Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2008

Και του κουτρούλη ο γάμος...


Μακρύ, λίγο πάνω από τον αστράγαλο κόκκινομπορντό φόρεμα,παλιάς μόδας δεκαετίας και βάλε.
Μαύρη φτηνιάρικη εσάρπα, ριγμένη ατσαλα στους ώμους.
Μαύρα στρωτά παπούτσια, αυτά που φοράει κάποια για να πεταχτεί μέχρι απέναντι στο περίπτερο για τσιγάρα.
Μαλλιά λουσμένα, πιασμένα με μικρά κοκαλάκια γύρω από όλο το κεφάλι.
Βλέμμα...Βλέμμα Μα τι είχε αυτό το βλέμμα...;
Είχε θλίψη; είχε πόνο; είχε χαρά; είχε ενοχή; Δεν είχε τίποτα;
Μήπως είχε παράπονο;
Δυο τεράστια γκρίζα μάτια, που δεν έλεγαν τίποτα. Έλεγαν όμως τόσα πολλά..
Ήταν η νύφη.
Ένα δεκαοχτάχρονο, ψιλό αδύνατο άχαρο κορίτσι, που όμορφο δεν το λες με τίποτα.
Άσχημο μάλλον. Μόνο δυο μάτια ήταν όλη της η παρουσία.
Παραδίπλα ένα χαριτωμένο δίχρονο αγοράκι. Το παιδί της.
Εκεί γύρω 5-10 άνθρωποι, στεκόταν έξω από το δημαρχείο για να παρεβρεθούν στο...Μυστήριο.
Ανάμεσα τους και ο γαμπρός. Ένα πανύψηλο όμορφο τριανταδυάχρονο παλικάρι,που έχει άλλα δυο παιδιά σκορπισμένα εδώ κι εκεί.. (κοπέλες πια) από δυο διαφορετικές γυναίκες. ( Η νύφη είναι η τρίτη μάνα) Και που τη ζωή του την έχει κάνει σκατά από την εφηβεία του ακόμα.
Σε περίπου ένα χρόνο αποφυλακίζετε για πολλοστή φορά, είναι σε τετραήμερη άδεια για το γάμο τώρα...
Κανείς δεν συνόδευε τη νύφη.
Απούσα η μάνα. (και έτσι ισως έπρεπε) Ούτε αδερφή, ούτε αδερφός.
Κανένας θείος, καμιά θεία.
Ούτε καν μια γειτόνισα.
Αντίθετα ο γαμπρός είχε...Αυλή...
Ανάμεσα σε όλους αυτούς και εγώ.
Είχα αποφασίσει να μην πάω, έπρεπε όμως, και πήγα με βαριά καρδιά.
Έδωσα ψυχρά το χέρι μου στη "Νύφη" όταν μας κάναν τις συστάσεις,και αναρωτιόμουν...
Μα δεν έχει τίποτα από όλα αυτά που θα κάνουν έναν άντρα να ξετρελαθεί μαζί της.
Δεν έχει καν την..."πουτανιά". Φανταζόμουν ένα τσουλί του κερατά, τούτη εδώ όμως...
Τελείωσε ο..Γάμος, και πήγαμε στο σπιτι της μητέρας του γαμπρού να..."Γιορτάσουν" το κατόρθωμα του γιου.
Αφού τελείωσαν τα σχετικά, γλυκά καφέδες κλπ... Σηκώθηκα να φύγω ( ναι ναι... Χωρίς να ξεράσω, έχω αντοχές).
Χαιρέτισα έναν έναν όλους, και άπλωσα το χέρι να χαιρετίσω και τη νύφη.
Θεέ μου... Αυτό το βλέμμα...
Εκείνη, μου δίνει το αδύνατο χεράκι της και με πλησιάζει... Σκύβει... (με έριχνε ένα κεφάλι) έρχεται στην αγκαλιά μου, με έναν τρόπο...Τόσο τρυφερό, τόσο ζεστό, τόσο φοβισμένο...Ένοιωσα πως μου ελεγε... Μη με κρίνεις τόσο αυστηρά,δεν φταίω... Ενα παιδάκι είμαι, μεγαλωμένο χωρίς αγάπη, δεν με χάιδεψε ποτέ κανένας πατέρας.

