Εγω. Ποια είμαι λοιπόν εγώ; Είμαι μια γυναίκα όχι νέα (αισθάνομαι όμως έτσι), ούτε γρια. Ούτε όμορφη πολύ, (Υπήρξα όμως, κάποτε). Ούτε άσχημη. (ποτέ δεν υπήρξα). Ψωνάρα όμως...Ήμουν και...Εξακολουθώ όπως βλέπετε. (Ο λύκος κι αν εγέρασε...χαχαχα
Μια γυναίκα που βαδίζει με σταθερά, συνειδητά βήματα προς... Την φθορά και το τέλος μιας ζωής που...Δεν μου χάρισε "κάστανα" ποτέ. Αντίθετα μου έδειξε από πολλή πολλή νωρίς το πιο κακό της πρόσωπο. Και εγώ όμως... Δεν της χαρίστηκα. Κόντρα αυτή; κόντρα και εγώ.Ότι μου έδινε το έπαιρνα, το περνούσα από το κόσκινο της ψυχής μου και κρατούσα το καλύτερο. Τα άλλα τα έβαζα στην άκρη, σχεδόν τα ξεχνούσα, έτσι πίστευα πως έπρεπε να κάνω αν ήθελα να βρω νικήτρια από την κόντρα μαζί της. Και βγήκα!Η τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι εγώ. Για άλλους μπορεί να θεωρούμε αποτυχημένη (χέστηκα όμως) Θεωρώ επιτυχία το ότι έχω ανθρώπους γύρω μου που τους αγαπώ και με αγαπάνε, επιτυχία που γέννησα και μεγάλωσα τρια υπέροχα πλάσματα, τρεις καταπληκτικούς ανθρώπους, που τους έμαθα να αγαπάνε τη ζωή ( ειρωνεία ε; Είπαμε κόντρα...Αλλά... την αγαπάω την πουτάνα ζωή όπως κι αν με...έπαιξε) Και τους ανθρώπους.Επιτυχία που οι φιλίες μου κρατάνε χρόνια και χρόνια ( κάποτε λέγαμε με τις φίλες μου για γκόμενους και νέες αγάπες, και τώρα ...Για γιατρούς και...Παθήσεις. Πλάκα κάνω - πάλι τα ίδια λέμε στο...Ενδιάμεσο.) Θεωρώ Επιτυχία που μπορώ και χαμογελώ ακόμα...Που κάνω όνειρα...Που βρίσκω πάντα τρόπους να έχει χρώματα και ευωδιές η ζωή η δική μου, και όσων αγαπώ, που μπορώ να κοιτάζω τους ανθρώπους κατάματα με βλέμμα καθαρό. Που έχω αγάπη μέσα μου που ξεχειλίζει, με πλημμυρίζει, μου περισσεύει και την μοιράζω χωρίς τσιγκουνιές, χωρίς πρέπει, και δήθεν.
Επιτυχία που κατάφερα και παρέμεινα παιδί, που δεν "μεγάλωσα" που δεν με σάπισε όποια σαπίλα κι αν συνάντησα.
Εγω λοιπόν...(Ξέχασα για ποιο λόγο ξεκίνησα να το γράφω αυτό, βρεεε... καλώς τον μου τον Αλτς...) Α ναι...
Είχα έναν άντρα μια φορά και έναν καιρό. (Δεν είχα μόνο έναν, άλλα...Δεν είναι του παρόντος)
Αυτός ο άντρας λοιπόν, πριν μερικά χρόνια με εγκατέλειψε για μια άλλη γυναίκα.
Πριν αρκετό καιρό προσπάθησε να..."Ξαναεπικοινωνήσουμε" (αφού η άλλη...Τον έστειλε για βρούβες).
Αποφάσισα για μια και μοναδική φορά στη ζωή μου να βάλω μπροστά τη λογική ( πάντα με κυριαρχούσε το συναίσθημα σε όλη μου τη ζωή) Άσε...Σκέφτηκα, μην την κλείνεις την πόρτα, ποτέ δεν ξέρεις...Έτσι κι αλλιώς σε διαφορετικές χώρες ζούμε...
