Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Τι γλυκό να σ' αγαπούν ... και να σου το λένε...



Μετά από τρις μήνες κοντά, απίστευτης ταλαιπωρίας και στεναχώριας...
Είμαι εδώ.
Εδώ που ανήκω.
Εδώ που αγαπώ.
Εδώ που με αγαπούν.
Τι όμορφο που είναι να ακούς από όλα τα στόματα...
Μου έλειψες... Μας έλειψες...
Τόσες μέρες τώρα αυτό ακούω.
Και όχι μόνο από τους δικούς μου ανθρώπους, αλλά από όλη τη γειτονιά, από όποιον κι αν συναντήσω.
Αυτοί που με ξέρανε και τους ήξερα από μικρο παιδί... Αλλά και αυτοί που γνώρισα τώρα, μέσα στον ένα χρόνο που ζω εδώ.
Να γιατί δεν αλλάζω τη ζωή στο χωριό, με αυτήν τις πόλης.
εκεί ... Κανένας δεν θα έπαιρνε είδηση, ούτε που έφυγα, ούτε που γύρισα.
Όμως...
Επεισοδιακή ήταν η επιστροφή.
Το αεροπλάνο δεν μπορούσε να προσγειωθεί στη Θεσσαλονίκη λόγω κακοκαιρίας.
Ξεκινώντας από τη Γερμανία, μας είπαν ότι σε δυο ώρες και δέκα λεπτά θα έχουμε φτάσει.
Πετούσαμε επί τρεισήμισι ώρες ...
Μα ... Τι γίνετε; τι συμβαίνει; γιατί δεν φτάνουμε ποτέ; ψίθυροι, ανησυχία ... Ώσπου μας ενημέρωσαν ότι ... Αδύνατον να προσγειωθούμε, και έτσι ... κατευθυνόμαστε στην Αθήνα.
Φτάσαμε ...
Μείναμε κλεισμένοι στο αεροπλάνο μιάμιση με δυο ώρες.
Δεύτερη ενημέρωση.
Θα μας περιμένει ένα λεωφορείο του αεροδρομίου, να μας πάει στο σταθμό των λεωφορείων, για να πάμε Θεσσαλονίκη.
Ο καιρός δεν επέτρεπε την προσγείωση ακόμα.
Ψίθυροι, διαμαρτυρίας που όλο και γινόταν εντονότεροι. Ένταση ... Φωνές ...
Εγώ δεν θα πάω με λεωφορείο έλεγε ο ένας, θα μου πληρώσετε ξενοδοχείο, και θα με πάει η εταιρία σας αύριο, μεθαύριο, όποτε...
Εγώ θέλω να πάω με το τραίνο, έλεγαν κάποιοι.
Θα νοικιάσω αυτοκίνητο, που θα πληρώσετε εσείς, ο παραπέρα.
Ακούς εκεί ... Να μας φέρουν στην αθήνα.
Και γιατί παρακαλώ δεν μας πήγαν στην καβάλα; αλλά βέβαια ... Το δρομολόγιο τους ήταν θεσσαλονικη αθήνα, τη δουλειά τους κοίταξαν να κάνουνε, σιγά μη νοιαστούν για τη δική μας ταλαιπωρία, ακουγόταν από ένα άλλο πηγαδάκι.
Είχαμε γίνει μικρές ομάδες.
Εγώ ήμουν με αυτούς που προτιμούσαν το τραίνο (πάντα αντιπαθούσα τα λεωφορεία, με περιόριζαν ένοιωθα.)
Νέα ανακοίνωση ...
Θα περιμένουμε λίγο ακόμα, γιατί πριν λίγο προσγειώθηκε ένα αεροπλάνο στη Θεσσαλονίκη.
Ο καιρός κάπου κάπου καλυτερεύει, θα το ρισκάρουμε, και αν δεν τα καταφέρουμε, θα ξαναγυρίσουμε στην Αθήνα, και θα κατεβείτε όλοι εκεί.
Νέος πανικός, νέες φωνές, ξανά πηγαδάκια.
Εγώ δεν ρισκάρω τη ζωή μου, δεν θα γίνω εγώ πειραματόζωο των Γερμανών.
Ωρυόταν ένας νεαρός. θα κατέβω εδώ! ανοίξτε να μου δώσετε τις βαλίτσες μου.
