Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

Κάτι τέτοιες μέρες ...






Παραμονές Χριστουγέννων. Που να πάω να κρυφτώ, που τα φώτα να μη με σημαδεύουν; Σε πια γωνιά που κανείς να μη με ανακαλύψει; Δεν τις αντέχω αυτές τις μέρες, δεν έχω τι να γιορτάσω.
Ποτέ δεν είχα.
Χρόνια και χρόνια το ίδιο μαρτύριο. Και εγώ μένω, και κάνω πως χαίρομαι για τους άλλους, τα παιδιά, αργότερα τα εγγόνια, και εγώ; Που είμαι εγώ; Που ήμουν τότε παιδάκι, που έβλεπα τους άλλους να γιορτάζουν, αλλά… εμένα μου απαγορευόταν;
Και όταν, μερικές μέρες μετά … «μπορούσα» να έχω τα δικά μου Χριστούγεννα, (σχετικό αυτό ) μιας και τα δικά μου Χριστούγεννα ακολουθούσαν το παλιό ημερολόγιο … (Και αφού είμαστε η μοναδική οικογένεια στο χωριό που το ακολουθούσε. Αργότερα, στην πόλη ήταν διαφορετικά, πιο... Εύκολα, αφού, εκεί συνάντησα και άλλα ... "Ξεχωριστά" παιδιά, που μεγάλωσαν σαν εμένα. Που γνώριζαν μόνο το ... ΜΗ!!!
Όλοι οι άλλοι είχαν καθημερινές μέρες! Μέρες όλου του χρόνου.
Εγώ έπρεπε να νηστεύω. Και όχι μόνο αυτό .
Έπρεπε να είμαι και περήφανη, γιατί… Εκείνοι … βρισκότανε σε… Λάθος δρόμο. Όλοι! Ενώ εγώ… Στον σωστό…
(Δεν με ένοιαζε που δεν είχα στολίδια να στολίσω δέντρο, έβρισκα εγώ τρόπο, φόρτωνα με μανταρίνια και φιρίκια ένα κλαρί από ένα οποιοδήποτε δέντρο, και έτσι είχα το χριστουγεννιάτικο μου δέντρο.
Ούτε που ο άγιος Βασίλης, δεν με επισκέφτηκε ποτέ με ένοιαζε, ήξερα πολύ καλά, ότι αυτός προτιμούσε τα πλούσια παιδάκια, ίσως γιατί, του είχαν φυλαγμένα πολλά γλυκά δίπλα στο τζάκι. Αργότερα κατάλαβα ότι δεν υπάρχει αυτός ο ασπρομάλλης παππούλης, και ότι … Τα όμορφα παιχνίδια και ρούχα, τα αγόραζαν οι γονείς τους. Οι δικοί μου γονείς , δεν είχαν να μας αγοράσουν. Αλλά αυτό ποτέ δεν με πείραξε τόσο.)
Και έβλεπα… Δίπλα, παραδίπλα, ένα ολόκληρο χωριό, να σφάζει γουρουνάκια, που όλο το χρόνο έτρεφε η κάθε οικογένεια, μόνο για αυτές τις μέρες, να φτιάχνουν λουκάνικα, τσιγαρίδες, να μυρίζει παντού λαχταριστούς μεζέδες, που εγώ απαγορευόταν να δοκιμάσω.
Κουραμπιέδες, μελομακάρονα, ένα σωρό γλυκά, που λαχταρούσα να απλώσω το χέρι όταν μου τα προσφέρανε. Έλα κορίτσι μου, πάρε, δεν πειράζει, παιδί είσαι εσύ, δεν είναι αμαρτία. Όχι θεία, ευχαριστώ, εμείς δεν έχουμε Χριστούγεννα, θα με μαλώσει η μαμά μου…
( όχι, δεν θα με μάλωνε απλά, θα με σάπιζε στο ξύλο.
Ήταν ΑΜΑΡΤΙΑ.
Όλα ήταν αμαρτία!
Αμαρτία να γελώ.
Αμαρτία να χαίρομαι.
Αμαρτία να ακούω μουσική.
Αμαρτία να χορεύω.
Αμαρτία να τραγουδώ.
Αμαρτία αργότερα κοπελίτσα, να κοιτώ τα αγόρια.
Αμαρτία να φλερτάρω.
Αμαρτία να φορώ παντελόνι.
Αμαρτία να φοράω κοντά φουστάνια.
Αμαρτία να αφήνω ξέπλεκα τα μακριά πανέμορφα μαλλιά μου.
Αμαρτία να ζω σαν φυσιολογικό παιδί.
Αμαρτία να ... Ανασαίνω.
Μίσησα την αμαρτία!!!
Και … τις απόλαυσα προκλητικά όλες!!!
Όταν … ξέφυγα από το άγρυπνο μάτι του φανατισμού …
Λάτρεψα την αμαρτία!!!


