Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Η φίλη μου η Ρίκη ... Η συγγραφέας Ματαλλιωτάκη.


Όταν πριν μερικούς μήνες γνώρισα τη Ρίκη, κι εγώ όπως κι ο φίλος Ακρατ ιντερνετικά, όχι μέσα από το μπλοκ της βέβαια αλλά από ένα άλλο φορουμικό χώρο, ούτε κουβέντα δεν άκουσα να βγει από το στόμα της για το συγγραφικό της έργο.

Κάτι όμως μετά από λίγο καιρό άρχισε να μου κάνει εντύπωση πάνω της..έγραφε περίεργα όμορφα και δυνατά αυτή η κοπέλα για να μη συμβαίνει τίποτα.αλλά και πάλι που να φανταστώ.

Δεν την ήξερα φυσικά με το όνομα της εκεί γιατί τότε θα ήταν εύκολο να μάθω μια και δεν χρειάζεται επίθετο, τo περίεργο της, μαζί με όλα τα υπόλοιπα περίεργα της, όνομα αρκεί να χτυπηθεί στο Google για να βγάλει όλο το συγγραφικό της έργο στην επιφάνεια.

Τέλος πάντων, με τη γνωστή μου περιέργεια εγώ άρχισα να το ψάχνω, βρήκα μια αφορμή, της έστειλα ένα μνμ, τη ρώτησα πως τη λένε, τίποτα αυτή.τη ξαναρώτησα τίποτα.έπρεπε να περάσει πολύς καιρός για να μου πει «με λένε Ρίκη» αυτό μόνο και τίποτα άλλο.

Χτύπησα όμως εγώ το Ρίκη και στο Google και για μια ακόμα φορά το ενστικτό μου, μου απέδειξε ότι δεν έκανα λάθος

http://logo-texnia.blogspot.com/

Η Ρίκη ήταν αυτό που είχα υποψιαστεί από την αρχή:

Μια γνήσια, αυθεντική καλλιτέχνης με όλη την απαιτούμενη συστολή που κανονικά πρέπει διαθέτει ένας καλλιτέχνης..

Μια συγγραφέας που παρά το μεγάλο, για τη σχετικά νεαρή ηλικία της, συγγραφικό της έργο,- εφτά ολόκληρα βιβλία- έχει παραμείνει απλώς ένα παιδί που παίζει.τίποτα άλλο.



Κι έτσι λοιπόν, μια και τα οικονομικά μου δεν μου επέτρεπαν μεγάλες αγορές, αποφάσισα και αγόρασα το τελευταίο της βιβλίο:

«ΑΧ ΠΩΣ ΤΗΣ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΙΛΑ» -ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΩΡΙΚΟΣ

Ρίκη Ματαλλιωτάκη








Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα:





«...Συστηματικά φρόντισαν το παιδί να παραμείνει σε ουδέτερο έδαφος , ή σωστότερα το μετέτρεψαν σε ένα μπαλάκι μοιρασμένο στους δύο σύμφωνα με τις αποφάσεις του δικαστηρίου:

Τις καθημερινές με τη μαμά, και τα Σαββατοκύριακα, καθώς επίσης και όλες τις γιορτές, με τον μπαμπά ενώ αν καμιά φορά ο ένας ήθελε να υποδείξει στο παιδί κάτι που χρειάζονταν την επισφράγιση ή την άδεια του άλλου, η προσφώνηση ήταν όμοια:
«Πες σ΄ εκείνον..»
«Πες σ΄ εκείνη..»
Κι όσο βέβαια το παιδί ήταν μικρό λογικά παρέμενε σε τούτη την κατάσταση μετεωρισμού περισσότερο ευχαριστημένο παρά δυσαρεστημένο μια και με την άγνοια της παιδικότητας του στην όλη κατάσταση δεν έβλεπε παρά μονάχα διπλούς εκτελεστές των επιθυμιών του και τίποτα περισσότερο.
Αργότερα όμως, στην ηλικία της εφηβείας αλλά και πιο μετά, επιχείρησε, όσο φυσικά του επιτρεπόταν, για να ξαναβρούν οι γονείς του κάποιο έστω τυπικό σημείο επαφής αφού παρατηρούσε πως κανείς από τους δυο δεν ήθελε να ξαναφτιάξει τη ζωή του.
Ο κόπος του δυστυχώς πήγε χαμένος και η νεανική του προσπάθεια πυροδοτήθηκε αλύπητα από την κώφωση της μεσήλικης αδιαλλαξίας , κι έτσι το μόνο που κατάφερε τελικά ήταν να εδραιώσει οριστικά πλέον στο μυαλό του την ήδη διαμορφωμένη του άποψη για τους ανθρώπους που τον έφεραν στον κόσμο..»