Πρώτη φορά μια αγκαλιά μου " Μίλησε" τόσο.
Δεν μπόρεσα να μην ανταποκριθώ σε αυτή την απελπισμένη αγκαλιά. (ήθελα να ουρλιάξω, να τα σπάσω όλα,να φτύσω κατάμουτρα όλους αυτούς που γιόρταζαν. Τι γιόρταζαν αλήθεια; Άνθρωποι μη σκεπτόμενοι. μηχανές κακοκουρδισμένες, με νέας τεχνολογίας σάπια ανταλλακτικά...
Δεν άντεξα να μη χαϊδέψω με αγάπη αυτούς του αδύναμους ώμους που είχαν χωθεί στην αγκαλιά μου, και να νοιωσω τη δυστυχία αυτού του πλάσματος... Που δεν ήθελα καν να γνωρίσω, που θεώρησα ότι ήταν ότι χειρότερο.
Άκουγα πολλά.
Έριξα ευθύνες στη μικρή. Και δεν την απαλλάσσω τώρα...
Αλλα.... Που πας μωρή... " Μάνα"... Με κορίτσι στην εφηβεία, και σπιτώνεις (τον κατά πολλά χρόνια νεότερο σου) γκόμενο;
Σε δουλεύανε για χρόνια, και όταν πήγαινες για δουλειά, ο "μάγκας" σου την φυστίκωνε την δεκατετράχρονη κόρη, (και δεν ήταν ο πρώτος)
Ε...Πολυ θέλει; γκαστρώθηκε η μικρή, ποιανού είναι το παιδί, παιδί μου; δεν ξέρω... Σε ένα πάρτι που είχα πάει, είχα πιει πολύ, και δεν θυμάμαι.
Α..Ωραία θα το μεγαλώσουμε μαζί το παιδί. ( είναι απλό για σας να γεννάνε τα παιδιά σας , το κράτος πληρώνει, ε.. όλο και κάτι περισσεύει πάντα να φάνε και οι υπόλοιποι. Σιγά μην καθίσετε να σκεφτείτε... Βαθύτερα...)
Και γεννήθηκε το παιδί...Και μεγάλωνε...Και έμοιασε αυτουνού που είχες στο κρεβάτι σου τις νύχτες.
Δεν είσαι χαζή... Το ψυλλιαζόσουν, άλλα δεν ήθελες να το πιστέψεις, ώσπου...Σου το ξεφούρνισαν. (βλέπεις...το πήδημα εξελίχτηκε σε... Ερωτα αγάπη)
Που να το φανταστείς και συ τώρα.. Ότι το ίδιο σου το παιδί θα σου τον πάρει τον όμορφο ;
Καταλαβαίνω το σοκ που πέρασες, άλλα βρε κοπέλα μου...
Αφου έγιναν όλα όσα έγιναν, αφού ξέρεις ότι αύριο παντρεύονται, γιατί δεν συγχωρείς;
Το παιδί σου μόνο.
Γιατί δεν του αγοράσες ένα φόρεμα της προκοπής;
γιατί δεν της δίνεις την ευχή σου, καταπίνοντας τον δικό σου πόνο;
Γιατί τα μάτια του την ήμερα του γάμου του να γράφουν θλίψη;
Γιατί κατηγορείς ένα παιδάκι, για την δική σου "εγκληματική" συμπεριφορά;

Δεν ξέρω τι ζωή θα έχει αυτό το ζευγάρι (μόνο να φανταστώ μπορώ).
Ξέρω όμως, ότι αυτά τα μάτια, αυτό το βλέμμα, θα τα έχω για πολύ καιρό μπροστά μου.