Αν θέλετε να κατεβείτε κύριε, μπορείτε να το κάνετε, αλλά χωρίς τις βαλίτσες σας, του έλεγαν οι συνοδοί.
Τις βαλίτσες μου ΤΩΡΑ!!! Χτυπιόταν εκείνος.
Βρε καλό μου ... Βρε χρυσό μου ... (αναλάβαμε εμείς τώρα ...) Είσαι με τα καλά σου; θέλεις να αδειάσουν όλες τις αποσκευές για να βρούνε τη δική σου βαλίτσα;
Ναι! Εγώ πειραματόζωο των Γερμανών δεν γίνομαι. Το βιολί του αυτός.
Κατέβα χρυσό μου, κανε ότι θέλεις, αλλά ... Άσε μας εμάς που γουστάρουμε, που ... άλλο όνειρο δεν έχουμε από το να γίνουμε πειραματόζωα, να το κάνουμε με την ησυχία μας, μη μας πρήζεις.
Δεν ξέρω αν του κάνανε καμιά βάλιουμ ... Αν τον φίμωσαν ... Η αν τον κλείδωσαν κάτω να ... "ψάχνει" τη βαλίτσα του ... Αλλά δεν τον ξανάκουσα, ούτε τον ματαείδα.
Η δική μου ... "ομάδα" αποφάσισε να πάρει το ρίσκο. ( Όχι παίζουμε)!
Εμείς θα πάμε πίσω στη Θεσσαλονίκη. ( Κάτι σαν...Ελευθερία η θάνατος) Ε ... Δεν μας δίνετε και συχνά η ευκαιρία να παραστήσουμε τους ήρωες ... Τώρα που μας δόθηκε ... Εμείς θα την κλοτσήσουμε; Δεν ήμαστε καλά!
Καθόμουν στη μεσαία θέση, στα αριστερά μου ένας παπάς (χωρίς τα ράσα) και δεξιά μου μια Γερμανίδα, που ερχόταν για ένα τριήμερο, να παρακολουθήσει το φεστιβάλ κινηματογράφου !!! ( Πρέπει να πω, ότι ένοιωσα μεγάλη ντροπή! Κάποτε που ... ήμουν κάπως μέσα στα πράγματα, ( και ... δεν χρειαζόταν να πληρώσω), κάθε χρόνο ήμουν εκεί. Όλες τις μέρες. Εχω πολλά χρόνια να πάω πια ). Και εκείνη ... Ερχόταν από τη Γερμανία για αυτό το σκοπό.
Το αεροπλάνο άρχισε να απογειώνετε.
Βρε παιδιά ... Τι κάνουμε; είμαστε σίγουροι ...;( μου ξέφυγε, γιατί... καλοί οι ηρωισμοί, αλλά ...) η Υβόνη, έτσι λέγανε την συνταξιδιώτισσα μου, έβαλε τα γέλια, περίμενε ... να του πούμε να σταματήσει να κατεβούμε ...
Μη γελάς. Εσύ δεν φοβάσαι; ρώτησα ... Ακόμα όχι, σε λίγο, έλεγε ανάμεσα στα ξεκαρδίσματα της.
Κορίτσια; αν είναι να ήρθε η ώρα μας, δεν θα γλιτώναμε ούτε με τραίνα ούτε με λεωφορεία, έλεγε ο παπάς.
Πάτερ; εσύ ξέρεις τι να κάνεις στην περίπτωση που ... αρχίσουμε τις ... βουτιές; ρώτησα πάλι, ναι, ξέρω μην ανησυχείς είπε. Ναι ... Αλλά ... Μην κοιτάξεις να σώσεις μόνο το τομαράκι σου, να μας σώσεις και μας. Ναι;
Άλλη μια ώρα στον αέρα ... Ώσπου να μπορέσουμε τελικά να προσγειωθούμε στον προορισμό μας.
Ώρα πέντε και μισή, ( από τις μιάμιση κανονικά )έπαιρνα τη βαλίτσα μου και κατευθυνόμουν προς την έξοδο.
Εκεί ... Αποζημιώθηκα για όλη την ταλαιπωρία που πέρασα ... Βλέποντας δυο πλασματάκια, ( που περίμεναν τόσες ώρες )... να σκύβουν ... να περνάνε τα κάγκελα, και να τρέχουν να χωθούν στην αγκαλιά μου.

