Σου γράφω... κι' ας μην υπάρχεις.

Έτσι πέρασε η ζωή μου, αγάπη μου… Να σε περιμένω. Κάθε φορά νόμιζα πως σε συναντούσα. Μα δεν ήσουν εσύ. Μορφές μόνο που πηγαίναν και ερχότανε , με ξεγελούσαν κάθε φορά.
Τώρα ...Κοιτάω πάντα το δρόμο μήπως φανείς Ελπίζω και φοβάμαι...Φοβάμαι ότι ποτέ δεν θα έρθεις. Κι αν ερχόσουν όμως...Μεγάλωσα, δεν είμαι πια όπως παλιά, φοβάμαι μήπως με απορρίψεις, μήπως είμαι πολύ κουρασμένη για σένα, μήπως είναι πολλά αυτά που έχω ζήσει και σε λυγίσουν, και σε κάνουν να θέλεις να φύγεις.
Δεν είμαι νέα, αγάπη μου, κι εσύ... ακόμα να φανείς, κι εγώ όλο σε ψάχνω στα βλέμματα τα ξένα, με την ελπίδα πως είσαι εσύ, και δεν είσαι, γιατί θα σε αναγνώριζα αμέσως,και προσπαθώ να κρατηθώ να μη χάσω ότι μέσα μου όμορφο έχει μείνει, πριν πια ολοκληρωτικά παραδοθώ.
Μην αργείς!
Ο χρόνος μου στενεύει, και η ελπίδα να σε συναντήσω όλο και μακραίνει...Τώρα έλα, που ακόμα μπορώ, που ακόμα "έχω" Τώρα, αγάπη μου, πριν ο πόνος της απουσίας σου με τσάκιση. Γιατί τότε, δεν έχει νόημα να έρθεις, ίσως και να μη σε δω -να μη θέλω να σε δω- γιατί θα έχω χάσει τη δύναμη μου, επειδή δεν είχα από που να κρατηθώ.
Μα... αν είναι να μην έρθεις ποτέ, αν το έχεις αποφασίσει, πρέπει να με ειδοποιήσεις.
Βαρέθηκα την προσδοκία, έχει κόμπο στο λαιμό αυτή η λέξη, έχει δάκρυα που κυλάνε χωρίς λόγο, ετσι, γιατί συννέφιασε νωρίς,γιατί μπουμπουνίζει και φοβάμαι, γιατί ...γιατί...
Αν είναι να μην έρθεις... βρες κάποιο τρόπο να μου το πεις. Να μη σε κουράζω με τα παρακάλια μου, να μην προσεύχομαι άδικα, να μην πεθαίνω κάθε μέρα περιμένοντας σε.
Αν είναι να μην έρθεις...Ας μείνω έτσι, όπως έτσι πέρασε η ζωή μου, να δέχομαι, αυτό που έρχεται, κι ας μην είν αυτό που θέλω ακριβώς. Κι ας νοιώθω μισή, κι ας νοιώθω μια ζητιάνα, που το μόνο που εύχεται είναι ν' ανοίγει τα μάτια της στον ήλιο με χαμόγελο.
Δεν το αντέχω άλλο αυτό το κενό αγάπη μου, δεν αντέχω να ελπίζω και συ, ποτέ να μην είσαι εδώ.
Αυτά ήθελα να σου πω, και πως, καταλαβαίνω. Δε θέλω να λυπάσαι, όχι, δε θέλω να λυπάσαι για ότι δεν έγινε, για ότι δεν ήταν να γίνει, η αλήθεια δε με θυμώνει πια... Μόνο λύπη μου φέρνει καμιά φορά, αλλά και πάλι, μην ανησυχείς, αν δε θέλεις να έρθεις ή, πάλι, δεν μπορείς, θα καταλάβω.
Μόνο... Μήνυσε μου.