Ήταν ένας πρίγκιπας.
Είχε πανοπλία που άστραφτε στον ήλιο, και ένα μακρύ και αιχμηρό δόρυ ...
Για να κυνηγάει... Μπεκάτσες.
Και φυσικά... ένα όμορφο και ρωμαλέο άλογο. Περνούσαν όμως οι μέρες... τα χρόνια... ο καιρός...
Αυτός μεγάλωνε ... Η πανοπλία του πάλιωνε... Το δόρυ ράγισε.
Το άλογο κουράστηκε. Αρρώστησε και... ψόφησε!
Όμως, ο πρίγκιπας... στην κοσμάρα του!
Δεν έδινε σημασία, ούτε στη φθορά της πανοπλίας του, ούτε στο ραγισμένο του δόρυ, ούτε ... στο ψόφιο άλογο!
Και συνέχιζε να περπατάει καμαρωτός καμαρωτός, στο δάασος
εξακολουθώντας απτόητος να κυνηγάει... Μπεκάτσες!
Μια γιαγιά είμαι...
Που αντί να κάτσω ήσυχα ήσυχα και να πλέξω καμιά ζακετούλα για την εγγονούλα μου, κάθομαι η ονειροπαρμένη, και σκαρφίζομαι παραμυθάκια.
Και... Κλασικά! Τι παραμύθι λες σε ένα κοριτσάκι;
Για πρίγκιπεεες…!!!
Κληρονομιές είναι αυτές χρυσά μου...
Τέτοιες... "μαλακίες" δεν μας λέγανε και μας οι γιαγιάδες μας;
Και... (Ακόμα και τώρα στα γεράματα...που λέει ο λόγος)... Το ένα μάτι είναι κατω στο δρόμο, μη σκοντάψουμε...( γιατί... έτσι και σπάσει κανένα πόδι σε αυτήν την ηλικία.... Τη γάμησες.) Και το άλλο... Στη γύρα.
Μη και... φανεί κανένας πρίγκιπας, και χάσουμε την ευκαιρία να ζήσουμε το παραμύθι.
Είπα κι' εγώ...να μη σπάσω την παράδοση.
Σιγά,( ποια είμαι εγώ για να το κάνω;)
Άσχετα αν μεθαύριο θα με βρίζει η μικρή, γιατί θα διαπιστώσει πως... Δεν υπάρχουν πρίγκιπες...
Α... Ναι... Έχω και άλλα παραμύθια.
Με νεράιδες ... βασιλόπουλα ... πούπουλα ... και μετάξια.
Τι; Νομίζετε ... Είναι απλό να είσαι γιαγιά;
Και μάλιστα ... Νεραιδογιαγιά. Γιατί εγώ που με "βλέπετε"... Δεν είμαι μια απλή γιαγιά. Είμαι η γιαγιά μιας νεράιδας. Άρα ... νεραιδογιαγιά.
Τι να κάνω...;
Τι να του πω του παιδιού;
Ότι ζει, σε έναν κακό και σκληρό κόσμο; Ότι πρέπει να προσέχει σε κάθε της στιγμή; Ότι... Δεν θα πρέπει να εμπιστεύεται... Κάτι που μοιάζει τόσο με την ίδια; Που έχει όπως και εκείνη ... δυο πόδια... Δυο χέρια... Μυαλό... Καρδιά... Συναίσθημα... Και... Λέγετε ... Άνθρωπος, συνάνθρωπος... Πως να το πεις αυτό σε ένα πεντάχρονο;
Πως να το πω...;
Αφού... Καλά καλά, δεν το έχω πιστέψει ούτε εγώ.
