Τέτοια γιαγιά...

Ήμουν επτά ετών όταν έφυγε η αγαπημένη γιαγιά μου .

Η μητέρα του πατέρα μου.

Μια γλυκειά, ζεστή Μικρασιάτισα.

Θυμάμαι την ημέρα εκείνη σα νατανε χθες.

Και ακόμα με πονάει το ίδιο... μου λείπει η αγάπη της...

Δεν πρόλαβε να μου πει παροιμίες και γνωμικά μου δίδαξε όμως κάτι πολύ σημαντικό, την προσφορά!

Το να μοιράζομαι πράγματα…

Οχι αυτά που μου περισσεύουν... αλλά τα μοναδικά... το ένα!!!

Tης άφησαν οι γονείς μας εφτά εγγόνια να φροντίζει,και φύγανε στη Γερμανία για ένα καλύτερο αύριο.

Και κείνη... η υπέροχη γιαγιά μου.... μας μάζευε σαν τα κλωσοπουλάκια γυρω της και μας προστάτευε... με την αγκαλιά της.

Το θυμάμαι…!!!

Ενα αυγό !!!

Εβρασε να φάει…. και το μοίρασε σε οκτώ…

Ενα αυγό…

Αυτή ήταν η γιαγιά μου!!!

Και θεωρώ τιμή μου που εκτός από το όνομα της, μου έδωσε πολλά στοιχεία του χαρακτήρα της .

Ζύμωνε ψωμί Θυμάμαι....και εγώ δίπλα της.... έβαζα τα χεράκια μου στο ζυμάρι και προσπαθούσα να ζυμώσω.... και όταν το ψωμί ψηνόταν το μοίραζε σε όποιον τύχαινε να περνάει....και γεμάτη καμάρι έλεγε η κουκλίτσα μου το ζύμωσε.και έκλεινε πονηρά το μάτι.

Όλοι όσοι ήτανε εκεί... τη μέρα που έφυγε... θυμούνται ακόμα το θρήνο ενός επτάχρονου κοριτσιού, που έχανε τη γη κάτω από τα πόδια του.

Και για πολλά χρόνια ήταν θέμα συζήτησης.


Η άλλη μου γιαγιά ήταν οι διακοπές μου.

Ολα μου τα καλοκαίρια ζούσα σε ένα πανέμορφο χωριό στους πρόποδες του Ολύμπου...ακούγοντας ιστορίες για δράκους... νεράιδες... και ξωτικά.Εκεί... σε ένα ρέμα που κάθε απόγευμα μαζευόμασταν όλα τα παιδιά του μαχαλά.... με το απογευματινό κολατσιό μας.... στα παλιά χρόνια ζούσε.... ένας δράκοντας ...που φύλαγε το μέρος και .....έβγαζε φωτιές από το στόμα του....

και εμείς συμπληρώναμε την ιστορία με τη δική μας φαντασία… ξέραμε ακριβώς που ήταν η σπηλιά του… και... μπορεί ξαφνικά κάποιο από τα παιδιά του.... να εμφανιστεί .... μπροστά μας.... και έτσι.... κρατούσαμε απόσταση..... ασφάλειας.

Στο παλιό αυτό σπίτι της γιαγιάς .... πάνω στην κεραμοσκεπή ζούσε.... ένα μεγάλο φίδι… κόκκινο.... και φορούσε ένα καπέλο…!!!


Ηταν έλεγε ο φύλακας του σπιτιού… και το βράδυ που κοιμόμασταν κατέβαινε και μας προστάτευε ,( ίσως γιαυτό συμπαθώ τα φίδια και θάθελα πολύ να έχω ένα)

Αυτή μου η γιαγιά.... μια βουνίσια γυναίκα.... που μέχρι το τέλος της ήταν περήφανη σαν κυπαρίσσι ....μου έμαθε την αξιοπρέπεια και την περηφάνια. Μου έφτιαχνε μπούκλες.... τα ξανθά τότε μακριά μαλλιά μου.... και σεργιανούσαμε τις ρούγες καμαρωτές καμαρωτές... σαν βασίλισσες.

Μου έμαθε τι σημαίνει γυναίκα.... θηλυκό.... εμπιστοσύνη στον εαυτό μου.


Όση... απόρριψη πήρα από την μάνα μου.... τόση κι άλλη τόση επιβεβαίωση πήρα από τις γιαγιάδες μου.


Τέτοια γιαγιά θα είμαι και γω για τα εγγόνια μου!!!