tag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post6906189574313424602..comments2023-08-28T07:29:48.574-07:00Comments on Που πας μωρη ξυπολυτη στα αγκαθια;: Η μεγάλη ψυχή μιας γυναίκαςhttp://despoinasdecoupage.blogspot.comhttp://www.blogger.com/profile/00505340342140420571noreply@blogger.comBlogger25125tag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-49776979497508188782008-05-23T15:33:00.000-07:002008-05-23T15:33:00.000-07:00Ναι! Υπήρχαν άνθρωποι διπλά μου φαραώνα μου, και ή...Ναι! Υπήρχαν άνθρωποι διπλά μου φαραώνα μου, και ήταν πάρα πολύ σημαντικό για μένα αυτό.<BR/><BR/>Πάντα, μου είναι σημαντικό να υπάρχουν άνθρωποι γύρω μου, και ευτυχώς υπάρχουν!<BR/><BR/>Μην ανησυχείς για την απάντηση, όταν μπορέσεις, θέλω και εγώ να καθήσω με ηρεμία και να διαβάσω μια, και δυο, και πολλές φορές όλα τα σχόλια με προσοχή, γιατί μου άρεσε πολύ το θέμα, και με ενδιαφέρει.<BR/><BR/>Τα φιλιά μουAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-23100267811367239412008-05-23T15:05:00.000-07:002008-05-23T15:05:00.000-07:00...υπηρχαν ανθρωποι διπλα σου...αυτα τα παιδια και......υπηρχαν ανθρωποι διπλα σου...αυτα τα παιδια και κυριως εκεινη η γυναικα...ηταν αρκετα καλο αυτο εκεινες τις στιγμες.<BR/><BR/>Σου χρωσταω μια απαντηση στην Αψινθο...δεν το ξεχασα.Δεν ξεχνιεσαι εσυ,νασαι σιγουρη γι αυτο.<BR/><BR/>Περιμενω την συνεχεια της ιστοριας.faraonahttps://www.blogger.com/profile/13502782804849258354noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-17889251233831721702008-05-23T07:58:00.000-07:002008-05-23T07:58:00.000-07:00Πρέπει να πας στην επεξεργασία του προφίλ σου.Κάπο...Πρέπει να πας στην επεξεργασία του προφίλ σου.Κάπου εκεί βρίσκεται το μυστικό!!!!!Κι εγώ ψάχνοντας το βρήκα..<BR/><BR/> Φιλάκι και από εμένα!!*Νινέτα*https://www.blogger.com/profile/11467669688969593719noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-67562624627055701562008-05-23T03:34:00.000-07:002008-05-23T03:34:00.000-07:00Βρε παιδιά…. Βλέπω ότι έχετε όλοι εικονιτσες στα ...Βρε παιδιά…. Βλέπω ότι έχετε όλοι εικονιτσες στα σχόλια σας, θα μου πείτε τι να κάνω για να βγαίνει και η δική μου; Το προσπάθησα, αλλά…Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-22912786022906435262008-05-23T03:31:00.000-07:002008-05-23T03:31:00.000-07:00Τι γλυκό παιδάκι είσαι εσύ Νινέτα μου…Σε ευχαριστώ...Τι γλυκό παιδάκι είσαι εσύ Νινέτα μου…<BR/><BR/>Σε ευχαριστώ μικρή μου<BR/><BR/><BR/>Φιλί γλυκόAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-36524480041668965492008-05-23T03:28:00.000-07:002008-05-23T03:28:00.000-07:00Εγώ να δεις κόλλημα που έχω φάει με τη μέλινα, Όνε...Εγώ να δεις κόλλημα που έχω φάει με τη μέλινα, Όνειρα γλυκά, αυτή η φωνή… τόσο απαλή, γλυκιά, και τόσο δυνατή ταυτόχρονα, μου ξυπνάει αναμνήσεις χαμένες στο χρόνο.<BR/><BR/>Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.<BR/>φιλιAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-56323725942063902472008-05-23T03:10:00.000-07:002008-05-23T03:10:00.000-07:00Έρχομαι συχνά πυκνά στο σπίτι σου ζουζούνα, εγώ… ...Έρχομαι συχνά πυκνά στο σπίτι σου ζουζούνα, εγώ… δεν σε έχω χάσει.