ΕΥΧΟΜΑΙ … ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ !!!

ΜΑ … ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ … ΕΥΧΟΜΑΙ ΥΓΕΙΑ!!!

48 σχόλια:

Alkmini είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

ειναι πραγματικη η ιστορια??
αν ειναι λυπαμαι πολυ...μα απ την αλλη εχεις την ευκαιρια να δωσεις στα δικα σου παιδια κ εγγονια πλα οσα στερηθηκες..

και βλεποντας τα ευτυχισμενα θα νοιωσεις κι εσυ ευτυχισμενη...

σου το ευχομαι ολοψυχα.....
αντε και συγκινουμαι ευκολα...με βουρκωσες....

Ανώνυμος είπε...

Αυτό το άρθρο βγάζει πολύ πίκρα μάτια μου ...
Και σε αγγίζει ...
Και σε μαστιγώνει ...
Και σε πονάει ...
Και ... και ... και ...

Και, ξέρεις γιατί ;;;
Πολλοί είμαστε, πάρα πολλοί !

Μα δεν το βάζουμε κάτω ...
Δεν το βάλαμε ΤΟΤΕ, ψηλά το κεφάλι και πάμε γι ... άλλα !

Την καλησπέρα μου !

Δημιουργία είπε...

Δεν ειχα τα μη απο θεμα θρησκειας.Αλλα τα μη και τα πρεπει γιατι ημουνα κοριτσι και, πιστεψε με, τα μη και τα πρεπει ηταν τοσο σφιχτα δεμενα που μετα απο τοσα χρονια που οριζω πια τον εαυτο μου μονη μου, δεν μπορω ακομα να τα λυσω.Με κυνηγανε κι ας κανω πολλες φορες οτι δεν το καταλαβαινω.Α, για να το ελαφρυνω και λιγο,μηπως παρεμπιπτοντως ειχες και κοτσιδες?Γιατι εγω ειχα, καμπαναριο μου το εκανε η μανα μου το κεφαλι απο το τραβηγμα,ακομα κουδουνιζει.

tdjm είπε...

Ax !!!

Maria Tzirita είπε...

Πώς είναι δυνατόν να μεγάλωσες ε΄τσι και να είσαι τόσο όμορφος άνθρωπος; Να έφτιαξες τόσο καλά δικά σου παιδιά; Πραγματικά έχεις κάθε λόγο να αισθάνεσαι περήφανη για τον εαυτό σου, είσαι πιο σπουδαία απ'τους σπουδαίους γιατί όλα τα κατάφερες μόνη σου.
Σου είπα ότι σ'αγαπώ πολύ;...

Olga είπε...

Με συγκλόνισε το άρθρο σου...

Η παιδική μας ηλικία μας σημαδεύει...Πότε θα το καταλάβουν οι γονείς αυτό? Γιατί ζούμε με τόσα στερεότυπα?

Καλή σου εβδομάδα Ξυπολητούλα!

eleni είπε...

Δεν ξέρω αν είναι αληθινή ιστορία,πάντως γνωρίζω πως κάτι τέτοιες "αμαρτίες" μας ακολουθούν όλη μας τη ζωή και πολλές φορές μας οδηγούν σε λάθος επιλογές.
Φιλιά ξυπολιτούλα!

