
.....

Λίζα είπε...

το βιβλίο με μία λέξη είναι μαγικό!!!!Και ο Λεβιάθαν μπορεί να μην υπάρχει ως πλανήτης, ως μάθημα όμως διδάσκει πολλά....και το κυριότερο: ΖΗΣΕ προτού μετανιώσεις γι' αυτά που δεν έκανες!!!!!!Για άλλη μια φορά συγχαρητήρια στη Μαρία Τζιρίτα