ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ !!!

-->

Δεν θα ξαναγκρινιάξω ποτέ!!!

ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ!!!

Τι; Δεν έχω λεφτά; Ε, και…;

Δεν έχω το σπίτι που ονειρευόμουν; 

Ε, και..;

Δεν έχω πολλά από όσα είχα ανάγκη και πόθησα;

Ε…ΚΑΙ;;;

Έχω το πιο σημαντικό από όλα!!!

ΥΓΕΙΑ!!!

Εγώ και τα παιδιά μου είμαστε  υγιείς !!!

Είμαι τόσο πλούσια …Πάντα το ήξερα αυτό, αλλά το ξεχνούσα κάποιες φορές, και έμενα στα υλικά.

Και  τώρα …Τώρα κατάλαβα!!!

Ότι τίποτα υλικό δεν έχει καμία απολύτως αξία.

Πάνω από τέσσερις  μήνες τώρα ζω ένα μαρτύριο.

Ένας ξαφνικός πόνος… νοσοκομείο… εξετάσεις… ξανά εξετάσεις..Μαγνητικές… Καρκινικοί δείκτες…

Γιατί  χρειάζονται τόσο  εξονυχιστικές εξετάσεις για μία κύστη;

Γιατί το ΙΚΑ κλείνει  μετά από ένα μήνα το ραντεβού για την εξέταση που γράφει κατεπείγον;  Γιατί  περνά άλλος ένας,  ενάμισης  μήνας  μέχρι να πάρεις τα αποτελέσματα των… κατεπειγόντων  σου εξετάσεων;

Γιατί  χρειάζεσαι δυο και τρεις μήνες να μάθεις  τελικά τι έχεις; Γιατί για εξετάσεις που το πολύ που θα χρειαζόσουν είναι μια εβδομάδα να γίνουν και να έχεις τα αποτελέσματα, στο ΙΚΑ  βγαίνουν όταν (αν έχεις κάτι σοβαρό) ίσως να είναι πολύ αργά πια;

Έλα στο ΙΚΑ να σου γράψω τις εξετάσεις  είπε ο γιατρός, γιατί άμα τις κάνεις  έξω, θέλεις γύρω στα δυο χιλιάρικα!!!

Πόσο άδικο και απάνθρωπο είναι ένα κράτος να αφήνει να χάνονται ζωές  ίσως…

Ζωές… που… δεν έχουν  γύρω στα… δυο χιλιάρικα να πληρώσουν για την υγεία τους;

Εμείς… δεν είχαμε άλλη επιλογή. Και ξέρω πως δεν είμαστε οι μόνοι ...

Και… αν τελικά το παιδί μου είχε κάτι σοβαρό; Και αν σε αυτούς τους τεσερις χαμενους μήνες κρεμόταν η ζωή του; Θα έφταιγα  εγώ αν έπαιρνα  φόρα και  ντουφέκιζα  έναν  έναν  τους υπευθύνους;

Ανεβασμένοι καρκινικοί δείκτες!

Το παιδί μου…!!!

Το κοριτσάκι μου…!!!

Θεέ μου… δώσε μου όλους τους καρκίνους που υπάρχουν στη γη! Δώσε τους σε μένα!

Μη στο παιδί μου...!!

Παναγιά μου… Βοήθησε να μην είναι τίποτα… Βοήθησε να φύγει…

Δώσε μου δύναμη να  το αντέξω και αυτό …

Γιατρέ μου… είναι αυτό που φοβάμαι;

Μην ανησυχείτε κυρία μου, καταλαβαίνω τον πανικό σας, γονιός είμαι και εγώ, δεν νομίζω ότι είναι… αλλά αν είναι… είναι στην αρχή. Ηρεμήστε, να ξέρετε πάντως πως το χειρουργείο δεν θα το αποφύγουμε!