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Κι αν δε συμπίπτουν όλα ,έστω και ένα έχει καταχωρηθεί στα ΜΗ
των παιδικών μας χρόνων.
Ίσως όλα αυτά ή κάποια από αυτά να δημιούργησαν απωθημένα στα παιδιά και στάθηκαν ηθκοί αυτουργοί για κατοπινές επιλογές τους....
Εξαιρετική η εγγραφή σου καλή μου.
Καλές γιορτές

Dorothy είπε...

Μακάρι όταν έρθει η ώρα να κριθώ για τις αμαρτίες μου, η βαρύτερη να είναι ότι φλερτάρω και ακούω μουσική. Αυτή η σεμνοτυφία θα μας φάει. Βλέπω και δυο γνωστά μου παιδάκια (διαφορετικού δόγματος, όμως) που μεγαλώνουν μέσα στα μη και τα πρέπει. Φαντάζομαι κάπως έτσι θα αισθάνονται βλέποντας τι έχουν και τι κάνουν τα άλλα παιδια στη γειτονιά ή στο σχολείο.

Λυγερή Βασιλείου είπε...

Συνταξιδιώτη Εσύ λαθρεπιβάτη στ'όνειρο
Καλά Χριστούγεννα
Με ζεστή καρδιά
μια ανοιχτή αγκαλιά
Αγάπη σε όλου του Κόσμου τα παιδιά
Ευχές για έναν κόσμο Ειρηνικό
Σε σένα τον «περαστικό»
Κάνε μια στάση Εδώ ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ
Μια γουλιά ελπίδα σε κερνώ
Στην Υγειά σου, στην Χαρά σου
Σ΄ αγαπώ.

http://ligery.pblogs.gr/2008/12/lathrepibath-st-oneiro.html

Ανώνυμος είπε...

Καταλαβαίνω τι σημαίνει όλα να είναι ΜΗ και ΟΧΙ! Μάλλον μεγαλωσάμε με γονείς που δεν ήξεραν να συμπεριφερθούν να παίξουν με τα παιδιά τους, να δείξουν αποδοχή και να δώσουν αυτοπεποίθηση στα παιδιά τους. Μας πέταγαν ένα ξερό ΜΗ και νόμιζαν ότι αυτό ήταν. Δεν ήθελαν ή δεν ήξεραν πως να αντιδράσουν. Και αν έκανες αυτό που ήθελες; ΞΥΛΟ! Πολύ ξύλο μέχρι να "μάθεις". Και μεγαλώσαμε με κομμένα τα φτερά μας, χωρίς πίστη στον εαυτό μας. Και ακόμα παλεύουμε.

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Οι γονείς πολλές φορές για τους δικούς τους λόγους ξεχνούν οτι τα παιδιά είναιπαιδιά και εγκληματούν στη πλάτη τους.Μην αφήνεις αυτή τη πίκρα να σημαδέψει τη ψυχή σου , βάλε όλες αυτές τις αναμνήσεις σε ένα φάκελο και δώστες στη πυρά.Είμαστε αυτό που μας ""έχτισαν"" μα είμαστε και αυτό που θέλουμε να είμαστε, οι επιλογές μας!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Aliki μου ... Τίποτα από όσα γράφω δεν είναι φανταστικό, έτσι και αυτή μου η ανάρτηση, είναι ένα κομμάτι, από τα πολλά, της δικής μου ζωής.

Σε ευχαριστώ, σου εύχομαι και σένα καλά Χριστούγεννα, και να έχεις πάντα υγεία και χαρά.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Παπαρουνίτσα μου, ναι μικρο μου, είναι αληθινό, το βίωσα, και είναι και αυτό ένα κομμάτι από αυτά τις ζωής μου, που με έκανε δυνατή, και ... Πλούσια.
Σε φιλώ.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Φάρε μου, εννοείτε ότι εμείς δεν το βάζουμε ποτέ κάτω!!!
Εμάς μας δυναμώνουν οι δυσκολίες. Γιατί... πεισμώνουμε εμείς, και δεν τις αφήνουμε να μας ισοπεδώσουν.