Μου λείψατε λατρεμένα μου παιδάκια.
Και μένα ... και μένα ... γιαγιά.

33 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλή μου ξυπολητούλα, καλώς ήρθες και πάλι. Δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι έλειπες τόσο μακριά και για τόσο χρονικό διάστημα.
Ελπίζω όλα να πηγαίνουνε καλά από τα προβλήματα της υγείας και εσύ τώρα να ξεκουραστείς και να ανανεωθείς κοντά στους ανθρώπους που σε αγαπάνε και τους αγαπάς.
Και εμάς μας έλειψες χαίρομαι πολύ που γύρισες.
Νομίζω ότι όλη αυτή η ταλαιπωρία που περιέγραψες άξιζε τον κόσμο για να έρθεις.
Πολλά πολλά φιλάκια και να περάσεις ένα υπέροχο Σ/Κ με τους δικούς σου

Κούκος είπε...

Όλες οι ταλαιπωρίες και στεναχώριες ξεχνιούνται μόλις αντικρίσουμε αγαπημένα πρόσωπα.
Και για το καλωσόρισμα!

Maria Tzirita είπε...

Ήρθες επιτέλους φιλενάδα μου; Επεισοδιακά δε λέω, αλλά το αποτέλεσμα μετράει! Άσε που ξεκαρδίστικα όπως μας τα περιέγραψες! Ελπίζω να καταφέρουμε να ειδωθούμε όταν ανέβω θεσ/νίκη (κάπου στις γιορτές ή μετά την πρωτοχρονιά υπολογίζω). Καλώς να τακτοποιηθείς λοιπόν και έξω και έσω κι ελπίζω να σε βλέπουμε συχνά τώρα πια... Πολλά πολλά φιλιά και καλώς όρισες!

ritsmas είπε...

καλώς ορίσατε. ελπίζω όλα καλά. Σας ευχαριστώ για την ανάρτηση που με αφορά. Δεν το είχα δει, γιατί δεν προλαβαίνω να επισκέπτομαι πολλά μπλογκ λόγω δουλειάς...ναστε καλα πάντα...ωραίο κειμενο!!!

Δημιουργία είπε...

Δεν νομιζω μετα απο τετοια υποδοχη,και τετοιες αγκαλιες εσυ να θυμασαι την περιπετεια, αντε το πολυ να θυμασαι τον παπα.

Dorothy είπε...

Ωραίος ο πάτερ! Επειδή έχει εκείνος τα κονέ με τα Θεία και ξέρει ότι θα τον περιποιηθούν μια χαρά αν συμβεί το μοιραίο (φτου,φτου,φτου), το παίζει cool και υπεράνω! Καλό βράδυ!

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Willkommen Sie meinen lieben freund :)))

Τέλος καλό Όλα καλά!!!

Ανώνυμος είπε...

πωπω ταλαιπορια...κουραστηκα απ την περιγραφη φαντασου εσυ που το εζησες ...καλως ηρθες στα πατρια εδαφη και με ζεστες αγκαλιες που πιστευω θα σε ξεκουρασαν.......

tdjm είπε...

Kαλώς το το κορίτσι...

Σώον και αβλαβές...!!

Φιλιά!

Marina είπε...

Πλάκα είχε η ταλαιπωρία λόγω καιρού! Είδες όμως πόσο στριμμένοι και κολλημένοι είναι μερικοί άνθρωποι δεν θέλουν ποτέ να αποκλίνουν απο τη πορεία, ο κυριούλης που δεν ήθελε ούτε τραίνο, ουτε λεωφορείο.
Καλά πέρασες και οι ταλαιπωρία έσβησε μέσα στις αγκαλι΄τσες των μικρών.
Καλώς την και πάλι!

Eleni Dafnidi είπε...