Να ηρεμήσω…

ΠΩΣ;;;

Γιατί να ηρεμήσω; Που να βρω τη δύναμη να ηρεμήσω   βγήκε η μαγνητική… τη… ‘μελέτησαν’ όλες μου οι φίλες …όλοι οι γνωστοί και οι… γνωστοί των γνωστών…

Η αλήθεια είναι… ότι περιπτεράς δεν την ‘μελέτησε’

Έλα βρε δέσποινα… τίποτα δεν θα είναι, θα το δεις!

Ρε συ Μαρία, Λένα, Λίτσα… δεν βλέπεις εδώ που λέει …μόρφωμα αλλοιώσεις; Τι σημαίνει αυτό χριστέ μου; Κακό είναι. Δεν μου αρέσουν  αυτές οι  λέξεις!

Αλλοιώσεις … μόρφωμα…!

Οι μέρες μέχρι να την δει ο γιατρός  πέρασαν βασανιστικά αργά. (και φυσικά δεν της είδε το παιδί) σκαρφίστηκα  τα πιο απίθανα  πράγματα  για να το αποφύγουμε  αυτό.

Και   χθες… η επίσκεψη η τελική. Βγήκαν  και οι επαναληπτικές  για τους δείκτες.

Οκτώ η ώρα το πρωί.

Περάστε μέσα παρακαλώ…

Πέρασα με το βλέμμα  τρελής  μάλλον…

Ηρεμήστε. Σας έχω ευχάριστα  νέα!

Θεέ μου… Υπάρχεις!!!

Είσαι εδώ!!!

Όχι μόνο δεν είναι  καρκίνος, αλλά  η κύστη έχει μικρύνει  πολύ, η μισή έγινε. Ίσως  τελικά αποφύγουμε την εγχείρηση.

Θα έρθεις να κάνουμε υπέρηχο σε τρις μήνες, είπε στην κόρη μου.

Κατεβήκαμε στο δρόμο.  Ίσως και να πετάξαμε … Άνοιξαν ταυτόχρονα οι αγκαλιές…

Σήκωσα το κεφάλι και κοίταξα ψηλά …Ο ήλιος μου χαμογέλασε ξανά. με είχε ξεχάσει πολύ καιρό τώρα…

Έλα μανούλα να πάμε για καφεδάκι στη θάλασσα τώρα…

Αχ κοριτσάκι μου…

Τι πέρασες… τι πέρασα… τι περάσαμε τόσους μήνες, και φοβόμασταν να δείξουμε τον φόβο μας η μια στη άλλη… πόσες μαύρες σκέψεις ξεχείλιζαν τις νύχτες και ακουμπούσαν στα μαξιλάρια μας υγρές…

Τώρα…

ΝΑΙ!

ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ!

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ!!!

Έχω τα πιο σημαντικά πράγματα στον κόσμο!

Την υγεία μας… Και… Πολύ καλές  φίλες, που στάθηκαν  δίπλα μου σε όλη αυτή τη διάρκεια… που είναι πάντα δίπλα μου, στις λύπες… κυρίως  όμως στις χαρές  μου!!!

 Βαθιά  από την ψυχή μου σας ευχαριστώ! …Λίτσα …Μαρία …Τίνα … Λένα… Σοφία … Ελένη … Κωνσταντίνα …Νάντια… 

Κατεψυγμένα Μωρά!