Καλά Χριστούγεννα.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Δημιουργία μου...
Αν ειχα κοτσιδες; χαχαχα.
Μόνο!
Δυο χοντρές κοτσίδες, με μπουκλίτσα κάτω από το περίσσευμα των κόκκινων φιόγκων. Γιατί .... Α όλα κιόλα. μπορεί να μην είχαμε να φάμε ... Αλλά..Απαραίτητοι οι κόκκινοι καλοσιδερωμένοι φιόγκοι. Στην πρώτη μου "μεγάλη επανάσταση" την πλήρωσαν οι κοτσίδες μου, όταν, έβαλα τα δυνατά μου και έπεισα τον πρώτο μου ξάδερφο, που μου είχε ξεχωριστή αδυναμία, να μου τις κόψει, μέχρι τη μέση, έτσι ... Πίστευα πως θα μπορούσα να τα αφήνω ελεύθερα τα όμορφα μαλλιά μου. Αμ δε... Και αυτός ο καημένος την πλήρωσε, ακούγοντας τα χίλια όσα, και εγώ παρέμεινα με τις κοτσίδες, και με μαυρισμένο το χέρι από τον πλάστη που αντί για πίτα μπλάστρωσε εμένα.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

tdjm

Αχ... Και βαχ, ξανθούλα μου.

Φιλί γλυκό.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Maria Tzirita

Σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου μικρή μου.
Δεν ξέρω αν έγινα όμορφος άνθρωπος, ξέρω όμως ότι κατάφερα να μη γίνω άσχημος, και ήθελα η συνέχεια μου να γίνει ακόμα πιο όμορφη.
Και ναι. Είμαι περήφανη που τα κατάφερα.

Και εγώ σε αγαπάω πολύ, και ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω ότι όταν σε χρειάστηκα ήσουν εκεί, και έσκυψες με αγάπη να μου σταθείς.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Olga μου, οι γονείς οι δικοί μας ήταν σκληροί, νομίζανε ότι με αυτόν τον τρόπο θα μας κάνανε καλό, δεν ήξεραν ότι μόνο πληγές αγιάτρευτες ανοίγανε.
Φιλιά κουκλίτσα μου

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

eleni μου,
Τις κουβαλάς μέχρι το τέλος αυτές τις πληγές, και επηρεάζουν το κάθε σου βήμα.
Σε φιλώ γλυκά.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

λυγερή μου, όταν έχεις μάθει μόνο το μη, χρειάζεται ατσάλινη θέληση και δύναμη, να μην τα πάρεις σβάρνα όλα.

Σε ευχαριστώ γλυκιά μου. Καλές γιορτές και σε σένα.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ντόροθι μου ... Θα πας στην κόλαση. Τολμάς και φλερτάρεις παλιοκόριτσο; τι;;; ακούς και μουσική;; στο πυρ το εξώτερο. Να πας να εξομολογηθείς αμέσως! Άκουσες αμαρτωλή;

Φιλί γλυκό κοριτσάκι μου.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ntora ... Αχ καλή μου, εσύ ξέρεις. Ξέρεις πως είναι. Ξέρεις τι αγώνας και πόσος κόπος χρειάζεται για να μαζέψεις και να γιάνεις τα σπασμένα σου φτερά.

Όχι δεν ξέρανε οι δικοί μας γονείς. Το χειρότερο όμως είναι, ότι δεν θέλανε να μάθουν το αυτονόητο, ότι το χάδι είναι γιατρικό για την ψυχή ενός παιδιού.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Αχτίδα μου, τον έριξα αυτόν τον φάκελο στην πυρά πολύ καιρό τώρα, αλλά... Το φάντασμα του, κάθε που κάτι γίνεται, εμφανίζεται έξανα μπροστά μου.

Πολύ όμορφο αυτό που είπες, και πολύ σωστό... Είμαστε αυτό που μας ""έχτισαν"" μα είμαστε και αυτό που θέλουμε να είμαστε, οι επιλογές μας!

