Δυο νύχτες τώρα βρέχει.
Κι ακόμα βρέχει.
Ακούω να μου τραγουδάνε οι σταλαγματιές της.
Μα όχι σαν τότε, τότε τον έρωτα μου τραγουδούσε.
Τώρα σιωπή.
Τέτοιες στιγμές η σιωπή, κάνει παρέα της μοναξιάς.
Κι η μοναξιά γίνεται λέξεις...
ΣΤΑ ΤΖΑΜΙΑ ΠΕΦΤΕΙ Η ΒΡΟΧΗ
Στα τζάμια πέφτει η βροχή
κι εγω 'μαι πάλι μοναχή
η πόρτα του παράδεισου
και σήμερα κλειστή.
Πέφτει στα τζάμια η βροχή
και ειμαι ασυντόφευτη
απ' αγκαλία ζεστή
αχ...πόσο μου 'λειψες αγάπη!
Η πληρωμή μου σ'ενα δάκρυ.
Πέφτει στα τζάμια η βροχή
κι ο χρόνος μου τελειώνει
η πόρτα του παράδεισου
ακόμα ειναι κλειστή.
Σαν άγγελος εξόριστος
περνώ το μονοπάτι,
ψάχνοντας τον παράδεισο
και την χαμένη αγάπη!
Αχ!πόσο μου'λειψες αγάπη...
Η πληρωμή σου ένα δάκρυ.
16 σχόλια:
Ήρθα από το blog της Παναγιώτας για κείνο το παιχνίδι που της είχα υποσχεθεί και είχα καλέσει την παρέα της. Τελικά κατάφερα και το ανάρτησα με μεγάλη καθυστέρηση.
Πάντως δεν βρήκα μία "ξυπόλυτη στα αγκάθια" αλλά μία "νερένια" υπέροχη μητέρα.
Τι ποίημά σου, ωραίο, αλλά λίγο φθινοπωρινό. Όχι, δεν είναι καιρός του ακόμα, τώρα είναι καλοκαίρι, τόσους ήλιους έχεις γύρω σου που σου χαμογελούν, η οικογένειά σου.
Καλό βράδυ:))
«αχ...πόσο μου 'λειψες αγάπη!»
Η πληρωμή μου σ' ένα δάκρυ.
Kαλημέρα :)
Βρέχει ε; Και χθές σε εμάς έβρεξε πολύ νερό και μετά στέγνωσε. Χρειάζεται η βροχή, η μελαγχολία, το υπέροχο ποίημά σου, μόνο που σε κλείνει μέσα. Ποιός βγαίνει έξω με τη βροχή να πέσει, να γλιστρήσει.
Στο σπίτι λοιπόν όταν βρέχει, ανοίγουμε τα κιτάπια και γράφουμε.
Πολύ όμορφο το ποίημά σου φίλη μου! Όταν βρέχει είναι σε εμένα λίγο επικίνδυνα, γιατί με πιάνει το μελαγχολικό και μπορεί και να μη θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι, ειδικά αν είναι χειμώνας. Όμως, τη θέλω τη βροχή μου αρέσει. Γενικά το υγρό στοιχείο μου αρέσει...
Με αγάπη πάντα
Agorafoviagr
Τί όμορφο ξυπολυτούλα μου..
Φιλάκι βροχερό λοιπόν:)))))
Άστρια ευχαριστω για την γλυκομιλητη επισκεψη σου.
καλωσόρισες, βολέψου όπως σου αρέσει σαν ...στο σπίτι σου.
Η πιο μελωδική καλημέρα για μένα εδώ και... ούτε εγώ ξέρω πόσον καιρό.
Σε ευχαριστώ τερατάκι μου.
φιλί γλυκό
Ευχαριστώ Λένα μου.
Τι όμορφο να είσαι πάλι εδώ...
Σε φιλώ με αγάπη.
Πάλεψε τους τους φόβους σου Agorafoviagr , αχ αυτοί οι δαίμονες που δεν μας αφήνουν να χαρούμε τις στιγμές μας...
Σε ευχαριστώ.
Φιλάκι ηλιόλουστο για σένα νινετακι μου γλυκό, έτσι όπως σου πρέπει, και όπως η μέρα το προστάζει, τέλος πια με τις βροχές!
Οταν υπάρχει καλή παρέα και αγάπη η βροχή είναι καλοδεχούμενη!
Ξεπλένει τους δρόμους και τις αμαρτίες μας μας! Ξέρεις εσύ...
Σε φιλώ Δ. μου και σε περιμένω μια ηλιόλουστη μέρα να σεργιανίσουμε ξανά στις αναμνήσεις...
Η βροχουλα ειναι μελαγχολικη αλλα ειναι και λυτρωτικη μαζι γιατι ξεπλενει την «σκονη».
Ε?
έχουμε πολλές
'επιστροφές' να κάνουμε εμείς οι δυο παναγιώτα μου, αλλά... και πολλά ταξίδια στο αύριο.
Σε ευχαριστώ για τη χαρά που μου έδωσες να περάσεις μαζί μου αυτές τις όμορφες, (για μένα στιγμές, ελπίζω και για σένα)
Σε φιλώ με αγάπη.
Μονο που πρέπει να προσέξουμε πολύ φαραώνα μου, μην τις κάνει λάσπη, η βροχή τις... σκόνες, και αντί τη λύτρωση βυθιστούμε σε βάλτους μοναξιάς.
Γλυκό φιλί για σένα.
Σαν άγγελος εξόριστος
περνώ το μονοπάτι,
ψάχνοντας τον παράδεισο
και την χαμένη αγάπη!
Αχ!πόσο μου'λειψες αγάπη...
Η πληρωμή σου ένα δάκρυ.
Αφιερωμένο στην ξυπόλυτη....γιατί η ζωή κυλά μ' ένα δάκρυ, αλλά ....συνεχίζεται...
Απόηχος, τράνταξε τα νερά,
και σάλπισε στο όνειρο!
Έχει διαδρομή ακόμα,
γιατί η αντιστοίχηση των τύπων, αλαργινή,
δεν άγγιξε την αχτίδα σου.
Κοίτα το θαύμα!
Πλάθει το δρόμο του μισεμού να τον περάσεις.
Δεν είσαι μακριά,
γιατι κρατάς τις χάντρες σε φυλλομέτρημα ψυχής.
Θυμήσου! Ποτέ δεν ήσουν φεγγάρι. Ήσουν η χάρη του,
το φεγγοβόλημά του,
στην έναστρη διάρκεια του πεπρωμένου.
Τι όμορφο!... Ευχαριστώ πριόνι.
Δημοσίευση σχολίου