Είναι καιρός που με απασχολεί το θέμα, και όχι χωρίς λόγο βέβαια.
Ωραία λοιπόν... H εξωσωματική γονιμοποίηση βοηθάει πολλά ζευγάρια να αποκτήσουν το παιδάκι που τόσο λαχταρούν, άσχετα με τα άπειρα προβλήματα που ενδεχομένως παρουσιαστούν.
Και μεγαλώνει το παιδάκι με μοναδική φροντίδα και αγάπη.
Τα άλλα παιδάκια όμως; Τα αδελφάκια του...
Εκείνα που... μπήκαν στον καταψύκτη. Για...καβάνζα... !!!
Σε περίπτωση που θελήσει το ζευγάρι να κάνει και άλλα παιδάκια...;
Και που όμως... για κάποιο λόγω δεν γίνεται, η... δεν το αποφασίζει.
Που είναι το πρόβλημα; θα πει ίσως κάποιος, πάει το ζευγάρι...και παίρνει τα παγωμένα έμβρυα. Μια κουβέντα είναι αυτή!!
Τα παίρνει λοιπόν! και τι τα κάνει; τα πετάει στα σκουπίδια;Λέει στο κέντρο που φυλάσσονται δεν τα... χρειαζόμαστε καταστρέψετε τα;
Πέρα από το συναισθηματικό όμως, το πρόβλημα μου είναι άλλο.Εκείνοι θα το κάνουνε; Θα τα καταστρέψουν; Η... θα το υποσχεθούν, και στην πρώτη ευκαιρία θα τα τοποθετήσουν έναντι αδράς αμοιβής φυσικά σε μια ξένη μήτρα; Τη λαχτάρα αυτόν των ανθρώπων εκμεταλλεύονται.
Παράδειγμα, όταν γίνεται η διαδικασία τις ωορρηξίας διαλέγουν τα ποιο καλά και υγιή για να γίνει η γονιμοποίηση, τον αριθμό κανένας δεν τον ξέρει.
Λένε, πχ... έχουμε οκτώ, εσύ χρειάζεσαι ένα δυο (δεν θυμάμαι πόσα ακριβώς) ξέρεις... υπάρχουν γυναίκες που δεν έχουν καθόλου ωάρια, μπορείς να κάνεις μια καλή πράξη και να δωρίσεις μερικά. -Σου λέει ο…καλός αυτός άνθρωπος, που σε βοήθησε να μείνεις έγκυος )
Εσύ... μέσα στη λαχτάρα σου... την αγωνία...
Και συναισθηματικά ένα ράκος από όλη αυτή την ταλαιπωρία που έχει υποστεί το σώμα και η ψυχή σου, σκέφτεσαι... Ας βοηθήσω και μια άλλη γυναίκα να γίνει μάνα, και...βλακωδώς λες ναι!!!
Σου δίνουν και ένα χαρτί να υπογράψεις, -και είναι μια χαρά τυπικότατοι νομικά.-
(Προσωπικά, τίποτα δεν θα με πείσει, ότι οι ίδιοι τα χαρίζουν, για να κάνουν την καλή τους πράξη.) Να το το αρχικό εμπόριο.
Δεν ξέρω βέβαια... αν αυτό το ωάριο που θα γονιμοποιηθεί από ένα άλλο σπέρμα, και γεννηθεί ένα άλλο παιδί, έχει κάποια σχέση, η συγγένεια με το παιδί της μάνας που χάρισε τα ωάρια. Γιατί αν υποψιαστώ ότι έχει...
Φυσικά δεν τους βάζουμε όλους τους γιατρούς στο ίδιο τσουβάλι!Πόσοι όμως είναι εκτός... τσουβαλιού; Και που είναι; που τους βρίσκει κανείς;
Ο δικός μου φόβος είναι για... τους εντός τσουβαλιού, και από ότι φαίνεται αποτελούν την πλειοψηφία. Εδώ προκύπτει το πρόβλημα.
Μεγαλώνουν τα δυο παιδιά, ξένα μεταξύ τους,σε άλλη γειτονιά, σε άλλη πόλη, ενδεχομένως και σε άλλη χώρα.Τα φέρνει όμως η μοίρα και συναντιόνται.
Ένα είναι σίγουρο!Μεταξύ τους υπάρχει έλξη.
Ακαθόριστη. άλλα υπάρχει.
Και τότε; Τι γίνεται τότε; Ερωτεύονται; παντρεύονται και κάνουν παιδιά;
και...τι παιδιά κάνουν; Με τρομάζει όλο αυτό!!!
Μερικές φορές με φοβίζει όλη αυτή η πρόοδος της ιατρικής.
Υπερβολές;

Ετσι που τα θυμάμαι... μετά απο καιρό.