Σε φιλω.

faraona είπε...

Ευχομαι αυτα τα Χριστουγεννα να ζήσεις ολο το υπολοιπο η οποιο υπολοιπο κι αν μενει απο την παλια εκεινη στερηση της ζωης και να ησυχασεις.
Γιατι μονο τοτε ερχεται η ισορροπια.Οταν καψουμε ολο αυτο που μας φόρτωσαν στις παιδικες μας πλατες σαν αμαρτια!
Σου το ευχομαι μαζι με πολυ καλη υγεια!

φιλια ολλα

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Σε ευχαριστώ πολύ Φαραώνα μου.

Φιλί

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Aυτό το "έργο" το έχω δεί!!!

Κι "Όταν... ξέφυγα από το άγρυπνο μάτι του φανατισμού... Λάτρεψα την αμαρτία!!!"


Τα πιο "αμαρτωλά" σου εύχομαι καλή μου φίλη :))

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Τερατάκι μου;

Ευχαριστώ για την ... αμαρτωλή ευχή. Γουστάρω . χαχαχα

Σε φιλώ γλυκά

panagiota είπε...

Τα ξέρω Δ. μου όλα αυτά όπως και άλλα από την ζωή σου.
Μου τα είπες εσύ η ίδια κάποιες νύχτες που μας βρήκε το ξημέρωμα.
Εξακολουθούν όμως να μου προκαλούν την ίδια συγκίνηση.

Βρε κοριτσάκι με τα όμορφα μαλλιά,όλα αυτά σε έκαναν δυνατή και καλό άνθρωπο.
Θα άλλαζες τα προτερήματα σου με γυάλινες μπάλες και κλαδιά δέντρου?

Αει σε καλό σου, πάλι μ'εκανες και δάκρυσα...
Φιλιά πολλά ζουμερά και στα δυο τα μαγουλάκια ψυχή μου όμορφη.

Eleni Dafnidi είπε...

Τέτοιου είδους εμειρίες μπορούν να οδηγήσουν ένα άνθρωπο στο να μην ξέρει πως να χειρίζεται τα πραγματικά του συναισθήματα στην ενήλικη ζωή, μα από τα λίγα που κατάλαβα για σένα μέχρι τώρα είδα πως διαμόρφωσες χαρακτήρα που θα μπορούσε να είναι υπόδειγμα σε άλλους κι άλλους που για μία ζωή τα είχαν όλα! Και να είσαι περήφανη γι' αυτό. (Το ξέρω πως είσαι!)

Να περάσεις υπέροχα, να χαρείς τις γιορτές αλλά και ο χρόνος που έρχεται να σου γεμίσει την καρδιά με αγάπη και όμορφα συναισθήματα για πάντα.

Πολλά φιλιά καλή μου φίλη.

*Κορίνα* είπε...

Δεν είχα τέτοιου είδους περιορισμούς από τους δικούς μου ποτέ.
Αλλά θυμάμαι καμια φορά ιστορίες της γιαγιάς μου, που κάτι παρόμοια μου λέει κ εκείνη.
Αλλάζουν οι εποχές, και ευτυχώς καμια φορά αλλάζουν και τα μυαλά. Μάλλον αυτά που έζησες σου δίνουν δύναμη να μην τα κάνεις κ εσύ στα δικά σου παιδιά, και να είναι ευτυχισμένα!
Να'σαι καλά, καλες γιορτές, με αγάπη!!

Ανώνυμος είπε...

Καημένο κοριτσάκι, στο όνομα του φανατισμού να τρώς τόσο άσκοπο πόνο, ξύλο, ανοησίες. Ευτυχ΄ς γλύτωσες απ' όλα τα άφησες μακριά σου1 Καλά Χριστούγεννα να περάσεις μαζί με τους αγαπημένους σου.

tdjm είπε...

Φιλενάδα ....

Σε φιλώ!