16 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ήταν οι μέρες μου οι τελευταίες , ζορισμένες ... Και σήμερα από το πρωί , μπουκωμένη ... "μπήκα" και διάβασα κι αυτόν τον ... γάμο και ... ξέσπασα ... Δάκρυα μόνο ... (δεν κλαίω δραματικά , χρόνια τώρα) . Ωστόσο αποφορτίστηκα κάπως ...
-------------------------
Ο γάμος αυτός , δεν έχει καμία ελπίδα , αξιοπρεπούς ζωής ... 'Ετσι νομίζω εγώ .

tdjm είπε...

Τώρα τι να πω κι εγώ!!!

Καμιά ελπίδα . Και το άσχημο είναι ότι το κορίτσι το ξέρει αυτό!!

Ωραία μάνα πάντως...για την μεγάλη μιλώ!!
Τον κόσμο ανάποδα θα γυρνούσα ...μα αυτός ο γάμος δεν θα γινόταν .
Κι αν γινόταν ,εεε ετσι ξεδιάντροπα το λέω ,πως θα έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου για να τον διαλύσω!!
Για να μαζέψω το παιδί και το εγγόνι μου!!!

Αι στην ευχή πια!!!

eleni είπε...

Δεν ξέρω τι να πω!Συγκλονίστηκα απ΄την ιστορία,αλλά έμεινα άφωνη με τη "μάνα",ναι,εντός εισαγωγικών,γιατί μόνο μητέρα δεν είναι.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Σίλια μου... Μπουκωμένη είμαι και γω αυτές τις μέρες... Δεν φεύγει αυτό το βλέμμα...Με κυνηγάει θαρρείς... Αξιοπρεπής ζωή; μα...Δεν γνώρισε την αξιοπρέπεια από την αρχή αυτή η..."σχέση".


Σε φιλώ γλυκά

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ξανθουλα μου...
Το ξέρει; το κορίτσι λέω... Το ξέρει; δε νομιζω..

Όσο για την άλλη... Τη μεγάλη... Τι να πει κανείς...

Δεν μπορούσε πάντως να σταματήσει τον γάμο, γιατί αυτά περιμένανε μέχρι να ενηλικιωθεί η μικρή και τότε ομολογήσανε τη σχέση τους.

Σε φιλώ γλυκά

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

eleni ...

Το μεγάλο λάθος της μάνας ήταν που τον έβαλε στο σπιτι, και έγινε ότι έγινε...

Ποιος ξέρει...Ίσως χρειάζεται και αυτή το χρόνο της να συνέλθει από το σοκ, και τότε.. Να θάψει τη γυναίκα μέσα της...Και να επικρατήσει...Η Μάνα.

*Νινέτα* είπε...

Θεέ μου τί συμβαίνει..

Και όλοι λέμε για τη "μάνα"
και την "κοπέλα"..

Το παιδί;Το παιδάκι το
σκέφτηκε κανείς;

Ξυπολυτούλα μου μου έλειψες..

panagiota είπε...

Δ. μου,τα μιλήσαμε εμείς αναλυτικά αυτά τα της "ιστορίας" αλλά και πάλι δεν μπορώ να μείνω χωρίς αναστατωμένα συναισθήματα καθώς διαβάζω όσα έγραψες.
Μόνο το κορίτσι και το "εγγονάκι δεν φταίνε σε τίποτα.Ηταν 14 χρόνων,τι κρίση να έχει ένα παιδί?
Αλλά φταίει και ο "όμορφος" εξ ίσου με την "μάνα".
30άρικο κοντά γαιδούρι ήταν.Γιατί αποπλάνησε το ανήλικο? Δεν του έφτανε η "σιτεμένη"?
Ντροπη,και πάλι ντροπή στους δύο εραστές.
Οσο για το κορίτσι με τα γκρίζα μάτια κρίμα.(προσωπικά το λυπάμαι το άμοιρο)
Διάλεξε άντρα ...με προσόντα!
Και "μανα" από τις εκπτώσεις.
Αλίμονο στο μικρό.Κάπως έτσι γεννιούνται τα σημερινά θύματα...

Σε φιλώ καλή μου και θα τα πούμε...

Κούκος είπε...

H παραγματική ζωή καμιά φορά ξεπερνάει την όποια φαντασία του συγγραφέα. Είναι συγκλονιστικό όλο αυτό που διάβασα και τό κάνει τέτοιο η ωμή αλήθεια του.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Νινετάκι μου...