Γέννησα χωρίς κανένα πρόβλημα 3 παιδιά.
Ακουγα για άλλες γυναίκες που είχαν προβλήματα, στεναχωριόμουν, λυπόμουν πολύ, αλλά εντάξει δεν μπορούσα εγώ να κάνω κατι.
Οταν η μεγάλη μου κόρη παντρεύτηκε, στην αρχή λέγανε με τον γαμπρό μου ότι δεν θέλανε παιδί αμέσως αλλά σε δυο χρόνια.
πέρασαν τα δυο χρόνια... πέρασαν τα τρία... παιδί πουθενά.
Αρχισαν να ανησυχούν, πήγανε στο ένα γιατρό υδροσαλπιγγες είπε, η κόρη μου, αδύναμο ακίνητο σπέρμα ο γαμπρός μου.
Είπε στην κορη μου για λαπαρασκοπιση.
Αποφασίσανε να πάρουν δεύτερη γνώμη... τρίτη... πεμτη...εκατοστή...
Ο ένας γιατρός το μακρύ του... ο άλλος το κοντό του.
Ο τελευταίος είπε ότι δεν υπάρχει θέμα χειρουργείου, τι βλακείες είναι αυτές; θα κάνουμε την εξωσωματική ( έτσι...χωρίς καμία θεραπεία για το σπέρμα)φυσικά απέτυχε. δεύτερη σπερματενχυση ( δεν ξέρω αν το λέω σωστά)
Τίποτα φυσικα.
Εγώ εκεί.
Δίπλα. έβλεπα το παιδί μου να τρυπιέται, να καταπίνει φάρμακα, και τη λαχτάρα της να γίνει μανούλα!
Τον πόνο, όταν την πολυπόθητη μέρα θα ξέραμε.
Την αγωνία.
Προσπαθούσα να μην είμαι, ούτε υπερβολικά αισιόδοξη, ούτε απαισιόδοξη, ούτε να την ενθαρρύνω, ούτε να την αποθαρρύνω.
Και πονούσα. πόσο πονούσα θεέ μου!!!
Οσπου...
Τουαλέτα...
Σιωπή!!!
Μαμά έλα...
Αίμα!!
Πώς να το παρηγορήσω αυτό το παιδί;
Με πια δύναμη; που να βρω το κουράγιο;
Το βρήκα.
Είπα ότι μαλακία μου ερχόταν στο μυαλό, ο θεός ήθελε κοριτσάκι μου, να σε προφυλάξει γιαυτο δεν άφησε να γίνει.
Εκείνος ξέρει...
μπορεί να πόναγες περισσότερο αργότερα,μπορεί ένα άλλο παιδάκι που υπάρχει κάπου να σε έχει διαλέξει για μαμά του, να σε χρειάζεται...
Και πολλά που πίστευα ότι θα ηρεμούσαν την ψυχούλα της.
Περάσανε αλλά 4 χρόνια, άρνησης, ελπίδας, σκέψης. Γιατροι... Λεφτά... Λόγια...
Ωσπου μια φίλη μου που είχα καιρό να δω. και που δεν έκανε παιδιά μου είπε ότι γέννησε.Μου έδωσε τα στοιχεία του γιατρού της και με πίεσε,
Να πείσω την κόρη μου να πάει σε αυτόν, πήρε και την ίδια και την έπεισε.
Της είπε ότι αυτός ο άνθρωπος θα της πει ξεκάθαρα αν έχει ελπίδες να κάνει παιδί η όχι. όταν επέστρεψε από το ραντεβού που η ίδια η φίλη μου της είχε κλείσει..
Ελαμπε από χαρά.
Μαμά μου είπε, κανένας δεν μου μίλησε όπως αυτός ο άνθρωπος.
κανένας δεν μου είχε ακριβώς εξηγήσει το πρόβλημα, μου είπε ότι το πολύ σε ένα χρόνο θα έχω παιδί!!!
Και είχε!!!
(Άσχετα αν από αμέλεια να το πω; ανευθυνότητα να το πω; αυτού του ίδιου γιατρού, πέρασε όλα αυτά που πέρασε, η κόρη μου στον τοκετό, και πολλή αργότερα, και που ακόμα δεν ξέρουμε πότε, και αν, θα σταματήσει, τη φαρμακευτική αγωγή.)
Ακριβώς σε ένα χρόνο!!!
Ο εγγονός μου είναι τώρα Τριων ετων και κατι, και είναι αξιολάτρευτος.
Θεέ μου, εχετον πάντα γερό.
Προστατεψέ τον Παναγιά μου, από κάθε κακό.
Τον εγγονό μου...
Την εγγονή μου...
Ολου του κόσμου τα παιδιά!!!