<BR/><BR/> φιλιάAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-92072635400349752142008-05-23T02:45:00.000-07:002008-05-23T02:45:00.000-07:00Mωρέ κοριτσάκι μου έχω συγκινηθεί πολύ... Σε θαυμά...Mωρέ κοριτσάκι μου έχω συγκινηθεί πολύ...<BR/> Σε θαυμάζω απεριόριστα..*Νινέτα*https://www.blogger.com/profile/11467669688969593719noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-77603773145278247512008-05-23T00:58:00.000-07:002008-05-23T00:58:00.000-07:00Σε βρήκα από το παράξενο όνομα .. κόλλησα με το " ...Σε βρήκα από το παράξενο όνομα .. κόλλησα με το " δεν με νοιαζει ούτε που πηγαινω ούτε που θα βγει" της Μελίνας , ξαναήρθα γιατι η ιστορία σου μιλάει στην καρδιά ..<BR/><BR/><BR/>Καλημέρα..Όνειρα γλυκά..https://www.blogger.com/profile/10380493846008944020noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-56738087338061358872008-05-22T14:24:00.000-07:002008-05-22T14:24:00.000-07:00Σε είχα χάσει. τώρα που σε ξαναβρήκα, θα χαρώ να σ...Σε είχα χάσει. τώρα που σε ξαναβρήκα, θα χαρώ να σε δω, στο επετειακό. Κερνώ κερασοφιλιά ZouZounahttps://www.blogger.com/profile/01141607990914115179noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-45232842296281028712008-05-22T04:37:00.000-07:002008-05-22T04:37:00.000-07:00Tanila καλωσόρισες, πραγματικά χάρηκα που ορθές, έ...Tanila καλωσόρισες, πραγματικά χάρηκα που ορθές, έρχομαι και εγώ σε σένα και…μου αρέσεις.<BR/><BR/>Σε κάποιο θέμα σου μάλιστα…( κάτι με δίαιτες και ινστιτούτα αισθητικής) ξεκίνησα να γράφω το σχόλιο μου… το οποίο κατέληξε…σεντόνι υπερδιπλο, και το άφησα έτσι, ίσως το τελειώσω κάποια στιγμή, και σου το αφιερώσω από εδώ.<BR/><BR/>Σε φιλώ.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-56541491974477621452008-05-22T04:26:00.000-07:002008-05-22T04:26:00.000-07:00Ευχαριστώ Παναγιώτα μου για τα καλά σου λόγια.Να π...Ευχαριστώ Παναγιώτα μου για τα καλά σου λόγια.<BR/><BR/>Να παραμείνω αυτό που είμαι λες…Μα… αλλάζουν οι άνθρωποι ; δεν αλλάζουν, ( και μεταξύ μας… (δεν θέλησα ποτέ να αλλάξω) <BR/><BR/>Και εγώ θα χαρώ να σε γνωρίσω, και… σύντομα θα γίνει μάλλον.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-53464533835429901272008-05-22T00:49:00.000-07:002008-05-22T00:49:00.000-07:00Xm... πρέπει να ξαναείχα περάσει παλιά... ίσως, δε...Xm... πρέπει να ξαναείχα περάσει παλιά... ίσως, δε θυμάμαι<BR/>Αρχίζει και γίνεται ενδιαφέρον.<BR/>Ψοφάω για ιστορίες.<BR/>Kai μετά<BR/>Και μετά;Tanilahttps://www.blogger.com/profile/09938156416261251914noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-53505888625763909662008-05-21T17:30:00.000-07:002008-05-21T17:30:00.000-07:00Είναι όντως περασμένη η ώρα κι εγώ το ξαναδιαβάζω ...Είναι όντως περασμένη η ώρα κι εγώ το ξαναδιαβάζω από την αρχή για πολλοστή φορά,και γυρνάω στα προηγούμενα γραφόμενα πάλι για να συνδέσω τα γεγονότα.<BR/>Θα σιωπήσω, γιατί οι λέξεις χάνονται μπροστά στο μεγαλείο σου,στην αθωότητα της εφηβείας σου,στην μαγκιά σου και στον τσαμπουκά σου!Είσαι μια εικόνα με χίλια χρώματα!Να παραμείνεις αυτό που είσαι και να ξέρεις πως πάντα υπάρχουν άνθρωποι που μας αγκαλιάζουν όταν δεν το περιμένουμε...