Δεν ξέρω αν έχω το δικαίωμα πια να το κάνω αυτο.
H λογική, μου λέει οχι,που πας μωρή...
Δεν είσαι κοριτσάκι πάρτο επιτέλους χαμπάρι.
Τίποτα όμως δεν μπορεί να με σταματήσει. Στα κομμάτια η λογική.
Από πότε υπολόγισα εγώ τη λογικη; σιγα μην το κάνω τώρα!
Εμένα το συναίσθημα με οδηγούσε πάντα (γιαυτο τα έκανα σκατά στη ζωή μου) στιγμή δεν το μετάνιωσα όμως!
Τι να την κάνω μια ζωή «στρωμένη με λογική, αλλά...άδεια;»
Ονειρεύομαι έναν έρωτα, ένα πάθος, μια τρέλα.
Μα δεν έχεις ανάγκη από ένα σύντροφο; με ρωτάνε, φυσικά έχω, όμως...
όχι έναν οποιονδήποτε σύντροφο για να μην είμαι μόνη, θέλω έναν έρωτα σύντροφο, αλλιώς μια χαρά είμαι παρέα με τις αναμνήσεις μου, από έρωτες δυνατούς, από δοσίματα φωτιάς.
Ακόμα κρατάει η φλόγα της ψυχής μου, δε λέει να σβήσει αν και καμιά φορά θα το'θελα αυτό, να ηρεμήσω. να γίνω και να αισθάνομαι γιαγιά, χωρίς εντάσεις χωρίς ονειρέματα.
Προσπάθησα αυτές τις μέρες να πείσω τον εαυτό μου ότι μπήκα στον..."σωστό" δρόμο, -όταν πέθανε μια θεια μου μεγάλη πολύ,- ότι άρχισα να εξοικειώνομαι με τον θάνατο, και... ότι μου αρέσει κιόλας να πηγαίνω σε κηδείες.(έτσι είχα ακούσει ότι αισθάνονται η μεγάλες, το κάνουν λέει αυτό... για να προετοιμάζονται για το δικό τους φευγιό) παλιά έτρεμα να αντικρίσω νεκρό, τώρα στα μέσα και στα έξω ήμουνα, καθόμουν μπροστά της και την κοίταγα, και σκεφτόμουν...
ΔΕΝ τον φοβάσαι τον θάνατο!
Να κοίτα, ένας μεγάλος ύπνος είναι, τίποτα δεν καταλαβαίνεις, κάτσε κι άλλο, μαζοχίσου ηλίθια. Σιγά!
Ποιον πάω να κοροϊδέψω; με έστησε απέναντι ο άλλος μου εαυτός, αυτός τις φωτιάς, και με έφτυσε κατάμουτρα, σα δε ντρέπεσαι λιγάκι... τι μαλακίες είναι αυτές που κάνεις; Αφού η ζωή είναι μέσα σου, αφού την αγαπάς, αφού έχεις πολλά ακόμη να κάνεις, να δώσεις και να πάρεις, να νοιώσεις.
Δεν ξέρω αν πρέπει να ντρέπομαι, αλλά αισθάνομαι κοριτσάκι έτοιμο για νέα ξεκινήματα, τι κι αν τρεις μέρες τώρα, η μέση μου πονάει και μου θυμίζει ότι δεν είμαι; τι κι αν οι ρυτίδες κάθε μέρα που κοιτάζω στον καθρέφτη είναι πιο βαθιές και... σα να γεννάνε βρε παιδί μου, κάθε μέρα και άλλη προστίθεται στο άλλοτε όμορφο και δροσερό μου πρόσωπο.
Ας είναι!
Είμαι ένα κορίτσι, κρυμμένο, σε ένα όλο και πιο ρυτιδιασμένο πρόσωπο.
Σε ένα όλο και πιο σακατεμένο κορμί.
10 σχόλια:
Ενα κορίτσι είσαι καλή μου στα 52 σου, όπως κι εγώ στα 48 μου! Κοπελλούδες είμαστε, πολύ νεώτερες απο τις 22 και 32 και 42!
Και έτσι να μείνεις. Δεν τελείωσε η ζωή επειδή είσαι γιαγιά.....!!!!
Αντε μπράβο!