(Γράφτηκε στις...03/07/06)
12 σχόλια:
Γειάσου ξυπολητούλα μας...ούυφ! (αναστεναγμός εκ βαθέων)...πόοοσο δίκιο έχεις! μα πόσο!απόλυτο θα λεγα...αλλά δε πρέπει κάποτε να ξεκολλήσουμε από τα ηλίθια αυτά παραμυθάκια και να μιλήσουμε στα παιδιά μας για την αλήθεια της κοινωνίας,του κόσμου ώς έχει;;δεν πρέπει κάποτε να τους πούμε ξεκάθαρα ότι ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος από αγγέλους πρίγκηπες και πριγκήπισες..και ότι στον κόσμο υπάρχει κακία,μίσος,φθόνος ,βρωμιά...και ένα σωρό άλλα κακά από τα οποία θα πρέπει να προφυλακτούν και γιανά γίνει αυτό θα πρέπει να αναπτύξουν πολύυυυ γερά αντισώματα;;...αυτές οι ηλιθιότητες μας έφαγαν και αυτά τα χαζά παραμυθάκια..κι εγώ έτσι ήμουν σαν τα εγγονάκια σου..και γώ κάποτε μικρή καθόμουν πάνω στο όμορφο ρόζ-λευκό συννεφάκι μου.. όμως γρήγορα έπεσα από αυτό..και πρέπει να πώ ότι η 'πτώση'ήταν αφάνταστα απότομη....κομμάτια έγινα..και διαπίστωσα με πολύυυ άσχημο τρόπο ότι ούτε πρίγκηπες υπάρχουν ούτε πριγκήπισες..ούτε αλογάκια,ούτε πριγκιπόπουλα ούτε τίποτε από όλα αυτά..ότι όλα αυτά είναι μιά φυσαλίδα που σπάει μέσα σε ένα λεπτό και χάνεται για πάντα...και ομολογώ ότι πλυγώθηκα.. πολύυυ όταν το είδα αυτό...και από τότε έπαψα πιά να πιστέυω σε όλα αυτά..βοήθησε τα εγγονάκια σου όσο είναι καιρός να το καταλάβουν και αυτά..τώρα που είναι μικρά ακόμη...γιανά μη πονέσουν κι αυτά όσο πόνεσα εγώ.. αμαρτία δεν είναι;;;...να υποφέρουν αργότερα;;;...πίστεψα πρόσφατα ξανά μετά από τόσα χρόνια ότι βρήκα τον πρίγκηπα του παραμυθιού...(την ξανάπάτησα με το παραμυθάκι δυστυχώς και πάλι και ας είμαι πιά τριάντα χρονών!),όμως...όχι....δεν ήταν...δεν ήταν ο πρίγκηπας..και πλυγώθηκα ξανά....έτσι είναι βλέπεις η ζωή...η πραγματική ζωή.. όχι το παραμύθι...φιλάκια,Αθανασία.
ε μην το κάνεις και θέμα...
ο Φρουδισμός πέθανε...
θα την πάρει η κοινωνία θα την στρώσει θα τις αλλάξει τον αδόξαστο και μόνη της ή με παρέα θα επιτύχει ή θα ανακυκλώσει τα ειοθώτα...
δηλαδή αν κατάλαβες καλά... ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ...
Νεραϊδογιαγιά,
έτσι είναι οι πρίγκιπες, στη κοσμάρα τους. Αν ήταν προσγειωμένοι θα ήταν κοινοί θνητοί σαν και μας. Αλλά τότε δεν θα γινόντουσαν παραμύθι. Και εμείς θα είχαμε την αγωνία του Νιόνιου .
Αρνητική διάθεση διακρίνω και δε μ'αρέσει! Θα σου βάλει τις φωνές πάλι η "ροζ" φίλη σου! Μα θα μας πεις εσύ κυρία μου πως δεν υπάρχουν πρίγκιπες και παραμύθια; Σαφώς και υπάρχουν, απλά εσύ δεν το βλέπεις! Εμένα είναι ο φυσικός μου χώρος κι αν δεν πιστεύεις σ'αυτά, τότε κι εγώ είμαι φανταστικό πρόσωπο, δεν υπάρχω....