<BR/>Θα χαρώ πολύ να σε γνωρίσω κι από κοντά!panagiotahttps://www.blogger.com/profile/10415294777662990482noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-43887507016555380252008-05-21T15:31:00.000-07:002008-05-21T15:31:00.000-07:00Φάρε…Εσύ….Μου αρέσει πολύ αυτό που έγινα" !!!Εγώ…Κ...Φάρε…<BR/><BR/>Εσύ….<BR/>Μου αρέσει πολύ αυτό που έγινα" !!!<BR/>Εγώ…<BR/>Και μου αρέσει πολύ αυτό που είμαι.<BR/><BR/>Είμαι… = Έγινα… <BR/><BR/> Μωρέ… είναι και περασμένη η ώρα, και όσο να΄ναι…δεν λειτουργεί ο εγκέφαλος, λέμε μήπως κατι διαφορετικό; <BR/><BR/>φιλίhttp://despoinasdecoupage.blogspot.comhttps://www.blogger.com/profile/00505340342140420571noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-9044294034268094122008-05-21T15:23:00.000-07:002008-05-21T15:23:00.000-07:00Κλωτσιά θα του έδινα και εγώ Αχτίδα μου, Εάν… ήξερ...Κλωτσιά θα του έδινα και εγώ Αχτίδα μου, Εάν… ήξερα ότι έχω ¨πλάτες ¨να με στηρίξουν, η οικογένεια μου όμως δεν είχε τη δυνατότητα.<BR/><BR/>Σκέψου… 36 χρόνια πριν…μια κοπέλα με ένα μωρό μόνη…http://despoinasdecoupage.blogspot.comhttps://www.blogger.com/profile/00505340342140420571noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-38008523755486515152008-05-21T15:22:00.000-07:002008-05-21T15:22:00.000-07:00τέρας της «αμάθειας, Καλωσόρισες και σε ευχαριστώ...τέρας της «αμάθειας, Καλωσόρισες και σε ευχαριστώ.<BR/><BR/>Και εγώ χάρηκα.<BR/><BR/>Ηρθα στο ¨σπίτι¨ σου, και θα… ξαναρθώ σίγουρα.http://despoinasdecoupage.blogspot.comhttps://www.blogger.com/profile/00505340342140420571noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-63974551949376579492008-05-21T15:16:00.000-07:002008-05-21T15:16:00.000-07:00Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-27799428175723530492008-05-21T14:50:00.000-07:002008-05-21T14:50:00.000-07:00Ξέρεις ποια είναι η δική μου θεωρία;"Μου αρέσει πο...Ξέρεις ποια είναι η δική μου θεωρία;<BR/>"Μου αρέσει πολύ αυτό που έγινα" !!!<BR/>Φυσικά συμφωνώ και με την δική σου φιλοσοφία για τη ζωή, την καλησπέρα μου.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-64699395326298035062008-05-21T08:31:00.000-07:002008-05-21T08:31:00.000-07:00"Εσύ πρέπει να έχεις ψηλά το κεφάλι, εσύ κορίτσι μ..."Εσύ πρέπει να έχεις ψηλά το κεφάλι, εσύ κορίτσι μου είσαι η ζωή."<BR/><BR/>Βρέθηκα εδώ μέσα από το blog της Anna-Silia και χάρηκα πολύ :) :)τo τέρας της «αμάθειας»https://www.blogger.com/profile/02599579254375276005noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-36590269722901291322008-05-21T05:58:00.000-07:002008-05-21T05:58:00.000-07:00Μην αισθάνεσαι πίκρα ,υπερηφάνεια να νοιώθεις, να ...Μην αισθάνεσαι πίκρα ,υπερηφάνεια να νοιώθεις, να τον παντρευτώ..μωρέ θα τον έδινα μια κλωτσιά να πάει πιο πέρα κι ας είχα δίδυμα..ΑΧΤΙΔΑhttps://www.blogger.com/profile/04482882132861255372noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-72978814898410944472008-05-21T05:13:00.000-07:002008-05-21T05:13:00.000-07:00Φάρε μου… Δεν ήθελα να σε πικράνω _ κανέναν δεν ήθ...