Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Γερμανία-Ελλάδα 0-2

Σήμερα...
Την περίμενα τη σημερινή μέρα, με αγωνία, με φόβο, και... Ελπίδα.
Τις δυο προηγούμενες μέρες έπεσα σε απελπισία .
Τι θα συμβεί; και αν συμβεί τι θα κάνω;
Όλον αυτόν τον καιρό που είμαι εδώ, προσπαθώ να διώξω μακριά τις μαύρες σκέψεις που... Απρόσμενα ξεφυτρώνουν, και ψάχνουν μέρος να θρονιάσουν.
Τις διώχνω μακριά μου, όχι δεν θα πιστέψω στο κακό.
Εγω θα έχω σύμμαχο μου την αισιοδοξία και την ελπίδα.
Εχθές όμως...
Σήμερα στις 8 ήμασταν ήδη στο νοσοκομείο, και στην αίθουσα της χημειοθεραπείας.
Νοσοκόμες ευγενέστατες...
( Μεταξύ μας... Ποτέ δεν με έπεισε αυτή η... ευγένεια.
Πρέπει να παραδεχτώ όμως ότι είναι καλές ηθοποιοί, αφού... Καταφέρνουν τις περισσότερες φορές, να χαμογελούν και...Τα μάτια.)
Ψυχροί άνθρωποι αδερφάκι μου... Παγεροί.
Εκεί που βλέπεις ένα γλυκύτατο χαμόγελο, γεμάτο κατανόηση και προσφορά...
Σε δευτερόλεπτα, ένα τσαφ... Και αντικρίζεις ένα πρόσωπο που σε κάνει να θέλεις να φύγεις μακριά πανικόβλητη.
Βεβαιώθηκα απόλυτα σήμερα, παρατηρώντας 2 συγκεκριμένες που αν δεν ήμουν σε ξένο τόπο Θα τις βουτούσα από τα μαλλιά.
Σταματάω τη μια ... Από αυτές τις ... "Γλυκύτατες" στο διάδρομο.
Σας παρακαλω... μια ερώτηση θέλω να σας κάνω...
Ορίστε, λέει... αλλά με παγώνει ολόκληρη το βλέμμα, και το πόδι στον αέρα για το επόμενο της βήμα.
Βιαζόταν και δεν μου άφηνε κανένα περιθώριο, έπρεπε να βιαστώ αν ήθελα να μου κάνει την τιμή να με ακούσει.
Τι; δεν ξέρω καλά τη γλώσσα και πρέπει να μιλάω αργά ψάχνοντας τις λέξεις; Τολμάω και δεν ξέρω γερμανικά τέλεια; Ατύχησα!
Τώρα... θα μου δείξει αυτή...
Μήπως εργάζεται εδώ στο νοσοκομείο σας κάποιος Έλληνας γιατρό... κάποιος οτιδήποτε...
Θέλω να να μου εξηγήσει τι ακριβώς συμβαίνει, μέχρι τώρα κανείς δεν μου έχει πει κάτι (τόλμησα να ξεστομίσω)
( τα λέω και δεν μπορώ να μη σκεφτώ...
Να έτσι την βουτάς από το μαλλί την καριόλα, και την πατάς κάτω να τη λιώσεις).
Γιατί... Με κοιτάζει τόσο κακά... τόσο περιφρονητικά...
Ένοιωθα τα δάκρυα να ανεβαίνουν στα μάτια μου, τα έστελνα με πείσμα πίσω...
Όχι μωρή σκύλα... Δεν θα σου δώσω την ικανοποίηση να με δεις να κλαίω.
Λυπάμαι... Δεν ξέρω ελληνικά για... να σας βοηθήσω.
Και ούτε δουλεύει κανένας Έλληνας εδώ.
Αν θέλετε να μάθετε, να φέρετε μαζί σας κάποιον που ξέρει καλά γερμανικά, και καλά ελληνικά.
Ναι.. Εσένα περίμενα να μου το πεις... Που να τον βρω, ρε μουλάρα;
Έφυγα...
Αδειαζαν οι φιάλες, και καμιά δεν έμπαινε στον κόπο να έρθει τις αλλάξει, σας παρακαλώ... Έλεγαν ένας ένας οι ασθενείς. Ειδοποιείτε ότι τελείωσε;
Ειδοποιούσα, άλλες φορές εγώ, άλλες κάποια άλλη συνοδός.
Όσες, φορές συνάντησα κάποια, η οποία ερχόταν μετά από κάνα τέταρτο...
Τελείωσε και η τελευταία δικιά μας. Πήγα έξω από το γραφείο, περίμενα να τελειώσει τη δουλειά που έκανε, και τις είπα ότι τελειώσαμε.
Ένα λεπτό... απάντησε τσατισμένη ( άντε πνίξου βρώμοελληνίδα, είμαι σίγουρη ότι σκεφτόταν. Ξέρω τι λέω!)
Είχε περάσει μισή ώρα και δεν είχε έρθει.
( Ο άνθρωπος αυτός... Επί 5 συνεχόμενες ώρες έπαιρνε χημειοθεραπεία. Και σε λίγο θα πήγαινε για ακτινοβολία).
Σηκώθηκα πάνω αποφασισμένη να τη φέρω, έστω και σέρνοντας αν χρειαστεί.
Πήγα κάθισα ακριβώς απέναντι της,την κοίταζα και περίμενα. σε μισό λεπτό... με προσπέρασε και ήταν ήδη στο θάλαμο , μεταμορφωμένη στη γλυκύτατη νοσοκόμα που είδα το πρωί.

