Χωρίς...τίτλο.

Θα προσπαθήσω να μιλήσω για μένα, για τον δικό μου τρόπο σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων.
Δεν έμαθα γράμματα πολλά, για την ακρίβεια... Σχεδόν καθόλου!
Δεν ξέρω πως, δεν ξέρω γιατί, στην πορεία μου μέχρι τώρα... Είδα... Ακουσα... Μπορεί και... Να έμαθα.
Πάντα όμως είχα στο νου μου αυτό. Εγώ ξέρω καλύτερα!
Όχι εγωιστικά πιστεύω, αλλά... το μονοπάτι που έπρεπε να ακολουθήσω ήταν προδιαγεγραμμένο.
Ήρθα για ένα σκοπό, αυτόν έπρεπε να ακολουθήσω, αυτό δεν σημαίνει ότι έκλεισα αυτιά και μάτια, το αντίθετο.
Ηξερα όμως, ότι αυτό που έβλεπα και άκουγα δεν ήταν δικό μου, έτσι έπαιρνα ότι νόμιζα καλύτερο, δεν υιοθετούσα τίποτα, όταν διάβαζα κάποιο βιβλίο εσωτερικής αναζήτησης, η αυτοβελτίωσης, έλεγα...Ωραία! Γιατί εγώ τώρα θα πρέπει να ακολουθήσω αυτά που λέει αυτός ο τύπος, που θεωρεί σοφό τον εαυτό του, και...Την πουλάει ακριβά τη...Σοφία του, δίνοντας... <Συνταγές>; Εγω θέλω να κουβαλάω τη δική μου σκέψη και τρόπο, να μάθω από τη δική μου ζωή, και τη δική μου εμπειρία.


Δεν επέτρεψα στον εαυτό μου να μπερδευτεί σε άγνωστα και αμφίβολα μονοπάτια.
Δέχτηκα από πολύ νωρίς ότι είμαι μια μετριότητα.
Ίσως και... Λίγο λιγότερο από μια μετριότητα. Όμως αυτή η μετριότητα ήμουν εγώ.
Χωρίς μπολιάσματα, χωρίς μπερδέματα. Ίσως γιατί... Ημουν τεμπέλα.
Η... Μήπως αυτάρκης;
Έχω έναν αδερφό ο οποίος πέρασε από πάμπολλα τέτοια ψαξίματα.
Τον παρακολουθούσα πάντα με προσοχή και ανησυχία, έχοντας τεντωμένες τις κεραίες μου να τον κρατήσω όρθιο σε κάποιο παραπάτημα.
Με καλούσε σε διάφορα…. Μερικές φορές πήγα.
Έτσι για να δω….Μήπως έχει δίκιο; αναρωτιόμουν...
Τον άκουγα νύχτες ολόκληρες, να μου μιλάει για την ομορφιά του νέου του μονοπατιού.
Με έλεγε άκαμπτη, προσπαθούσε να μου αναίρεση όλα όσα ήξερα και πίστευα, άλλοτε με αποδείξεις και άλλοτε με επιχειρήματα, σωστά η όχι…
Μετά έβλεπε ότι όλο αυτό που ακολουθούσε ήταν μια φούσκα που ξεφούσκωνε πολύ εύκολα, ότι δεν στηριζόταν σε γερά θεμέλια, και έφευγε.
Μετά ακολουθούσε κάτι άλλο…

Την τελευταία φορά προσπάθησε, να μου ανατρέψει την θρησκεία μου, την θρησκεία που εγώ και αυτός, και όλοι μας μάθαμε, γαλουχηθήκαμε, έγινε ένα με μας.
Πολλά από αυτά που μου έλεγε στεκόταν, είχαν αρχή και τέλος. Είχαν λόγο.
Τον άκουσα. Γνώρισα ανθρώπους που ήταν φίλοι και συνοδοιπόροι στο νέο του μονοπάτι, φάγαμε και ήπιαμε μαζί, καλαμπουρίσαμε, και συζητήσαμε με σεβασμό στην άποψη του άλλου.
Και ήρθε η ώρα που έπρεπε να αποφασίσω, αν θα ήμουν κοντά του στη μεγάλη αλλαγή.
Μου το ζήτησε. Σε θέλω κοντά μου σε αυτό που θα κάνω, άσχετα αν το δέχεσαι η όχι, θέλω να είσαι εκεί.
Πήγα...Σεβόμενη την επιθυμία του, και γιατί αγαπώ τον αδερφό μου.
Ήταν μια τελετή. Μια τελετή που αναιρούσε ότι μέχρι τότε έζησε και πίστεψε.
Άλλαξε το όνομα του, την θρησκεία του, τα άλλαξε όλα!

Ομολογώ ότι ήταν μια όμορφη, παράξενη τελετή. Εκεί... Στη μέση του πουθενά. Ακούγονταν ήχοι... Αγνωστοι, αλλά...Τόσο γνώριμοι κι' αγαπημένοι...
Ανθρωποι ντυμένοι με όμορφα ρούχα. Μια άγνωστη παράξενη μυρωδιά απλωνόταν παντού.
Σχηματίστηκε ένας κύκλος ανθρώπων που... Με δέος περιμένανε. Τι;
Άνθρωποι σπουδαίοι, άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών με σπουδαίες θέσεις
Και εγώ... Σα μύγα μες το γάλα να αναρωτιέμαι…

Είναι ευτυχισμένοι όλοι αυτοί; Είναι πιο ευτυχισμένοι από μένα;
Όταν τελείωσε όλο αυτό, είδα κατάλαβα ότι... Οχι δεν είναι!
Δεν είναι καν σίγουροι για αυτό που κάνουν!!!
Μια φράση του... «Αρχηγού» στάθηκε ικανή να τους κλονίσει όλους!!! Τους έβλεπα να αναρωτιούνται…
Να οργίζονται. Να αντιδρούν!!!
Και εγώ… Αισθάνθηκα τυχερή. Ασφαλής!
Το ήξερα από μικρή, το είχα αποφασίσει ότι, το ένστικτο μου μόνο θα άφηνα να με οδηγεί. Ήμουν σίγουρη ότι δεν θα έκανε λάθος.
Έτσι πάντα το βάζω στο τραπέζι απέναντι μου, και ...«μιλάμε» Εγώ,κι'εγώ.
Εγωισμός;
Ίσως. Ίσως και όχι.
Ίσως φόβος για το άγνωστο.
Η…Γνώση; Γνώση από το πουθενά.
Θέλω να πω με λίγα λόγια, ότι...
Η Σοφία βρίσκετε μέσα μας. Ο καθένας μας την κουβαλάει.

Απλά κάποιοι την κάνουν επάγγελμα, για τους δικούς τους προσωπικούς λόγους και οφέλη.





Αφιερωμένο, στην αγαπημένη μου Anna-Silia http://silia.wordpress.com