Σε συνάντησα στην "θεία Λένα" κι ήρθα κι απο εδώ.
Πατάς πάνω στο όνομα μου, που βλέπεις πάνω ή δίπλα απο το σχόλιό μου και μπαίνεις στο μπλογκ μου ! Ετσι ξέρεις ποιός σε έχει επισκεφθεί. Επίσης σε κάθε μπλογκ όπως και στο δικό σου, στο πλάι ή κάτω-κάτω είναι οι επαφές μας. Ετσι πατάς πάνω και σε πάει στο μπλογκ του άλλου !!!! Εύκολα πράγματα. Να ρωτάς τις παλιές καραβάνες Χα, χα, χα!!!
Σε φιλώ νιά μου !
Επίσης για να κάνεις γνωριμίες,
Να ονειρεύεσαι και ξέχνα τις ρυτίδες και τα κοψομεσιάσματα και χωρίς όνειρα η ζωή είναι ένα μηδενικό!
Και να μην ντρέπεσαι καθόλου που αισθάνεσαι κοριτσάκι!
Δηλαδή επειδή μεγαλώσαμε τι έγινε?Το χάσαμε το τρένο πια?
Οπως τα λές είναι.Εχουμε ακόμα να δώσουμε και να πάρουμε...
Το μόνο κακό στην υπόθεση είναι πως οι άνδρες της ηλικίας μας...το βάλανε κάτω και αισθάνονται με το ένα πόδι στον τάφο!Σπάνιο έως αόρατο το συνομήλικο αρσενικό που να θέλει να ξαναζήσει έναν μεγάλο έρωτα(αχ-βαχ)
Υ.Γ.Εισαι μεγάλο γατόνι τελικά!Το έστησες το τράκινγκ!
Υ.Γ.2)Εσυ έπιασες τα βουνά (Ολυμπος)κι εγώ θα πιάσω της πεδιάδες προς θάλασσα πλευρά(μεταξύ Δράμας Καβάλας)
Σε φιλώ με αγάπη.
Πώ, πώ στραβοπάτημα! Διαβάζω ότι είσαι 52 ετών ενώ πήρα την εντύπωση ότι είσαι "γιαγιά" σαν και εμένα, εννοώντας γιαγιά ετών 70 χωρίς τα καλοκαίρια και τους χειμώνες. Σε έβαλα η άσχετη και στους μπλόγκερς της τρίτης ηλικίας..μεγάλη μπανανόφλουδα!
Ακουσε λοιπόν μικρό μου. Οι ρυτίδες εύκολα κρύβονται με κονσίλερ και μακιγιάζ, το όλο θέμα είναι μέσα μας. Αυτά που λένε οι δύσκολες ότι δεν υπάρχουν άντρες είναι δράκοι στα δικά τους παραμύθια. Και άντρες υπάρχουν και έρωτας υπάρχει. Απλά να ξέρεις ότι όσο πιο υψηλές οι απαιτήσεις τόσο μικραίνει το κλειδάκι. Οι περισσότερες πόρτες έχουν κανονικές κλειδαριές. Καθήκον μας είναι να μάθουμε να κλειδώνουμε και να ξεκλειδώνουμε τις θύρες της ζωής μας.Καληνύχτα και όνειρα θερμά.
Εν τούτοις να μία καλή συμβουλή πρίν ξεκινήσεις
Να πάς να εξετάσεις την πίεσή σου και κυρίως ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ
http://youtube.com/watch?v=8zk7F_RP9ss
A!!!Λενάκι μου για ποιον χτυπάει η κουδούνα???ανήκω λοιπόν στις δύσκολες και οι άνδρες είναι δράκοι στα δικά μου παραμύθια?Αχ καλή μου θεία Λένα,μ'έκανες και γέλασα!!!Χαλάλι σου!Ξέρεις πόσο σε συμπαθώ άλλωστε!
Παρ'αύτα,θα ψιθυρίσω στο γλυκό σου αυτάκι πως έχω και πίεση,(νευροπίεση)είμαι και στραβούλιακας(3 ζευγάρια γυαλιά φοράω)αλλά κάλλιο να μείνω ανέραστη παρά να κάνω γιόγκα για να σηκώσω "πεσμένα περδικόπουλα"Ουφφφ!μόνο που το σκέφτηκα κουράστηκα!