Αγγελούδια είναι οι δικές μας νοσοκόμες.
Τουλάχιστον ξέρεις με τι έχεις να κάνεις.
Ε... Και όπως και να γίνει... Έχουμε ακόμα...Μια ευαισθησία σαν λαός.

19 σχόλια:

tdjm είπε...

Α μάλιστα ....από ανθρωπιά καλά πάνε!!!

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου φίλη ξυπόλητη...πρέπει να με θυμάσαι είμαι η Αθανασία από το μπλόγκ του Μάυρου Γάτου μας....κοίταξε μη το λες αυτό..εγώ έχω φάει όοοολη μου τη ζωή στα νοσοκομεία μπαινοβγαίνω από τότε που ήμουν μωρό έως και τώρα..και ενδέχεται να ξαναμπώ και πάλι..έχω γεννηθεί με μιά σπάνια αναπηρία και έχω κάνει πάααρα πολλές επεμβάσεις..κι ενδέχεται να κάνω και άλλες...σύντομα...και μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια από τότε που ήμουν μωρό έως και τώρα που είμαι 30χρονών...(καταλαβαίνεις νομίζω για πόσα χρόνια μιλάω)έχω δεί και εγώ και οι γονείς μου διάφορα μέσα στα ελληνικά νοσοκομεία..έχω δεί γιατρούς αξιόλογους σαν ανθρώπους,σαν επιστήμονες γενικά έχω δεί όμως και καθήκια..είναι ανάλογα πιστέυω εγώ που και σε ποιόν θα πέσεις και ΠΟΙΟΣ θα σου τύχει στο δρόμο σου..μη νομίζεις και οι ελληνίδες νοσοκόμες είναι και στρίγγλες,και κακιασμένες και σκατοπαράξενες και χίλια δύο..δε ξέρεις τί έχει τραβήξει η μάνα μου με δάυτες...παντού υπάρχουν και καλοί και κακοί..οι γερμανοί βέβαια το χουν αυτό σα λαός είναι λίγο σκατόψυχοι,και κρύοι σα παγοκωλόνες...ναί δεν αντιλέγω..αλλά σου είπα μη νομίζεις ότι και οι έλληνες είναι καλύτεροι...κατάλαβες αγαπητή μας ξυπόλυτη;;;;,φιλάκια,Αθανασία.

fvasileiou είπε...

Έχει δίκιο η Αθανασία: Έχουν και τα δικά μας τα νοσοκομεία μπουμπούκια νοσοκόμες και γιατρούς και νοσηλευτές. Έχουμε όμως κάποιους κοινούς κώδικες, που μας επιτρέπουν να επικοινωνούμε (ακόμα κι αν αυτή η επικοινωνία δεν είναι άλλο παρά βρισίδι). Αυτό μπορεί να παρηγορήσει ή να καθάρει την ψυχή μια δύσκολη ώρα. Κι αυτό δεν το έχεις.

ΚΟυράγιο.
Να γυρίσετε πίσω δυνατοί!

eleni είπε...

Εκ παραδρομής άφησα το σχόλιο,που αφορούσε αυτή την ανάρτηση στο πιο κάτω.
Να είσαι καλά και όλοι οι δικοί σου άνθρωποι.

panagiota είπε...