Α, και μην ξεχάσω, έχεις προσκλησούλα! Πρόσεξε τι αλήθειες θα γράψεις...
Φιλάκια πολλά!
Αθανασία μου...
Από την άλλη όμως... Χωρίς το όνειρο... Χωρίς το παραμύθι... τι θα ήταν η ζωή μας; Μια άνοστη σούπα.
Είδες; μας πονάνε οι πρίγκιπες, αλλά και μεις ώμως...
Μανία που την έχουμε να το φορέσουμε το στεματάκι το πριγκιπικό που την έχουμε...
Δυστυχώς μικρή μου, στη ζωή θα πονάμε, και θα μας πονούν.
Θα πέφτουμε και θα ξανασηκωνόμαστε, έτσι βρε έχει αξία. Τι.. Άμα ήταν όλα ρόδινα... Ελα... Να βλεπω κεφαλια ψιλα...!!!
Δε μου λες; γιατί δεν έχεις μπλογκ; η έχεις και δεν μπορώ να μπω;
Σε φιλώ γλυκά καλή μου.
akrat ...
Εμ βέβαια... Τι να απαντήσεις...;
Ένας από...Δαύτους δεν είσαι και συ μήπως; Πρίγκηπας ντε...
Κούκος...
Εσείς δηλαδή... Είστε με τον... Απλό λαό; ένας κοινός... θνητός;
Και... Δεν θέλετε να... Γίνετε παραμύθι;
Κούκε; αρνείσαι τον τίτλο του πρίγκιπα;
Ταμάμ ήρθε κι έδεσε το τραγουδάκι.
Maria Tzirita..
Μαράκι μου...Σε καταλαβαίνω καλό μου.
Ερωτευμένη είσαι...Σε πρίγκιπες πιστεύεις...
Και γω μη νομίζεις... Όταν ερωτεύομαι έτσι... Κάνω.
Καλέ ποιος δεν πιστεύει... βρε; ξέρεις τη ονειροπαρμένο πλάσμα είμαι εγώ; Ζω εγώ χωρίς... Πρίγκιπες; Ειδικά... Ψητούς με μανέστρα... χαχα
Παιχνίδι ε; Δεν τα καταφέρνω, και δεν μου αρέσουνε, αλλά... Δεν μπορώ να σου αρνηθώ. Αδυναμίες είναι αυτές.
Φιλι
Για μια καλημέρα πέρασα. Σου αρέσουν τα παιχνίδια; Έχω κάτι διαφορετικό στον κήπο μου και μη φοβάσαι δεν έχει αγκάθια.
Σε πάω με χίλια....χωρίς πολλά γιατί...
Εμείς που "δεν πιστεύουμε ότι
δεν υπάρχουν Άνθρωποι να εμπιστευόμαστε," ας το κάνουμε παραμύθι για μικρα παιδιά, ας το κάνουμε τραγούδι για τους έφηβους,
ας το κάνουμε χαμόγελο στην Νιότη που αντιστέκεται στον χρόνο .....
Νάσαι καλά.
Σ' ευχαριστώ που σε συνάντησα στον δρόμο για τον ΠΗΓΑΙΜΟ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΘΑΚΗ
Λυγερή του ΠΗΓΑΙΜΟΥ
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
Κηπουρέ, Έμενα να φοβίσουν τα αγκάθια; χα! Εμένα, που περπατάω ξυπόλητη πάνω τους;
Καλήμερα.
Τα παιχνίδια; Όχι δεν μου αρέσουν, Άλλα... Δεν μου αρέσει επίσης να στεναχωρώ κανέναν ( πληροφορήθηκα ότι θα... Βάλεις τη γάτα σου να κλαίει,εάν δεν παίξω) Οπότε...
λυγερή...τι λες κορίτσι μου;
Εγω σε ευχαριστώ!!!
Δημοσίευση σχολίου