Εξωσωματική γονιμοποίηση!!! είναι τόσο... απλό???

Τώρα πια μπορώ να το πω!

Tώρα που ξέρω.
Τώρα που περνά... φεύγει ο εφιάλτης.

Ο εφιάλτης που ζήσαμε εδώ και τρια χρόνια εγώ και η οικογένεια μου.

Έχω ξανααναφερθει στην γέννηση του εγγονού μου που έγινε με τη μέθοδο τις εξωσωματικής.

Aνέφερα όμως μόνο το ευχάριστο κομμάτι της διαδικασίας αυτής.

Τώρα θα σας πω τις συνέπειες που είχε όλο αυτό!!!

Το κάνω, για να πω στις γυναίκες που το σκέφτονται να μπουν σε αυτή την διαδικασία ότι τελικά... μάλλον δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται εξ αρχής.

Πέραν του ψυχολογικού πόνου, ίσως υπάρχουν και άλλοι…
δεν λέω ότι πάντα συμβαίνει... και όλες κάτι θα πάθουν…
την δική μας περιπέτεια θα περιγράψω!!


Η κόρη μου, οκτώ χρόνια παντρεμένη, ένα όμορφο, υγιέστατο κορίτσι, με έναν καλό γάμο.

Τις έλειπε το παιδάκι που θα συμπλήρωνε την ευτυχία της…

έμεινε έγκυος με τη δεύτερη εξωσωματική…
ξεχάσαμε τον πόνο την αγωνία όλων αυτών των χρόνων, τώρα υπήρχε μόνο χαρά, εκείνη τρις ευτυχισμένη επιτέλους θα γίνει μανούλα!!!

Στον πέμπτο μήνα τις εγκυμοσύνης με πήρε τηλέφωνο μια φίλη της που μίλαγε μαζί της στο τηλέφωνο και μου είπε τρέξε κάτι έπαθε η ….

Μου κοπήκανε τα πόδια είχα φανταστεί αποβολή η κάτι τέτοιο.
Ανεβηκα, ησυχία ...την βρήκα στο κρεβάτι αναίσθητη.
Φώναξα βοήθεια , τέλος πάντων έκανε να συνέρθει πάνω από μίση ώρα… από ότι μου περοεγραψε η φίλη της απο τους ήχους που ακουγε απο το τηλεφωνο... πρέπει να ήταν επιληπτική κρίση.

Οταν το ανέφερα αυτό στο γιατρό της μου έβαλε τις φωνές!!!

ΔΕΝ την έβαλε να κάνει τις σχετικές εξετάσεις.

Και φτάνουμε στον τοκετό!!!

Η κόρη μου αποφάσισε... αφού πρώτα τον ρώτησε αν μπορεί να κάνει φυσιολογικό τοκετό.

Ετσι ξεκίνησε το μαρτύριο.