Ώστε μέσα στο αεροπλάνο σε κρατούσαν κλεισμένη τόσο καιρό καρδούλα μου και σε χάσαμε; χαχα
Και η άλλη η καημένη που ήρθε τριήμερο; Διήμερο να λεει καλύτερα, αφού τη μία μέρα την πέρασε πετώντας. Δεν πειράζει τουλάχιστον γνώρισε τους ελληνικούς αεροδιαδρομους!
Μας έλειψεεεες.
Πολλά πολλά φιλιά!

Ανώνυμος είπε...

mamadalton

Δεν το είχες πάρει χαμπάρι ότι έλειπα;μου κάνει τρομερή εντύπωση. Μα καλά... Εσύ δεν διαβάζεις εφημερίδες; δεν βλέπεις τηλεόραση; εδώ... βούιξε ο τόπος χρυσό μου. χαχα

Σε ευχαριστώ για το γλυκό καλωσόρισμα μανούλα.

Σε φιλώ γλυκά.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Κούκος

Έτσι είναι Κούκε μου, η αγάπη που μοιραζόμαστε είναι όλη μας η δύναμη.

Σε ευχαριστώ για το μελωδικό σου καλωσόρισμα.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Maria Tzirita
Ήρθα Φιλενάδα, επιτέλους είμαι στο σπιτάκι μου.

Εννοείτε πως θα συναντηθούμε όταν έρθεις, θα χαρώ τόσο πολύ να σε γνωρίσω από κοντά...Έχουμε πολλά να πούμε εμείς οι δυο.

Έχεις την αγάπη μου.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

ritsmas

Ευχαριστώ για το καλωσόρισμα, και περισσότερο για το σχόλιο σας που αφορά το κείμενο μου, είναι σημαντικό που το λέτε εσείς αυτό.

Δεν κατάλαβα όμως... Σε ποια ανάρτηση μου,που σας αφορά αναφέρεστε; συγνώμη.

Να είστε πάντα καλά και εσείς.

Θα χαρώ να σας "ξαναδώ"

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Δημιουργία... Χαχαχα... Ουτε την περιπέτεια... Άλλα πολύ περισσότερο τον πάπα, δεν θυμάμαι πια.

Ε... Να ήταν κανένας πάπαρος... Να πω. Αυτός βρε ήτανε μίση μερίδα.

Φιλιά.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

τα παπούτσια της Dorothy Καλωσόρισες, βολέψου όπως μπορείς, άνοιξε το ψυγείο και κεράσου,βγάλε τα παπούτσια σου, να.. εδώ σου έχω παντοφλίτσες.

Είδες άνεση ο παπάς; Άσε που δεν φόραγε τα ράσα του, άλλα... το ράσο κάνει ΛΕΕΙ τον παπά; Εμ... Άμα δεν τον ξεχωρίζεις κιόλας...

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

τo τέρας της «αμάθειας...

Τερατάκι μου; μου έλειψες.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

παπαρουνα μου, Ασε... Μεγάλη ταλαιπωρία, ε... Δεν είμαι πια και στην πρώτη νιότη... Έτσι λέει η ταυτότητα μου, αλλά... ποιος της δίνει σημασία;

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

tdjm

Ξανθούλα μου; Ναι... Σώο το... "κορίτσι", οσο για το... Αβλαβές... Κρατάς μυστικό; μια βλαμενιά, από πάντα την είχα.

Α... Τώρα που γύρισα, μήπως πρέπει να την κάνεις κατά πάνω μεριά; εξ' άλλου... Κάτι σε περιμένω εδώ.

Μου έλειψες μικρή.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Marina

Ποιος κυριούλης Μαρίνα μου; παιδί ήταν, 20-25, φαντάσου πως θα είναι όταν γίνει πραγματικά κυριούλης.

Σε ευχαριστώ, και σου στέλνω ένα γλυκό φιλί.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Eleni Dafnidi

Έτσι Ελένη μου, αιχμάλωτη με κρατούσαν, και ήθελαν να με κάνουν πειραματόζωο.
Λες να με έκαναν τελικά; Ε μάλλον.
Γιούχου.. Είμαι ένα πειραματόζωο.

Πολλά φιλιά και από μένα, όμορφη μου.

~~Εμμέλεια~~ είπε...