Φάρε μου… Δεν ήθελα να σε πικράνω _ κανέναν δεν ήθελα να πικράνω- Μα… η ζωή δεν έχει μόνο χάρες, και τις πίκρες πρέπει να τις κρύβουμε; αυτή η ιστορία για μένα ήταν το μεγαλύτερο και σημαντικότερο κομμάτι της ζωης μου.<BR/><BR/>Ήταν αυτή που μου έδωσε τους μεγαλύτερους πόνους, αλλά… και τις μεγαλύτερες χαρές, και πρώτα από όλα τα παιδιά μου.<BR/><BR/>Δεν θα κάνω ότι δεν υπάρχει, υπάρχει… την βίωσα…πόνεσα… έκλαψα… χάρηκα…γέλασα… και προπάντων…Έμαθα… Ωρίμασα… και… έγινα αυτό που είμαι σήμερα.<BR/><BR/>Και μου αρέσει πολύ αυτό που είμαι.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-83959517150603406012008-05-20T08:29:00.000-07:002008-05-20T08:29:00.000-07:00Τώρα κατάλαβα γιατί γράφεις έτσι στης σίλιας.Μάλλο...Τώρα κατάλαβα γιατί γράφεις έτσι στης σίλιας.<BR/>Μάλλον έχεις περάσει πολλά, έ;;;;;<BR/>Τι να πει κανείς, καμιά φορά δεν θέλω να μπαίνω σε τέτοια άρθρα, δυστυχώς αν και μεγάλος κλαίω ...<BR/>Καλό κουράγιο, σε ό,τι κάνεις σήμερα εύχομαι τα καλύτερα.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-6208232184578380072008-05-20T03:29:00.000-07:002008-05-20T03:29:00.000-07:00Πριόνι… Αινούμε να πιστέψω ότι δεν υπάρχουν άνθρωπ...Πριόνι… Αινούμε να πιστέψω ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι σήμερα, πιο κοντά μας ίσως από ότι πιστεύουμε, για να τους δούμε όμως πρέπει να έχουμε τα μάτια της ψυχής μας ανοιχτά.<BR/><BR/>Δυστυχώς δεν υπάρχει πια αυτή η γυναίκα, θα υπάρχει όμως μέσα μου όσο ζω.<BR/><BR/>Όσο για μένα… Άντεξα πολύ περισσότερα, που όμως… δεν στάθηκαν ικανά να μου ψαλιδίσουν την ελπίδα και την αγάπη μου για τη ζωή και τους ανθρώπους.<BR/><BR/>Σε ευχαριστώAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4739981697583834771.post-7796118068450154732008-05-19T11:26:00.000-07:002008-05-19T11:26:00.000-07:00Σαν να ήμουν εκεί! Ενας φοιτητής που έζησε από κον...Σαν να ήμουν εκεί! Ενας φοιτητής που έζησε από κοντά αυτή την ιστορία. Όπως εξελισσόταν η ιστορία σου, γραμμή με γραμμή, είχα πιστέψει κι εγώ, πως η αντίδραση της γυναίκας θα ήταν διαφορετική, και πως όχι μόνο δεν θα σου συμπραστεκόταν, αλλά ενάντια, πως θα σε απομόνωνε. Σπουδαία Γυναίκα. Ετσι όπως κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να είναι σε τέτοιες καταστάσεις. Πάντα με την αγάπη και την καλωσύνη κερδίζει κανείς. Όμως σήμερα, πολύ περισσότερο από πρίν, οι άνθρωποι αποξενωθήκαμε, κλειστήκαμε στους εαυτούς μας, και βλέπουμε μόνο το προσωπικό μας συμφέρον. Αδιαφορούμε για τον άλλον. Κι ας ξέρουμε πως με λίγη αγάπη θα μπορούσαμε να κλείσουμε τις πληγές. Χάθηκε αυτή η σπουδαία εικόνα της γειτονιάς, που ο γείτονας η η γειτόνισσα θα έτρεχαν να βοηθήσουν και να συμπαρασταθούν. Πρόοδο το λέμε. Ναί!΄Αλλαξαν πολλά! Οι ανέσεις περισσότερες. Μα χάθηκε αυτή η τρυφερότητα της ψυχής, της συμπόνοιας. Στην τσιμεντούπολη και στο χωριό, που κι αυτό σιγά σιγά μετατρέπεται σε τσιμέντο, κλείνουμε την πόρτα πίσω μας, γιά να μην ακούμε τις φωνές, όπως θα έπρεπε να τις ακούμε. Αλλά για να μην είμαι απαισιόδοξος, και τώρα υπάχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Πιό σπάνια βέβαια, αλλά υπάρχουν. Μπράβο και σ' εσένα που άντεξες, και σ' αυτή τη γυναίκα.<BR/>Περιμένω να διαβάσω τη συνέχεια.Anonymousnoreply@blogger.com