Εκείνη είναι μέσα στην αίθουσα τοκετού με τα πρώτα πονάκια Τεχνητά μπήκε ο γαμπρός μου να τη δει...
( εμένα δεν μου επιτράπηκε 'μια άλλη πονεμένη ιστορία αυτό΅ ποτέ δεν επιτρέπουν στη μάνα να είναι εκεί.
και ...όχι μόνο σε τέτοιες περιπτώσεις. η μάνα στην απομόνωση! πιο ξένη από τους ξένους. πολύ με θυμώνει αυτό αλλά δεν είναι του παρόντος)

Βγαίνει λοιπόν και μου λέει... πάμε πάνω για καφέ, γύρω στο απόγευμα θα γεννήσει είπε η μαία,
πάμε και πριν προλάβουμε να παραγγείλουμε χτυπάει το τηλέφωνο του τον βλέπω να γίνεται κατακόκκινος να τα χάνει να μπερδεύει τις λέξεις, καταλαβαίνω ότι μιλάει με το γιατρό, κλείνει και μου λέει πάμε…

που πάμε? τι έγινε?

Γέννησε!
Τι γέννησε... πως γέννησε ...αφού είπες…

Τρέχουμε... είναι αναστατωμένος αλλά δεν μου λέει τίποτα, μας φωνάζουν στο δωματιάκι και μας δείχνουν το μωρό δεν έχω καταλάβει... αλλά δεν έχει σημασία!

Ρωτάω την νοσοκόμα η κόρη μου?

Ξέρετε... θα την δείτε αργότερα μόλις συνέρθει!

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Από τι να συνέρθει??????

Βλέμματα μεταξύ του γαμπρού μου και τις νοσοκόμας... δεν ξέρει τίποτα... λέει εκείνος.

Τι να ξέρω ? ρωτάω...

Ηρέμισε η ... έπαθε αυτό που είχε πάθη και την άλλη φορά!!!

Σωριάσθηκα σε έναν καναπέ, ώσπου... μας φώναξε ο γιατρός.

Αυτό που έπαθα σήμερα δεν το εύχομαι ούτε στον εχθρό μου είπε... κόντεψα να χάσω μάνα και παιδί.

Μην ανησυχείτε όμως είναι καλά και οι δυο… η μαμά είναι στην εντατική μόλις συνέρθει θα την δείτε.

Δεν θα μπω σε άλλες λεπτομέρειες…

Οταν μετά από παρακάλια και τελικα καυγά με άφησαν να τη δω το βραδάκι πια, είδα το παιδί μου διασωληνωμένο με χιλιάδες μηχανήματα τριγύρω του!!!

Σαν την καλή χαρά εγώ η έρμη... τις έλεγα πόσο υπέροχος είναι ο γιος της.. τι καλά θα πάνε όλα, και μπλα μπλα μπλα...

Αμ ο άλλος πόνος ???
αυτό το βρεφάκι που δεν ένοιωσε την αγκαλιά της μάνας του για τριάντα περίπου ώρες?

Το φιλοξενούσανε λέει... στα νεογνά ( ούτε αυτό με αφήσανε να δω, να το πάρω αγκαλιά να το παρηγορήσω να ζεστάνω την ψυχούλα του από όλα αυτά που πέρασε πριν ακόμα ανοίξει καλά καλά τα ματάκια του.

Οχι! ξένη και εκεί... μόνο τον πατέρα αφήσανε ευτυχώς !ο οποίος ήταν χάλια ο έρμος και αυτός.

Δεν ξέρω τι συναισθήματα ένιωθα ...τι μπορούσα να νιώθω!

Χαρά που γεννήθηκε το εγγόνι μου μετά από τόση ταλαιπωρία ???

Λύπη για το παιδί μου που ήταν στην εντατική???

θυμό για το γιατρό που κατά τη γνώμη μου φέρθηκε επιπόλαια???