Κι αυτό είναι ένα μόνο από τα διηγήματα που με ταρακούνησαν συθέμελα, που με γύρισε πολλά χρόνια πίσω, με έφερε αντιμέτωπη με τα δικά μου λάθη, τον δικό μου εγωισμό, και στάθηκε αφορμή για τούτο εδώ το θέμα.

Δώδεκα διηγήματα...
Δώδεκα μαθήματα...
Δώδεκα καθρεφτίσματα...
Δώδεκα μακροβούτια εντός μου... Ήταν το κέρδος μου από ένα μόνο βιβλίο.


Με τον καιρό, η Ρίκη αποδείχτηκε και μια πολύ καλή φίλη, έτοιμη πάντα να συμπαρασταθεί, να ακούσει, να νοιώσει.
Όχι δεν την έχω γνωρίσει από κοντά. ακούω μόνο τη φωνή της, νοιώθω την ψυχή της, και την θεωρώ φίλη σαν από...πάντα.

8 σχόλια:

Maria Tzirita είπε...

Είδες φιλενάδα μου; Ήταν να μην κάνεις την αρχή με τις συγγραφείς! Αφού στο είπα από την αρχή, η φύση σου ίδια με τη δική μας, δεν είναι τυχαίο που ταιριάζεις τόσο μαζί μας! Τη Ρίκη τη γνώρισα κι εγώ από το μπλογκ της και την έβαλα στην καρδιά μου απ'την πρώτη στιγμή, χωρίς να ξέρω το γιατί και να που βλέπω ότι είναι και δική σου φίλη. Οι φίλοι σου φίλοι μου έτσι κι αλλιώς, αλλά και το αντίθετο αγάπη μου: όποιος σε πειράξει την έβαψε!
Χίλια φιλιά σε σένα και την κοινή μας φίλη, τη Ρίκη μας!

akrat είπε...

καλημέρα
εύχομαι να τα διαβάσεις

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Μαράκι μου αγαπημένο...Ναι, με κάποιο μαγικό τρόπο ταιριάζουν οι ψυχές μας. η δική σου και οι δική μου είχαν την ευκαιρία να απλωθούν σε ένα τραπέζι, να μιλήσουν, να ενωθούν, και να δεθούν σε μια σχέση φιλίας αληθινής, βαθιάς και μοναδικής.

Με τη ρίκη, που δεν έχω δει ακόμα τα μάτια της, παρά μόνο από φωτογραφίες, νοιώθω ότι κάπως έτσι θα γίνει, όταν τα βλέμματα μας συναντηθούν, γιατί είναι ένα γλυκό, καλοτατο πλάσμα, και ξέρει και αυτή τη σημαίνει φιλία.



Να ξέρεις ότι σε αγαπαω, και μου λείπεις πολυ.

Α... και έχει βγει και 10 πόντους η ρίζα. χαχαχα αλλάζω εγώ κομμώτρια εύκολα νομίζεις; ετοιμάσου... αυτόν τον μήνα έρχομαι.

φιλί αγάπης.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ακρατ, θα τα διαβάσω όλα κάποια στιγμή σίγουρα!!!

ματς μουτς

eleni είπε...

Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι έτοιμοι να σ΄ακούσουν,να είναι φίλοι σου κι ας μην έχετε συναντηθεί ποτέ.
Φιλιά!

Lefki είπε...

Και να μην καταφέρεις ποτέ να την γνωρίσεις προσωπικά, δεν τρέχει τίποτα.. Έτσι κι αλλιώς έχει μιλήσει στην καρδιά σου και σε πολλών άλλων ελπίζω! Γράφει όμορφα, θα την ψάξω κι εγώ. Φιλιά πολλά κούκλα μου, χάρηκα που "ξεμουδιάζεις"! :))

neni είπε...

Ξυπολυτούλα εύχομαι να είναι σωστό το ένστικτό σου και αργότερα μετά από πολλά-πολλά χρόνια να διαπιστώσεις πως πάντα είχες και έχεις μια φίλη θησαυρό.
Χάρηκα με όλα όσα διάβασα,καλή συνέχεια να έχετε.Πολλά φιλιά.

patsiouri είπε...

Πολύ χαίρομαι που για μία φορά ακόμη επιβεβαιώνεται το αθρώπινο πρόσωπο του νετ!!!
Εσύ τι κάνεις????????????????