Φεύγω, πάω στην πρωτεύουσα!
Είμαι μόλις 5 μήνες στο χωριό, και έχω τόσο πολύ εγκλιματιστεί, που είναι σα να μην έζησα στην Αθήνα πάνω από 30 χρόνια-με κάποια διαλείμματα που πήγα στη Θεσσαλονίκη(που είναι η πόλη που θεωρώ πατρίδα μου αφού εκεί έζησα όλη την τρέλα της εφηβείας) και εκεί ζουν οι δικοί μου άνθρωποι.
Αυτή την πόλη λοιπόν-την Αθήνα- ποτέ δεν μπόρεσα να την «χωνέψω», αν και εκεί έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου, εκεί γέννησα τα παιδιά μου, εκεί γνώρισα χαρές αλλά και μεγάλες πίκρες, κι όμως! Ποτέ δεν την ένοιωσα δικιά μου, αγαπημένη μου.
Έτσι λοιπόν τώρα αισθάνομαι περίεργα που πάω, σαν με το ζόρι, αν δεν ζούσε το ένα μου παιδί εκεί ούτε που θα πατούσα, έχω φίλους βέβαια, αλλά αυτοί οι περισσότεροι με έχουν ήδη επισκεφτεί εδώ στο χωριό, για να μην πω ότι τώρα τους βλέπω περισσότερο από όταν μέναμε στην ίδια πόλη. Έρχονται και γυρνάμε όλη την περιοχή, κάτι που από μόνη μου δεν θα το έκανα, περνάμε θαυμάσια, έχει τόσες ομορφιές η φύση...
Κάνουμε ατελείωτα ξενύχτια συζητώντας, θυμόμαστε... ονειρευόμαστε...χτίζουμε και γκρεμίζουμε.
Θα συναντήσω φίλους αγαπημένους, κάποιους όχι, γιατί τους άφησα πισω,τους έβγαλα οριστικά από τη ζωή μου. με στεναχωρεί όμως αυτό, μου δημιουργεί ένα κενό, μου φαίνεται περίεργο, σα να πάω στη γειτονιά τους, να περνάω έξω από το σπίτι τους, και να μη χτυπάω το κουδούνι, άνθρωποι που κάποτε τους αγάπησα, που ζήσαμε πράγματα μαζί. Πως γινόμαστε έτσι οι άνθρωποι...Θλιβερό.
Όμως εγώ πάω για να χαρώ! να διασκεδάσω καμία στενάχωρη σκέψη δεν θα αφήσω να με μελαγχολήσει.
4 σχόλια:
Αν περάσει ο δρόμος σου απο Θεσσαλονίκη θέλω να έρθεις να πιούμε ένα καφέ και να τα πούμε γλυκειά μου, θα δεις οτι απο αυτό που σε πλήγωσε θα ξεπηδήσει η γνώση για να μη ξαναπληγωθεις.Καλά να περάσεις στην Αθήνα!
Ασε τις κακές αναμνήσεις να "ξεκουραστούν"και χαμογέλα!
Καλά να περάσεις φρόντισε,σε όποιον τόπο και να βρίσκεσαι!
Θα χαιρόμουν κι εγώ να συναντιόμασταν αν σε φέρει η στράτα σου από Θεσ/νίκη.Το μαιλ μου είναι στο προφίλ μου.
Σε φιλώ καλή μου και προχώρα...
Καλό ταξείδι. Η Αθήνα δεν είναι άσχημη πόλη, οι άνθρωποι είναι που την κάνουν έτσι με την αδιαφορία και την αγένειά τους.
περνάει πάντα ο δρόμος μου από τη Θεσσαλονίκη γλυκιά μου αχτίδα, αλλά, και να μην περνούσε, θα ερχόμουν σίγουρα μόνο και μόνο να πιούμε μαζί καφέ.
Με μεγάλη μου χαρά θα πιούμε και μαζί καφεδάκι Παναγιώτα μου, περίμενε μήνυμα μου.
Βρε σεις... από την πατρίδα μου αν περνάει η στράτα μου; πλάκα με κάνετε;
Τώρα όμως έχω περισσότερους λόγους να το κάνω συντομότερα.
Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια για τη ζεστασιά, και τη συμπάθεια.
Δεν είναι άσχημη βρε Λενιώ μου η Αθήνα στο κέντρο της; οι άνθρωποι, (εκτός από τους πατριώτες μου, χεχε) είναι παντού ίδιοι.
Εγώ πάντως κορίτσια πέρασα υπέροχα σε αυτό το ταξίδι, βγήκα, διασκέδασα, είδα φίλους αγαπημένους, μόνο που ήταν λίγες οι μέρες και δεν πρόλαβα να δω περισσότερες από μια θεατρικές παραστάσεις γμτ.
Δημοσίευση σχολίου