Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οτι αγαπώ.... Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Οτι αγαπώ.... Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010

Μάθε παιδί μου γράμματα...



Ε... δεν μπορώ να μην το πω...

Ο λατρεμένος μου πάει σχολείο!!!

Πότε μεγάλωσε; πότε έγινε από βρέφος παιδάκι, και από παιδάκι μαθητής;

(καλά...για φαντάρος αργεί ακόμα)
η... μήπως όχι;


Η μάνα του φοβόταν ότι θα του κακοφανεί, ότι θα ζοριστεί...ότι θα βαριέται να διαβάζει κλπ...

Εκείνος... άνετος. Περήφανος.

Τρίτη τέταρτη μέρα μαθητής...
Ετοίμαζε με μεγάλη προθυμία τις εργασίες που τους είχε παράδοσή η δασκάλα ( που ευτυχώς την συμπαθεί)

Εχθές...
Έλα να διαβάσουμε αγόρι μου, τι σας έβαλε η δασκάλα σήμερα;

Άσε μαμά... λέω να μην κάνω τίποτα σήμερα!!!

Γιατί αγόρι μου; ρωτάει εκείνη και τη ζώνουν τα μαύρα φίδια... κακά ξεκινήσαμε...άμα από τώρα δεν θέλει να στρωθεί τι θα γίνει όλον το χρόνο και όλα τα υπόλοιπα;

Μην ανησυχείς μαμά... Αριστα θα μου βάλει έτσι κι αλλιώς!!

Δεν είναι έτσι αγόρι μου, για να πάρεις άριστα πρέπει να το αξίζεις!

Λάθος κάνεις μαμά... Να... εχθές ένα παιδί τίποτα δεν είχε κάνει και του έβαλε άριστα!!

ΝΤΟΓΚ..!!!

Δεν είναι έτσι πουλάκι μου, του έβαλε άριστα αυτού του παιδιού ίσως επειδή είναι αρχή ακόμα και θέλει να σας εμψυχώσει η δασκάλα σας.

Ε... καλά τότε... Ας εμψυχώσει εμένα αύριο!!!





Παρατήρηση χαζογιαγιάς...

Ένα πεντάχρονο παιδί... που κάνει αυτόν τον διάλογο (και άλλους πολλούς )... δεν είναι ένα ξεχωριστό, ένα ευφυές παιδί;
Η... ακολουθώ το παράδειγμα της κουκουβάγιας; κάτι που... ποτέ δεν έκανα με παιδιά μου.

Καλέ...; φέρτε μου πάνες...παμπερς.. ότι θέλετε τέλος πάντων...


ΚΑΜΑΡΩΝΩ!!!!




Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

Στην ομορφιά της φύσης

Νοιώθω τύψεις, γιατί.... δεν ήμουν ευχάριστη τον τελευταίο καιρό, και σας μελαγχόλησα.

Γι¨αυτο σκέφτηκα να σας... ¨αποζημιώσω¨ με αυτές τις εικόνες που είμαι σίγουρη ότι θα σας χαλαρώσουν, όπως και μένα όταν προχθές βρέθηκα εκεί.

Δεν ξέρω, αλλά νομίζω ότι είναι από τα πιο όμορφα χωριά στην Ελλάδα, ίσως φαίνομαι υπερβολική, και η μεγάλη μου αγάπη με κάνει να το βλέπω έτσι, αλλά εκτος απο την ομορφιά της φύσης που θαρείς πως συγκεντρώθηκε ολη σε αυτο το μέρος... Υπαρχει τοση θετικη ενέργεια, που ακομα κι αν πας σμπαραλιασμένος ψυχολογικά, με το που πατάς το ποδι σου, ξεχνας καθε σου έγνοια και βρίσκεις νεα δύναμη.

Είναι το Λιτόχωρο.