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

panagiota μου, εσύ να δεις πόσο με συγκινείς με αυτά που λες, με αυτά που πιστεύεις για μένα.

Όχι δεν θα τα άλλαζα τα ... "Χιλιάδες" χαχαχα, προτερήματα μου με πολύχρωμες μπάλες και φωτάκια, ξέρεις πως αν τα προτιμούσα θα τα είχα.

Μου έλειψαν εκείνες οι συζητήσεις μας ως τα χαράματα, άντε να τελειώνουμε με όλα αυτά που μας βρήκαν και να τις συνεχίσουμε.

Σε αγαπάω.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Eleni Dafnidi

Σε ευχαριστώ λενιώ μου που πιστεύεις για μένα τόσο όμορφα πράγματα. Και ... Ναι, έχεις δίκιο, είμαι περήφανη. Και να σου πω την αλήθεια μερικές φορές ευγνωμονώ τη μάνα μου που ήταν έτσι, γιατί όλα αυτά εμένα με δυνάμωναν και με πείσμωναν, και κατάφερα να μην γίνουν αιτία να μείνω στάσιμη.

Σου εύχομαι και σένα καλές, χαρούμενες γιορτές, και ο καινούριος χρόνος να σου φέρει κάθε ευτυχία.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Spider... Καλώς την.

Δυστυχώς μικρή μου, έτσι ήταν οι περισσότεροι γονείς τότε, πίστευαν ότι με την αυστηρότητα και τους περιορισμούς μας προστάτευαν. Τόσο ήξεραν τοστ κάνανε.

Να περάσεις χαρούμενες γιορτές.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Θεία Λένα ...
Ξαναπέστο Λένα μου ... Ανοησίες!

Καλά Χριστούγεννα να περάσεις και εσύ γλυκιά μου.

fvasileiou είπε...

Εύχομαι καλά Χριστούγεννα σε όλους. Υγεία, χαρά και ευτυχία <= ας είναι αυτά που θα γιορτάσουμε φέτος...

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

fvasileiou ...
Καλά Χριστούγεννα.
Ευτυχισμένος και γεμάτος υγεία να είναι ο νέος χρόνος που έρχεται.

Theogr ο κηπουρός είπε...

Ευχές πολλές από ♥ας
μαζί με άνθη τριανταφυλλιάς
αφήνω στο blog αυτό
τούτο τον γιορτινό καιρό
να είστε πάντοτε καλά
να ‘χετε αγάπη στην ♥
και θα τα λέμε από εδώ
και απ’ τον κήπο του Theo

Dorothy είπε...

Καλά Χριστούγεννα ξυπολητούλα! Με υγεία και πολλή χαρα! Φιλιά!

Δημιουργία είπε...

Σου εύχομαι να περάσεις καλές γιορτες με την οικογενειά σου. Να εχετε υγεια και ευτυχια στο σπιτικο σου!

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ευχαριστώ κηπουράκο μου.

Καλές γιορτές να περάσεις, με υγεία και κάθε ευτυχία.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

τα παπούτσια της Dorothy

Σε ευχαριστώ κοριτσάκι μου, και ανταποδίδω τις ευχές.
Να είσαι πάντα δροσερή,χαρούμενη, και ευτυχισμένη.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Δημιουργία μου, σε ευχαριστώ.

Εύχομαι και σε σένα κάθε ευτυχία.

Φιλί γλυκό.

Heliotypon είπε...

Πηγή δυστυχίας η θρησκεία. Η "αμαρτία" το εργαλείο της εξουσίας. Η ενοχοποίηση των "πιστών" τρόπος επιβολής. Χιλιετίες καταπίεσης αθώωνν ανθρώπων. Πάλι καλά που καταργήθηκε η ιερή εξέταση. Αντικαταστάθηκε από πολέμους στο όνομα των θρησκειών. Βομβαρδισμοί παιδιών που δεν έχουν την ίδια θρησκεία. Ζωντανές βόμβες εναντίον παιδιών που που έχουν άλλη θρησκεία. Είναι να πιστεύει κανείς ακόμη στα παραμύθια τους;