Αυτός, 29 ετών σήμερα, όμορφος, χαμένος στην κοσμάρα του, προβληματικό παιδί απο μικρό, χωρισμένοι οι γονείς, μια αδιάφορη μητέρα με περίεργες ερωτικές προτιμήσεις. το παιδί ζει με τον πατέρα αλλά το σκάει με το παραμικρό και τρέχει στη μάννα η οποία γρήγορα γρήγορα το επιστρέφει (το... αντικείμενο)
Εφηβεία δύσκολη, αλητεία μπλεξίματα κλοπές, μια σχέση και ένα παιδί. Φυλακή.
Δεύτερη σχέση, άλλο παιδί, κλοπές, επιστροφή στη φυλακή.
Τρίτη σχέση, με μια σαραντάρα, και ταυτόχρονα με μια δεκαωχταρα μαθήτρια, την κόρη της!!!
Έγκυος η μικρή, δεν φανερώνει τον πατέρα στην αρχή τουλάχιστον, σε ερωτήσεις του συγγενικού της περιβάλλοντος είπε ότι σε ένα πάρτι ήπιε πολύ μέθυσε, και δεν ξέρει τίνος είναι το παιδί.
Αυτός όμως... Στη φυλακή ξανά...Σε μια επίσκεψη που του έκανε η μάννα ερωμένη, τις το ξεφούρνισε, ότι το παιδί της κόρης της, είναι δικό του (μεταξύ μας πιστεύω ότι εκείνη το γνώριζε ήδη) χωρίσανε, (για ένα μήνα) αυτός αποφασίζει να γυρίσει στον πατέρα, νοικιάζεται μεγαλύτερο σπίτι και είναι σε αναμονή της... αποφυλάκισης του, η ερωμένη μάννα όμως, ξεχνάει; συγχωρεί; αδιαφορεί; οι επισκέψεις συνεχίζονται σε εβδομαδιαία βάση, η επιστροφή στον πατέρα μάλλον ματαιώνεται ( αυτός ο δύστυχος πρέπει τώρα να βρει μικρότερο σπίτι αφού μόνος του θα μείνει τελικά).
Και εγώ αναρωτιέμαι, θα πάει να ζήσει στο σπίτι αυτό που ζει η μάννα ερωμένη, η κόρη με το μωρό, και η μικρότερη κόρη της ( αυτή ακόμα έμεινε ανέπαφη, για πόσο άραγε;) με πια θα ζει στην πραγματικότητα; σε ποιανής το κρεβάτι θα ζεσταίνει την άδεια δυστυχισμένη του ψυχή; μήπως και με τις δυο μαζί; τι σχέδιο καταστρώθηκε; τι ¨όνειρα¨ διεστραμμένα έχουν εξάψει τη φαντασία τους;
Τη είδους μάνα είναι αυτή, που ξέρει, δέχεται, και συμμετέχει; (για να μην πω και...οργανώνει;) τι βρώμικο... πόσο σάπιο μυαλό την κυβερνάει;
Ποιο μακάβριο τέλος περιμένει άραγε, αυτό το... αρρωστημένο τρίο;
Και... το θύμα, τι μέλλον διαγράφετε γι’αυτο το άμοιρο, αθώο πλασματακι;
Θα ρίξει φωτιά ο θεός να μας κάψει, όπως θα έλεγε η μάννα μου.
Η ιστορία διαδραματίζεται σε ξένη χώρα. και κανένα από τα πρόσωπα δεν είναι έλληνας.
4 σχόλια:
Merenia μου,μην το ανοίξεις αυτό το σχόλιο.Σβήστο αμέσως.Την πάτησα κι εγώ και άλλοι μπλόγκερ.Είμαι φορτωμένα με ιούς.
Οσο για το γραφόμενο ποστ...τι να σχολιάσω?και τι να πώ?
Καλά έλεγε η σοφή μανούλα σου!
Θα πέσει φωτιά να μας κάψει!
Σε φιλώ καλή μου και θα ευχηθούμε σίγουρα Καλή Ανάσταση μέχρι το Σάββατο.
Η "κυριούλα"φίλη σου που δεν της κολλάει ύπνος απόψε!
Αργά φιλενάδα μου, Το άνοιξα, και μπήκα, την πάτησα ήδη!
Τώρα; τι κανουμε;
Γιατί καλή μου κυριούλα δεν έχεις ύπνο; μήπως κάτι σου λείπει; κάτι που... δεν τολμάς να παραδεχτής ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό;
Σε φιλώ γλυκά.
Τωρα φιλενάδα μου δουλεύει ο αντιβάιρους.
Ο δικός μου μάλλον δεν δούλεψε καλά, οπότε έκανε η κόρη μου ένα καλό φορματ και ηρεμήσαμε όλοι...
Αχ,αχ,πολλές νύχτες με πιάνει η αυπνία μου,κι ίσως είναι επειδή παραδέχομαι πολλά πράγματα(και σκληρά ίσως)γύρω απο τον εαυτό μου.Ούτε με κάλπικες λέξεις και κατ'ανάγκη αισθήματα μπορώ να συμβιβαστώ πια.Απλά όσο περνάνε τα χρόνια δεν μπορούμε να ζήσουμε με χίμαιρες και ημίμετρα.
Κακός σύντροφος η μοναξιά,αλλά την προτιμώ από τις μεσοβέζικες καταστάσεις που μόνο λύση δεν δίνουν.Προβλήματα δημιουργούν...
Φιλιά πολλά και όλα καλά να μας πάνε...
Θα μας πάνε φιλενάδα μου! Θα μας πάνε γιατί το θέλουμε και το πιστεύομε, και γιατί τίποτα δεν είναι ικανό να μας κάνει να λυγίσουμε.
Το ξέρω μικρή μου πως όσο και να πεις... οκ θα το νερώσω το κρασάκι μου...
Ε! πόσο νερό να ρίξεις πια; δε λέει, γιατί αν είναι να το πιεις νεροζούμι, το πίνεις σκέτο το νεράκι που κάνη καλό και στην υγεία.
Δημοσίευση σχολίου