Ξυπολητούλα μου στο ίδιο αεροπλάνο ήταν και οι θείοι μου...Μου διηγήθηκαν την ταλαιπωρία σας. Τα δύσκολα πέρασαν...Καλώς όρισες Την αγάπη μου

panagiota είπε...

Που είσαι βρε κορτσούδι'μ και δεν σηκώνεις το κινητό???
Αντε και σε περιμένω να τα πούμε.
φιλούδιααααααααααααα

eleni είπε...

Καλώς ήλθες!
Τι περιπέτεια κι αυτή,αλλά αφού όλα πήγαν καλά,πιστεύω να ξεχάστηκε με τις αγκαλιές των μικρών και των δικών σου ανθρώπων.
Κάτι παρόμοιο μου συνέβη πριν αρκετά χρόνια,ακούω και σήμερα τέτοιες καταστάσεις και δεν ξαναμπήκα σε αεροπλάνο.
Καλό Σ/Κ!

. είπε...

Σε διάβαζα συμπολίτισσα και ήταν σα να το ζούσα. 'Εχω ζήσει κάτι παρόμοιο πριν πολλά πολλά χρόνια και από τότε δε ξανανέβηκα σε αεροπλάνο.
Η αλήθεια είναι ότι δε χρειάστηκε κι όλας.

Και ενώ όλοι σου λένε καλωσόρισες εγώ σου λέω...καλώς σε βρήκα! :)

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

ΕΛΕΝΑ-ΦΛΩΡΙΝΑ

Α... οπότε εσύ Ελενα μου τα ξέρεις από πρώτο χέρι. Οι θείοι σου, κατέβηκαν στην Αθήνα; η ήταν και αυτοί μαζί με τα ... πειραματόζωα;

Σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα.

Φιλί.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

panagiota

Τι λες βρε φιλενάδα; Δεν έχεις το σταθερό μου; σπίτι ήμουν, τρεις μέρες μόνο τώρα είχα πάει στο Λιτόχωρο. Θα σε πάρω αύριο, και... Θα μου πεις... πότε θα κατέβεις. Μου έλειψες πολύ!

Σε φιλώ με αγάπη.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

eleni

Εγω θα ξανάανέβω σε αεροπλάνο Ελένη μου, Σιγά... Άμα είναι να πάω από αεροπλάνο, δεν θα το γλιτώσω, ακόμα και μέσα στη θάλασσα να είμαι και να κολυμπάω.

Σε φιλώ γλυκα

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ανασαιμιά...

Καλωσόρισες. Και... Σου λέω αυτό που είπα και στην Ελένη. Όποιου του μέλει να πνίγει... Ποτέ του δεν πεθαίνει. Πιστεύω ότι αν χρειαζόταν θα ξανάμπαινες σε αεροπλάνο.

Θα μου δώσει χαρά να τα λέμε...

. είπε...

Τότε έλεγα ότι δε θα ξαναμπώ.Αλλά τώρα και φυσικά θα μπω σε αεροπλάνο.Το θεωρώ το καλύτερο, το ταχύτερο και ασφαλέστερο μέσο μεταφοράς για μακρινά ταξίδια.
Το μόνο που κάνω προς το παρόν είναι να ονειρεύομαι τα...μακρινά ταξίδια :)

prioni είπε...

Εξυπναδα ειναι να εχεις ονειρα,
Εξυπναδα ειναι να παλευεις την υπαρξη κι η ζωη σου τα ονειρα
Ετσι ξεκιναει μια ιστορια, κι η ιστορια αποτιμηση
Γιατι καθε κομματι συμππληρωνει το παζλ, μια εικονα ξεκαθαρη..
Ποιος ο λογος των ρεκβιεμ;
Μα τι αλλο ο θανατος και μια νυχτα ξημερωσε και το θανατο μερωσε..
Κι αν δεν ηταν το ρεκβιεμ ενα ονειρο θαλασσα
Κι η ζωη συνεχιζεται
Με το αιμα μας πνιγεται, με τη σκεψη οριζεται
Ερρίκος Βαλλιανάτος

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

prioni

Καλώς ήρθες και πάλι, πριόνι μου.

Μου είχες λείψει τόσο ...