Οργη ?

Και ενα μεγάλο γιατι!!!

Βγήκαμε από την κλινική, άρχισε τις επισκέψεις σε νευρολόγο, εξετάσεις ...κόντρα εξετάσεις... τίποτα!

Καμία εστία επιληψίας.

Κανένας γιατρός δεν μπορούσε να δώσει εξήγηση.

Η επιληψία είναι σύμπτωμα, δεν είναι ασθένεια.

Περάσαμε κυριολεκτικά έναν χρόνο αφού πια ξέραμε ότι ήταν κρίσεις επιληψίας μαρτυρικό.

Ετρεμα για το παιδί!!!

Και αν το κρατούσε αγκαλιά και συνέβαινε???

Είχα ενημερωθεί σχετικά και ήξερα ότι εκείνη θα συνερχόταν.

Το μωρό όμως?

Αυτό με έκανε υπερπροστατευτική... και ίσως ενοχλητική.

Εχασα την πίστη μου... αμφισβήτησα τον θεό!

Τον έβρισα... φώναξα... ούρλιαξα... γιατί????????????????????????????????????

Γιατί στο παιδί μου ????

Και όμως ...σε κείνη ποτέ δεν έδειξα αδυναμία, δεν έπρεπε... έπρεπε να φανώ δυνατή, να την στηρίξω.
Να δεχτώ επιθέσεις… γιατί…υπάρχει και το ψυχολογικό κοματι!!!

Πώς να αποδεχτεί μια κοπέλα που ποτέ δεν είχε πρόβλημα υγείας ότι είναι επιληπτική?

Που θα ξεσπάσει την οργή της?

Πήγε σε ψυχολόγο… Καποια στιγμη φάνηκε να το αποδέχεται.

Ο γιατρός αφού δεν υπάρχει κάτι στη μαγνητική τις σταματάει σταδιακά τα χάπια.

Την δεύτερη μέρα που έχει σταματήσει και το τελευταίο, κάνει δυο κρίσεις... τη μια στη δουλειά της.

Με βοήθησε ο θεός και δεν ήμουν παρούσα σε καμία.

Δεν νομίζω ότι θα το άντεχα αυτό!!!

Ξανά από την αρχή!

Χάπια... εξετάσεις εξονυχίστηκες, από πού προέρχεται?

Μέχρι για ανεύρυσμα ψιθυρίστηκε... η σκλήρυνση κατά πλάκας!

Και εχθές είπε τελικά ο γιατρός ότι δεν είναι τίποτα!!!

ΔΕΝ είναι επιληπτική...

Αν και οι κρίσεις, ήταν κρίσεις επιληψίας.

Ναι… οι ορμόνες!!!

Θα συνεχίσει να παίρνει τα χάπια για τρία χρόνια, και αν δεν ξανακάνει κρίση θα τα σταματήσει.

Υπάρχει όμως περίπτωση να ξανακάνει, αλλά από εξωτερικούς παράγοντες πχ με έναν υψηλό πυρετό ίσως.

Δοξάζω το θεό όμως που δεν ήταν κάτι από τα άλλα που υποψιάζονταν.

Παρακαλούσα να είναι επιληπτική... από το να βρουν κάτι άλλο!!!

Ξέρετε πόσο σκληρό είναι αυτό???

Αλλά... μεταξύ δυο κακών διαλέγεις το λιγότερο κακό.

Εχθές έκλαιγε το κοριτσάκι μου από τη χαρά του!!!

Εγώ δεν είχα καν το κουράγιο να εκδηλώσω τη χαρά μου.
δυο μερόνυχτα άγρυπνη.... σήμερα το συνειδητοποιώ καλά καλά.

Με εκδικήθηκε η φύση μου είπε, γιατί την παραβίασα!!!

Αλλά δεν με νοιάζει, και τη ζωή μου θα έδινα γι αυτό το παιδί!!!