Και στα 54 μου,κάνω αμάν για να γίνω γιαγιά(αμήν και πότε)και περιφέρω με άμετρη περηφάνια τις ρυτίδες μου και την πρώην μου κορμάρα με την χαλάρωση και τον πεσμένο κώλο μου!ΛΛΛΟΟΟΛΛΛ!!!λολ....
Κούκλες μου σας φιλώ,και μη βαζετε κονσίλερ γιατί μέσα στα ρυτιδωμένα μάτια(αν υπάρξει εφίδρωση) θα είστε σαν μπαγιάτικο μούσμουλο...
Αχ.. τι καλά έκανες και ήρθες ζουζούνια μου!
Ναι βρε, κοπελούδα είμαι χαχα.
Εσύ ναι! εισαι.εγω στα 48, έστυβα την πέτρα και τις έβγαζα ζουμί χαχα (έτσι δε λένε οι παλιοί στους νέους;)
Αυτό δε λέω και εγώ; ότι δεν τελείωσε η ζωή στα 52; σιγά μην παραδοθώ από τώρα κορίτσι πράμα.
Τις επαφές μας όμως τις βάζουμε εμείς έτσι δεν είναι παλιά μου καραβάνα;
και... δεν ξέρω, πρέπει να ρωτάω αν θέλουν να τις βάλω;
αυτές που έβαλα μέχρι τώρα δεν τις ρώτησα πάντως!
Έτσι αποφάσισα από μόνη μου!
αλλά καλύτερα να ρωτάω, μη με διαολοστείλει κανείς ε; εσένα πάντως θα σε βάλω χωρίς ερώτηση χεχε.
Σε φιλώ και γω ζουζουνίτσα μου, και σε ευχαριστώ.
Όχι καλέ... Σιγά μην το χάσαμε το τραίνο από τώρα.
Όσο για τους άντρες... άλλη μια πονεμένη ιστορία αυτοί.
Δεν είναι μόνο ότι αυτοί οι κοντά στην ηλικία μας το βαλαν κάτω, είναι που και αυτοί που δεν το βαλαν, εμάς ούτε που να μας χέσουν, κοιτάνε και σαλιαρίζουν με διάμετρες ρωσοβουλγαροαλβανιδες. και έτσι... εμείς παπαλα. Αλλά... τέτοιους άντρες δεν τους θέλουμε εμείς Παναγιώτα μου, γιατί, άμα τους θέλαμε ε; όλο και κάτι θα είχαμε.
Αχ βρε... εσύ θα πας σε καλύτερο μέρος από μένα, ζηλεύω!
χαχαχα Λένα μου, σιγά το στραβοπάτημα, γιατί τρίτη ηλικία δεν είμαι; άστο εκεί μη σκας.
Εμ.. εδώ είναι το θέμα Λενιώ μου, ότι οι απαιτήσεις ψηλώνουν κάθε μέρα που περνάει όλο και πιο πολύ.
Άμα το κλειδί δεν είναι, από βαριά σκαλιστή παλιά πόρτα τι να το κάνεις; τι να λέει ένα απλό κλειδάκι, που όλες τις πόρτες τις ανοιγοκλείνει;
Νερό στο κρασί μας λες ε; χμ... τώρα πια; αν ήταν θα το είχαμε βάλει αιώνες πριν.
Σε φιλώ γλυκά.
χαχαχα απίθανο Λένα το βιντεακι !!!
Παναγιώτα, είσαι απολαυστική!
Πεσμένα περδικόπουλα ε; δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι χαχα
Αχ.. πόσο χαρούμενη είμαι που σας "γνώρισα".
"Mεγαλομπλογκουδες μου" καλώς σας γνώρισα. Πόσο καιρό περίμενα να πέσω πάνω σε μεγαλύτερες. Είμαστε πολλές τελικά. Εμπρός στον αγώνα. Να κάνουμε club !!!!!
'Μεγαλοκοπέλες, ενωμένες,
ποτέ νικημένες'. φιλιά πολλά
υ.γ. ρε μπουμπού, όποιον θέλουμε βάζουμε στην λίστα που λέγεται blogroll, δεν ρωτάμε.
Δημοσίευση σχολίου