Δ. μου, γαμησε τα!!!!
Παντού τα ίδια είναι.
Το καλό και το κακό εναλλάσσονται σε όλες τις άκρες της γης.
Υπάρχουν και οι καλοί που ενδιαφέρονται, υπάρχουν και οι κακοί(οχι ακριβώς κακοί)που βλέπουν σαν μισθό τον ανθρώπινο πόνο.
Υπομονή κορίτσι μου...
Υπομονή

barel είπε...

Ότι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατους...

Maria Tzirita είπε...

Καλημέρα Ξυπολυτούλα μου. Άλλη μια μέρα, μια καινούργια μέρα ξημέρωσε... Κάνε τους ανθρώπους, σε όποιο λαό κι αν ανήκουν, να χαμογελούν μη μπορώντας ν'αντισταθούν στο δικό σου εγκάρδιο χαμόγελο... Πίστεψέ με, είναι το ισχυρότερο όπλο μας...

Ανώνυμος είπε...

Eυχομαι το καλυτερο και καλο κουραγιο.

Τ.

faraona είπε...

Kανε κουραγιο
και εχε σιδερενια υπομονη.
Ξερω ειναι δυσκολο τετοιες ωρες αλλα δεν γινεται κι αλλιως.

Σε φιλω κοριτσι μου
καλο βραδυ κι ο Θεος να σου δινει την δυναμη που τοσο χρειαζεσαι.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Μην το συζητάς Ξανθούλα μου... Παγωνιά παιδί μου, καταλαβαίνεις;

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Γεια σου Αθανασία μου... Λυπάμαι πραγματικά που ταλαιπωρείσαι τόσο.

Έχεις δίκιο, δεν είναι όλα ρόδινα και εδώ, όμως... Βρε παιδί μου... Τουλάχιστον μπορείς να..Βρίσεις στη γλώσσα σου...χαχα

Καλωσόρισες.
Σε φιλώ γλυκα

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

fvasileiou

Ετσιο ακριβως ειναι.
Αυτό είπα και πιο πάνω στην αθανασία, είναι μεγάλη εκτόνωση το να βρίσεις (αν χρειάζεται) στη γλώσσα σου...

Σε ευχαριστώ καλό μου...

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ελένη... Και εγώ έτσι νόμιζα, ότι είναι διαφορετικά, Αλλα... Δεν. Εντάξει... Υπάρχουν πολλά που είναι καλύτερα εδώ, μην τρελαθούμε κιόλας... Άλλά...

Φακελάκι πάντως... Δεν νομίζω να υπάρχει εδώ.

Σε ευχαριστώ καλή μου, σε φιλώ γλυκά.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

panagiota..
Εμείς τα είπαμε λίγο πριν φιλενάδα... Ξέσπασα... Και τώρα είμαι πολύ καλύτερα.

Τι; έχεις πονοκέφαλο; Έλα ρε συ... Θα σου περάσει... Εμένα πάντως μου πέρασε χαχαχα

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

barel

Δηλαδή... Να χρωστάω ευγνωμοσύνη που θα... Γίνω πιο..Δυνατή; χαχαχα

Καλωσόρισες.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Maria Tzirita...

Αχ βρε Μαράκι μου... Ξέρεις πόσο μου αρέσει που σκέφτεσαι το ίδιο με μένα, όταν... Είναι όλα καλά;

Έτσι έλεγα πάντα. Όλα μπορώ να τα καταφέρω! Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί στο ζεστό μου χαμόγελο, και στο καθαρό μου βλέμμα.

Αχ... Μαράκι μου...

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ανώνυμε..

Ευχαριστώ.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

faraona μου...

Σε ευχαριστώ γλυκιά μου.

Προσπαθώ, ναι προσπαθώ πολύ, να κάνω υπομονή και να βρω δύναμη να αντέξω όλα όσα υπάρχουν, και όσα ακόμη έρχονται.

Ανώνυμος είπε...

Κουράγιο σε όσους η ζωή τους επιφόρησε με ακόμα ένα ρόλο: να μας κάνουν με τις ιστορίες τους υπόλοιπους "αχάριστους" (..με πρώτη εμένα!!!) να συννειδητοποιούμε ποια πράγματα στη ζωή αξίζουν και να μην χάνουμε το χρόνο μας με το να στεναγχωριόμαστε με βλακείες!!!!
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΣΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ!!!!!!!