Το άφησα πάντως ανοιχτό το θέμα.
Ώσπου... Ήρθε το τηλεφώνημα. Πρόβλημα υγείας σοβαρό. Καρκίνος. Παρηγοριές τηλεφωνικές, λόγια αισιοδοξίας κουράγιο...Όλα τηλεφωνικά...
Δεν άντεξα. Αυτός ο άνθρωπος ήταν κάποτε επιλογή μου, τον παντρεύτηκα, δεν μπορώ να πω ότι έζησα καλά μαζί του...Όμως...Του χρωστάω! Μεγάλωσαν σχεδόν τα παιδιά μου μαζί του, ήταν δεύτερος πατέρας για αυτά, ήταν ηθικός (σε ότι αφορά τα παιδιά μου).
Την πήρα την απόφαση. Δεν θα μπορούσα να κάνω αλλιώς. Δεν μου το επέτρεπε η συνείδηση μου, να μην είμαι κοντά του στης δύσκολες ώρες που περνάει.
Όχι...Δεν το έκανα από υποχρέωση! Ούτε για να κάνω την καλή, σε ποιον άλωστε; (αυτοί που με γνωρίζουν αληθινά, ξέρουν πόσο καλή είμαι...Αλλα και πόσο κακιά μπορώ να γίνω όταν με 'δαγκώνουν') Ήταν το μόνο που ήθελα να κάνω!!!
Πόνεσα και πονάω για αυτόν. Ήθελα να είναι καλά. Πόνεσα πολύ περισσότερο από ότι και εγώ η ίδια πίστευα πως θα πονέσω.
Είμαι εδώ τώρα, και προσπαθώ να...Φαίνομαι δυνατή, να προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη.
Δεν ξέρω που την βρίσκω τη δύναμη. Ώρες ώρες φοβάμαι τόσο πολύ...
Μου λείπει το σπίτι μου, τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου, οι άνθρωποι μου.
Είμαι μόνη μου, σε μια ξένη χώρα ανάμεσα σε ξένους ανθρώπους, που ούτε τη γλώσσα τους ξέρω καλά καλά, παλεύοντας με τι;
Με τον καρκίνο; με τον θάνατο; με τι; και με τι όπλα; που... πήγα να ρωτήσω τον γιατρό, εξηγώντας του ότι είμαι Ελληνίδα και τον παρακάλεσα να προσπαθήσει να μου μιλάει αργά για να καταλαβαίνω τι μου λέει,μιας και δεν ξέρω καλά τη γλώσσα, και εκείνος...Μου μίλαγε όπως θα μίλαγε κανονικά σε μια γερμανίδα. ( μετά έμαθα ότι είναι Τούρκος) διαφορετικά...Δεν μπορώ να το εξηγήσω...
Στην άγνοια λοιπόν... Ότι ξέρω το ξέρω από τον ίδιο τον ασθενή, που του τα λένε όλα εδώ οι γιατροί,λέει...
Έτσι...Για να περάσει η ώρα...Και να μην τρελαθώ,(Περιμένοντας τα δύσκολα, γιατί όπως ο ίδιος μου λέει...Είμαστε στην αρχή ακόμα, σε λίγο θα ξεκινήσουν οι ακτινοβολίες, οι χημειοθεραπείες, και δεν ξέρω τι άλλο ακόμα). Ασχολούμαι και μαθαίνω την τεχνική της χαρτοπετσέτας Decoupage, χωρίς πολλά υλικά εδώ, μόλις τα είχα αγοράσει και δεν πρόλαβα να φτιάξω σχεδόν τίποτα εκεί, όταν έφυγα. Θα σας βάλω φωτογραφίες να δείτε τα...Κατορθώματα μου...Μόνο αν μου υποσχεθείτε ότι Θα μου...χαϊδέψετε τα αυτιά χεχε... ψέματα λέω...Έτσι κι αλλιώς θα σας δείξω αυτά που φτιάχνω.
Και επίσης... Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου, στον άνθρωπο που πίστεψε, και με βοήθησε τόσο, να πραγματοποιήσω αυτό μου το όνειρο. Να είσαι καλά, όπου... Κι αν είσαι!!!