Τι να αναρωτηθούμε κοριτσάκι μου; ολοφάνερο δεν είναι το μέλλον αυτού του παιδιού; Άλλη μια χαμένη ζωή...

Και μένα μου έλειψες μικρο μου

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Χμμ... Αν φταίει αυτός; Μα...Δεν μπήκα καν στη διαδικασία να το συζητήσω Παναγιώτα μου, Δεν φταίει απλά ...Για τουφέκισμα είναι.

Που να ακουσεις και τα υπόλοιπα... Θα τραβάς τα μαλλιά σου.

Σε φιλώ γλυκά φιλενάδα μου.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Κούκε...Είναι πολύ πιο ...Ωμή η αλήθεια, από ότι την περιγράφω εγώ... Είναι από αυτά...Που σου πονάνε την ψυχή. Γμστ..

Ανώνυμος είπε...

Α! Πα! Πα! Να σε θυμώσω τώρα μπορώ; Καλά η μάνα να μην έβλεπε τις κερατιές του όμορφου, το κοριτσάκι της όμως δεν μπορούσε να προστατέψει, ε; Η μπάς και σεν την πολυένοιαζε που φυστίκωνε το παιδί ο ΑΝΤΡΑΣ ε;
Ξετσίπωτα πράγματα για πολλές μπούφλες. Πρωτίστως στη μάνα της μικρής που είτε έβλεπε, είτε δεν ήθελε να βλέπει, θυσίασε μία παιδική ψυχή.
Και μετά τη παντρέψανε μ' αυτόν!.
Πολύ ξύλο θέλουν

Ανώνυμος είπε...

Χαράμισε η μάνα τη δική της ζωή=δικαίωμά της
Να χαραμίσει όμως και τη ζωή του παιδιού της = ΔΕΝ είναι δικαίωμά ΤΗΣ
Και το έμβρυο, το αγέννητο παιδί με τι άστρο θα βγεί, έ;
Αναρωτιέμαι, που χάθηκαν οι άντρες. Δεν είχε αυτή η μάνα συγγενείς να δείρουν τον ομορφονιό και ίσως να τον τρομάξουνε να φύγει;
Σε άλλες εποχές θα κατέληγε μεσα σε κανένα πηγάδι.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Θεία Λένα...

Δε νομίζω οτι η μάνα ηξερε.
Η μικρή ψαχνόταν άγρια από ότι μαθαίνω, πρώτα τα έφτιαξε με έναν φίλο του νεαρού και της μάνας της, μετά τα έριχνε στον αδερφό ( σημερινό κουνιάδο) Άλλα εκεί... την έκανε του αλατιού η κοπέλα του.
Ένα προβληματικό παιδί πιστεύω που ήθελε πάση θυσία να τραβήξει την προσοχή.

Δεν την πάντρεψαν με το ζόρι, περιμένανε να ενηλικιωθεί για να παντρευτούν, και τόσα χρόνια...Δουλεύανε τους πάντες.

Τη μεγαλύτερή ευθύνη την έχει αυτός ο αληταράς κατά τη γνώμη μου.
Η μάνα από την άλλη...Πέρα από το λάθος -τεράστιο- να τον βάλει να ζήσει στο σπιτι μαζί με τα παιδιά της... Ποιος μπορεί να την κατηγορήσει που είχε φίλο; έστω και αρκετά μικρότερο της.

Η κοπέλα τώρα... Ένα παιδί που δεν γνώρισε πατέρα. Αυτό νομίζω εξηγεί πολλά για την "Ανήθικη" συμπεριφορά της.

Και το μεγάλο θύμα όλων αυτών... Αυτό το τρισχαριτωμενο δίχρονο αγοράκι.

Νοσταλγός είπε...

Δεν ξέρω ίσως κάποια παιδιά δεν γενιούνται ποτέ παιδιά, ξυπολιτούλα,για αυτό δώσε την μάχη σου όπως εσύ ξέρεις .

stylian47