Τέλος καλό... όλα καλά….!!! ????

Πάει πια πέρασε.
Eνα χρόνο ζούσα μέσα στο άγχος και στην τρέλα
(λέω εναχρονο γιατί τότε πια ξέραμε ότι ήταν όντως επιληπτική κρίση, αυτη στην εγκυμοσυνη.)

Είχα πει προχθές που έπρεπε εκείνη να μείνει άγρυπνη για ένα εικοσιτετράωρο και της εκανα παρεα ότι άμα βγουν τα αποτελέσματα και δεν είναι κάτι σοβαρό από αυτά που φοβόμασταν εγώ θα ξαναγεννηθώ!

Και ξαναγεννήθηκα!!!

Εχω να κοιμηθώ σαν κανονικός άνθρωπος όλον αυτόν τον καιρό 5-6 το πρωί στριφογύριζα σαν βρικόλακας στο κρεβάτι, άντε τώρα να τα καταφέρω που μου έγινε δεύτερη φύση το ξενύχτη


Όταν ξεκίνησα να γράφω για την δική μας περιπέτεια σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να περάσω ότι όποια κάνει εξωσωματική παθαίνει αυτό που έπαθε η κόρη μου.

Πιστεύω όμως και γω ότι δεν πρέπει να παραβιάζουμε τη φύση.

Όταν η κόρη μου απέτυχε την πρώτη φορά.. αλλά και πριν.. άρχισα να προσπαθώ να την κατευθύνω προς τη σκέψη της υιοθέτησης.

Ωρες τις μίλαγα και τις εξηγούσα ότι μάνα δεν σε κάνει η γέννηση ενός παιδιού, αλλά το κλάμα και η ανάσα του.

( και μάλιστα τις έλεγα εγώ γέννησα εσένα, ξέρω ότι γέννησα ένα κοριτσάκι εκείνη την ημέρα, είμαι σίγουρη ότι έφυγα με το ίδιο παιδί?

Κι άμα σε αλλάξανε στο μιαιυτηριο?

Το ξέρω εγώ?

Θα σε αγαπούσα λιγότερο τότε?

( παρατραβηγμένο το ξέρω)

αλλά ήθελα να καταλάβει, να πιστέψει ότι μπορεί να αγαπήσει ένα παιδί που δεν θα έχει βγει από μέσα της.

Είχε αποφασίσει ότι μετά από αυτήν την προσπάθεια δεν θα ξαναδοκίμαζε και ότι αν ο θεός ήθελε να μην τις δώσει παιδί θα το αποδεχόταν.

Καμία φορά σκέφτομαι τι είναι καλύτερο τελικά…

Παλιά λέγανε αυτή που δεν έχει παιδί έχει έναν καημο, αυτή που έχει, έχει πολλούς.

Και έτσι είναι.

Ναι έχουν χαρές τα παιδιά…

αλλά έχουν και πολλές πίκρες.

Από την στιγμή που γίνεσαι μάνα ποτέ δεν ησυχάζεις.. είσαι πάντα στην τσίτα ζεις σε μια διαρκή αγωνία.

Πρώτα τα παιδιά μετά τα εγγόνια… μέχρι να κλείσεις τα μάτια σου.

Γι’αυτο λέω….

Δεν ξέρω αν φαίνομαι σκληρή…

Αλλά δεν είναι σκληρό να προσπαθεί μια γυναίκα πάση θυσία να να γίνει «φυσική» μάνα ...

Με.... όποιες συνέπειες?

Είναι μεγάλο σοκ αυτό που δέχεται ο οργανισμός και η ψυχή από αυτές τις κολωορμονες.

Το έμβρυο είναι εντάξει από τη στιγμή που θα γίνει η εμφύτευση.

Πριν όμως?

Ποιος μπορεί να μας πει το... τι μπορεί να νιώθει...

Αισθάνεται...???


Δεν είναι σοκ και για εκείνο?