Ωρα για... παιχνίδι !!

Με κάλεσε η Νινέτα
να παίξω πριν λίγο καιρό,
μετά από λίγο ακολούθησε η Παναγιώτα giotavita το καθυστέρησα γιατί δεν ξέρω να παίζω, και για να πω την αλήθεια δεν ξετρελαίνομαι κιόλας.
Στάθηκα τυχερή όμως... γιατί και οι δυο, μου ζήτησαν να παίξω το ίδιο παιχνίδι.έτσι... με ένα σπάρο...δυο τρυγόνια।
Εσεις... αν έχετε διάθεση... καλείστε να βρείτε, το ένα ψέμα στις τρεις αλήθειες που θα σας πω.

1)Πρωταγωνίστησα σε ταινία μικρού μήκους, που βραβεύτηκε σε φεστιβάλ κινηματογράφου, ξένης χώρας, σε ηλικία 15 ετών। ποτέ δεν την είδα αυτήν την ταινία, παρά μόνο στο μοντάζ. είχα ακούσει τότε για τη βράβευση, και μετά τίποτα.

2)ένας νεαρός, ήταν τόσο ερωτευμένος μαζί μου, που δεν άντεξε την αδιαφορία, και την... 'κοροϊδευτική' μου στάση, και απελπισμένος ... πήρε τον οματιών του... και έγινε καλόγερος.

३)Για πολλές μέρες... η μαμά μου έβρισκε ένα φίδι να κοιμάται κουλουριασμένο πάνω στο στήθος μου, όταν ήμουν βρέφος.

4) Κάποτε είχα σαν χόμπι το... ψάξιμο θησαυρών, έτσι με την παρέα μου και ένα μηχάνημα που βρίσκει τα σημεία.... ψάχναμε να βρούμε λίρες. γυρίσαμε πολλά χωριά, ανεβήκαμε σε πολλά βουνά...σκάψαμε πολλά μέτρα κάτω από τη γη...και όλα αυτά τα κάναμε φυσικά τη νύχτα, και με απόλυτη μυστικότητα।


Ας συνεχίσει το παιχνίδι όποιος θέλει...


Αντε...Ηρθε η ώρα της αλήθειας!

Tερατάκι. δεν έπεσες έξω.
Αγοραφοφία κι εσύ με κατάλαβες...
Νινετάκιιιι...έχασεςςςςςς
Και βέβαια καλογέρεψε το παιδί πατσιουράκι!Υπήρξα μοιραία γυναίκα εγώ τι νόμισες;...(χα χα χα)
Λένα μου όλες είμαστε "Ευες" από γεννησιμιού μας.
Δεν μου αρέσουν τα μήλα αλλά ,το φιδάκι μάλλον μου έκανε παρέα...
Ναι μωρέ Παναγιώτα .ποτέ δεν έψαξα λίρες και καλά είμαι και χωρίς αυτές!
Όχι βρε δεν κρύβω τις μαγικές μου ικανότητες, δεν καταλάβατε ακόμα οτι θέλω να σας μαγέψω όλες; χα χα χα...

1) Ημουνα στα 15, όταν ένας νεαρός σκηνοθέτης μου πρότεινε μέσω μιας οικογενειακής φίλης, που σπούδαζε τότε στη δραματική σχολή, να μου κάνει κάποιο δοκιμαστικό, για την ταινία που ετοιμαζόταν να γυρίσει. Η κατάληξη ήταν να είμαι η ηρωίδα της μικρής ταινίας του. Εμαθα πολλά χρόνια μετά ότι πήρε κάποια διάκριση, αλλά τότε λόγω ηλικίας, δεν ενδιαφέρθηκα να μάθω περισσότερα.

2) Ο Γ. λοιπόν, ένα συνεσταλμένο παιδί της επαρχίας, οικογενειακή γνωριμία από την εκλησια (οπου με τραβολογουσε η μανα μου νυχθημερων) με φλερταριζε κοιτωντας τη γη απο τη ντροπη του, και κατακοκινος σαν παντζαρι, εγω...διαόλου κάλτσα τότε τον τσιγλιζα, διασκεδαζοντας με ολο αυτο το ντροπαλο και συνεσταλμενο φερσιμο του, και επειδη δεν μπορουσε να βγαλει ακρη μαζι μου... ηρθε με τον πατερα του να με ζητήσουν σε γαμο. Η αρνηση μου... τον εστειλε στο μοναστηρη να βρει παρηγορια στο θεό. Καμποσα χρονια μετα τον συναντησα στην εκκλησία παλι, στην επιστροφη του ασώτου στα εγκόσμια.
Βαριά η καλογερική παιδιά μου!!!


3)Μεγάλωσα σε αγροτική οικογένεια.Τα καλοκαίρια μετακομίζαμε στα καπνοχώραφα. Στήναν τα τσαρδάκια καμωμένα από κλαδιά και πλατανόφυλλα για όλο το καλοκαίρι.Τριών μηνών ήμουν τότε μέσα σε μια κούνια φτιαγμένη από λυγαριά,δεμένη σε δύο δέντρα.Σαν ήρθε η μάνα μου να με θηλάσει βρήκε το φίδι να κοιμάται κουλουριασμένο στο στήθος μου.Στις τσιρίδες που έβαλε,εκείνο ξύπνησε και απομακρύνθηκε νωχελικά από την κούνια μου.
Την επόμενη και μεθεπόμενη μέρα η μάνα μου ήρθε αντιμέτωπη με το ίδιο σκηνικό.Είναι μια περίεργη ιστορία που θα σας την διηγηθώ εκτενέστερα κάποια στιγμή...


4)Σιγά και να μην πήγαινα εγώ βραδιάτικα να ψάχνω για χρυσάφια και ρουμπίνια που φοβάμαι και την σκιά μου τα βράδια.Ακόμα και αν ήξερα πως με περιμένουνε σε συγκεκριμένο μέρος θα έτρεμε το φυλλοκάρδι μου και δεν θα πήγαινα ποτέ!
Ισως φταίει πως το χρήμα δεν υπήρξε ποτέ σημαντικό για μένα για να μπω σε τέτοιες περιπέτειες.
Ουφ,ουφ τα είπα τελικά. Παναγιώτα και Νινετάκι σας έκανα το χατήρι αλλά μην τολμήσετε ξανά να με βάλετε σε τέτοια διαδικασία ...γιατί θα σας πνίξω και τις δύο στην θάλασσα της Πιερίας.Δεν με λυπάστε βρε?Τι να θυμάμαι τώρα από όσα πέρασα???
Παιχνιδάκια δεν σας ξαναπαίζω αλλά για να σας γλυκάνω κερνάω γλυκό καρυδάκι φτιαγμένο με τα χεράκια μου από την καρυδιά του κήπου μου.
Σας αγαπώ...